Sygn. akt II C 38/11
Dnia 29 października 2013 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.
w składzie:
Przewodniczący Sędzia Sądu Okręgowego Teresa Michalska
Protokolant Bogumiła Brzezinka
po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013r.
w R.
sprawy z powództwa K. P.
przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Szpital (...) w R.
o zapłatę i rentę
z powództwa K. P.
przeciwko (...) S.A. w W.
przy udziale interwenienta ubocznego Wojewódzkiego Szpitala (...) w J.
o zapłatę i rentę
z powództwa K. P.
przeciwko (...) S.A. w W.
przy udziale interwenienta ubocznego (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w P.
o zapłatę i rentę
I - w sprawie z powództwa K. P. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Szpital (...) w R.
o zapłatę i rentę:
1. powództwo oddala;
2. nie obciąża powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego;
II - w sprawie z powództwa K. P. przeciwko (...) S.A. w W.
przy udziale interwenienta ubocznego Wojewódzkiego Szpitala (...) w J.
o zapłatę i rentę
1. powództwo oddala;
2. nie obciąża powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego i interwenienta ubocznego;
III - w sprawie z powództwa K. P. przeciwko (...) S.A. w W. przy udziale interwenienta ubocznego (...) Wojewódzkiego Szpitala (...) w P.
o zapłatę i rentę
1. powództwo oddala;
2. nie obciąża powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwanego i interwenienta ubocznego.
Sygn. akt II C 38/11
Powód K. P. 12.02.2011 r. skierował do sądu trzy pozwy, tj. przeciwko Rejonowemu Szpitalowi w R. oraz dwa przeciwko (...) S.A. w W.. Dwa ostatnie pozwy zostały zarejestrowane pod sygn. akt II C 39/11 i dołączone do wspólnego rozpoznania pod sygn. akt II C 38/11. W każdym z pozwów K. P. domagał się zasądzenia kwoty 300.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 3.914,16 zł tytułem odszkodowania oraz comiesięcznej renty w kwocie 1.386 zł . W uzasadnieniu podnosił, że w dniu 13 lutego 2008 r. około godziny 21.50 uległ wypadkowi samochodowemu. W wyniku wypadku powód doznał uszkodzenia czaszki i ciężkiego uszkodzenia kręgosłupa. Powód został przywieziony do Szpitala w R., gdzie lekarz dyżurny wobec niespełniania przez tamtejszy szpital wymogów do przeprowadzenia skomplikowanej operacji kręgosłupa skontaktował się ze szpitalami w P. i J., które odmówiły przyjęcia powoda. Operacja została przeprowadzona przez Szpital w C. po upływie 10 godzin od wypadku, co doprowadziło do nieodwracalnych zmian i w konsekwencji do paraliżu. W czasie zdarzenia szpitale w P. i J. posiadały polisy ubezpieczeniowe w (...) S.A. W chwili obecnej powód jest osobą niepełnosprawną o znacznym stopniu niepełnosprawności niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Przed wypadkiem powód aktywnie uprawiał sport, pracował zarobkowo. W związku z obecnym stanem zdrowia powód nie może wykonywać żadnej pracy i w tej sytuacji zasadne jest żądanie renty w wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia. Ostatecznie powód sprecyzował żądanie pozwu w ten sposób, że domagał się zasądzenia od pozwanych solidarnie na swoją rzecz kwotę 300.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, co miesięcznej renty w kwocie 1.386 zł w związku z całkowitą utratą zdolności do pracy zarobkowej i zwiększenia potrzeb wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu ( k. 231- 232) . Swoje żądanie powód opierał na twierdzeniu, że przyczyną aktualnego stanu zdrowia był brak prawidłowej pomocy udzielonej powodowi bezpośrednio po wypadku przez zespół pogotowia ratunkowego a także przez lekarzy i personel medyczny Szpitala w R. w zakresie postępowania diagnostycznego i leczniczego w pierwszych godzinach po wypadku, brak staranności zawodowej, nieuzasadniona odmowa wykonania przez Szpitale w P. i J. wykonania zabiegu neurochirurgicznego.
Pozwany Szpital (...) w R. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska przyznał, że 14.02.2008 r. o godzinie 0.23 powód został przyjęty na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej szpitala z rozpoznaniem złamania kompresyjnego odcinka C 7 kręgosłupa z porażeniem kończyn dolnych. Rozpoznany uraz wymagał operacji neurochirurgicznej. Pozwany Szpital nie spełnia i nie spełniał w dacie wypadku powoda wymogów pozwalających na udzielenie świadczeń zdrowotnych z zakresu neurochirurgii. Zgodnie z obowiązującą procedurą lekarz przyjmujący powoda podjął wszelkie działania mające na celu przetransportowanie powoda do jednostki o wyższej referencyjności, udzielającej świadczeń zdrowotnych z zakresu neurochirurgii. Z przyczyn niezależnych od pozwanego pięć placówek posiadających oddziały neurochirurgii odmówiły przyjęcia powoda. Również Centrum (...) działającego przy Wojewodzie (...) nie udzieliło pomocy lekarzowi dyżurnemu (...) szpitala w wyznaczeniu placówki mogącej udzielić pomocy. Dopiero szósta placówka , do której zadzwonił lekarz dyżurny, zgodziła się przyjąć powoda i na przeprowadzenie wymaganej operacji. Powód został niezwłocznie przetransportowany – transportem sanitarnym – do Wojewódzkiego Szpitala (...) w C.. Pozwany przeczy, by mógł się podjąć przeprowadzenia operacji neurochirurgicznej, jak również temu, by opóźnienie w wykonaniu zabiegu było spowodowane zaniechaniem pozwanego, przez co powód stał się osobą niepełnosprawną.
Pozwany (...) S.A. wniósł o oddalenie żądań powoda i zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska podnosił, że powód przed wszczęciem postępowań przed sądem domagał się uznania odpowiedzialności przez Szpital w R. za nieudzielenie pomocy medycznej. Szpital w R. odmówił przyjęcia odpowiedzialności za zdarzenie twierdząc, że nie stwierdzono nieprawidłowości w leczeniu powoda i zawiadomił swojego ubezpieczyciela, tj. (...) SA o żądaniu powoda. Pozwany zwracał się do powoda celem wyjaśnienia wątpliwości oraz do doręczenia dokumentacji medycznej i radiologicznej, albowiem szkoda została zgłoszona w (...) SA w dniu 24.02.2011 r. Taka dokumentacja nie została nadesłana i dlatego nastąpiła odmowa przyjęcia odpowiedzialności za powstałą szkodę.
Na wniosek (...) S.A. Sąd zawiadomił o toczącym się procesie (...) Wojewódzki Szpital (...) w P. oraz Wojewódzki Szpital (...) w J..
Obie placówki medyczne zgłosiły interwencję uboczne po stronie pozwanego.
(...) Wojewódzki Szpital (...) w P. w interwencji ubocznej wniósł o oddalenie żądania pozwu i zasądzenie od powoda na rzecz interwenienta ubocznego kosztów postępowania. W uzasadnieniu podnosił, że zgłoszone przez powoda roszczenia i zarzuty są bezzasadne. Niemożność przyjęcia powoda do szpitala w dniu 13.02.2008 r. wynikała z przyczyn obiektywnych, całkowicie niezawinionych przez placówkę. Z księgi rejestrowej wynika, że Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii szpitala w dniu 13.02.2008 r. posiadał 7 monitorowanych stanowisk, które były zajęte przez pacjentów. Oddział nie miał wolnych stanowisk, a zatem szpital nie był w stanie prawidłowo, bezpiecznie podjąć leczenia pacjenta w takim stanie, w jakim był powód w wyniku wypadku komunikacyjnego.
Wojewódzki Szpital (...) w jastrzębiu – Z. w interwencji ubocznej wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu przyznał, że w dniu 13.02.2008 r. lekarz Oddziału Neurochirurgii odebrał telefon z zapytaniem, czy oddział jest w stanie przyjąć i zapewnić profesjonalne leczenie powodowi, który doznał skomplikowanego urazu odcinka szyjnego kręgosłupa w wystąpieniem poważnych deficytów neurologicznych . Lekarz dyżurny na zadane pytanie odpowiedział negatywnie mając na uwadze to, że szpital w J. nie zajmował się i nie zajmuje się leczeniem ostrych urazów kręgosłupa, a co za tym idzie nie ma stałego dostępu do pełnego wachlarza implantów kręgosłupowych niezbędnych do profesjonalnego zaopatrzenia urazów opisanych przez lekarza z R. . Leczenie ostrych urazów kręgosłupa nie jest domeną oddziałów o profilu neurologicznym, lecz zajmują się nimi także oddziały ortopedyczno – urazowe, a także wyspecjalizowane oddziały leczenia schorzeń kręgosłupa.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powód K. P. w dniu 13.02.2008 r. w godzinach wieczornych w miejscowości R. uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Dyspozytor Pogotowia (...) został powiadomiony o wypadku przez dyżurnego policji o godzinie 21.55. Karetka Pogotowia z lekarzem i dwoma ratownikami medycznymi przybyła na miejsce wypadku o godzinie 22.11. Samochód , którym kierował powód dachował. Wstępną diagnozę, tj uraz kręgosłupa postawił lekarz, który był w obsłudze medycznej karetki. Powodowi został założony kołnierz ortopedyczny. Powód był zaopatrzony w kamizelkę, która usztywnia cały odcinek kręgosłupa i transportowany na desce ortopedycznej. Do Szpitala w R. powód został przywieziony karetką pogotowia o godzinie 23.00 ( dowód: karta zlecenia wyjazdu pogotowia ratunkowego k. 31 akt Ds 903/08 Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach, zeznania świadka A. S. k. 258). Na izbie przyjęć powoda konsultował lekarz A. H., który współpracował z lekarzem dyżurnym Oddziału Urazowo – Ortopedycznego, M. S.. Konieczne było ustalenie u miejsca miejsca złamania , bo powód był porażony, tzn. miał porażenie kończyn dolnych i wyraźne osłabienie i niedowład kończyn górnych. Przed tą konsultacją u powoda wykonano badania RTG . W trakcie konsultacji było przeprowadzone badanie TK. W dalszej kolejności wykonano u powoda badanie USG. U powoda stwierdzono złamanie siódmego kręgu szyjnego. Na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej Szpitala w R. powód został przyjęty 14.02.2008 r. o godzinie 00.23 na skutek skierowania z pomocy doraźnej. Szpital w R. nie wykonuje zabiegów związanych z urazem kręgosłupa. Jeżeli u pacjenta występuje uraz kręgosłupa i występują objawy neurologiczne to umieszcza się go w szpitalu, który wykonuje zabiegi na kręgosłupie. Jest to poprzedzone rozmową telefoniczną ze szpitalem, który wykonuje takie zabiegi. Lekarz dyżurny w pierwszej kolejności zadzwonił do Szpitala w P. i przedstawił stan zdrowia powoda. Lekarz dyżurny Szpitala w P. potwierdził, że stan zdrowia powoda uzasadnia konieczność przeprowadzenia operacji i takie operacje wykonuje się w Szpitalu w P., jednakże stwierdził, że po takim zabiegu powód winien zostać umieszczony na oddziale intensywnej opieki medycznej. Odbyły się dwie rozmowy dotyczące przyjęcia powoda do tego szpitala a lekarz dyżurny warunkował przyjęcie powoda do szpitala istnieniem wolnych miejsc na oddziale intensywnej opieki medycznej. Z uwagi na brak wolnych miejsc na tym oddziale, odmówił przyjęcia powoda do szpitala i zasugerował szukanie miejsca dla powoda w szpitalach w O., S., J., B. ( dowód: zeznania świadków: M. S. k. 225, J. G. k. 357, historia choroby powoda ze Szpitala w R. k. 33 akt Ds 903/08, historia choroby k. 74-75, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 76, informacja Szpitala w P. dotycząca ilości miejsc na oddziale intensywnej opieki medycznej k. 182 – 197, karta rejestrowa Szpitala w R. k. 288 – 231, informacja Konsultanta Wojewódzkiego ds. neurochirurgii k. 341, informacja NFZ k.348 ). Kolejną rozmowę M. S. odbył z lekarzem dyżurnym w Wojewódzkim Szpitalu (...) w J.. Ten ostatni po uzyskaniu informacji dotyczącej rozpoznania dokonanego u powoda, tzn, że rozpoznano u niego uraz kręgosłupa w odcinku szyjnym, stwierdził, że w szpitalu nie mają odpowiedniego instrumentarium do wykonania zabiegu u powoda. Szpital w J. nie przyjmuje pacjentów z urazami takimi, jak u powoda, natomiast przyjmuje pacjentów z urazami czaszkowo - mózgowymi oraz wykonuje operacje kręgosłupa w odcinku szyjnym, ale związane ze zmianami zwyrodnieniowymi oraz nowotworowymi ( dowód: zeznania świadka A. K. k. 356-357, informacja Wojewódzkiego Szpitala (...) w J. k. 646). W dalszej kolejności M. S. dzwonił do Szpitala Nr (...) w S., jednak lekarz dyżurny tego szpitala nie potrafił podjąć decyzji. W rozmowie telefonicznej z osobą z Centrum Kryzysowego w K. uzyskał informacje, że sam winien ustalić, który ze szpitali przyjmie powoda. Ostatecznie po rozmowie telefonicznej z lekarzem dyżurnym Szpitala w C., tj. około godziny 2.00 w nocy, Szpital ten zgodził się na przyjęcie powoda. Przez cały okres ustalania szpitala, który przyjmie powoda na leczenie, była blokowana karetka pogotowia, które miała przewieść powoda ( dowód: zeznania świadka M. S. k. 225). Do Szpitala w C. powód został przywieziony w szóstej godzinie od wypadku, tj. 14.02.2008 r. o godzinie 4.50. Wstępnie rozpoznano u powoda złamanie trzonu kręgu C6, złamanie łuków kręgów C6, C7, stanozę kanału kręgowego C7, porażenie kończyn dolnych, niedowład kończyn górnych. Po wykonaniu badań laboratoryjnych i przygotowaniu powoda do operacji , wykonano u niego w trybie pilnym zabieg operacyjny, tj. korporektomię C7, odbarczanie rdzenia kręgowego , implantację koszyczka międzytrzonowego, stabilizację przednią (...). W przebiegu pooperacyjnym nie zaobserwowano u powoda istotnych zmian w jego stanie neurologicznym ( dowód: historia choroby powoda z Wojewódzkiego Szpitala (...) w C. k. 539). Powód w dniu 13.02.2008 r. powód doznał urazu komunikacyjnego, w wyniku którego doszło do złamania trzonów kręgowych szyjnych C6 i C7 z uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym z porażeniem czterokończynowym. Z tego powodu u powoda wykonano zabieg operacyjny korporektomii C7 z dekompresją kanału kręgowego , implantacją koszyka międzytrzonowego i stabilizacją przednią (...). Od chwili urazu u powoda stwierdza się głęboki niedowład kończyn dolnych i niedowład kończyn górnych. Postępowanie lekarzy i personelu medycznego Szpitala w R. wobec powoda w związku z zaistniałym wypadkiem w dniu 13.02.2008 r. było zgodne z wymogami sztuki medycznej. U powoda wykonano odpowiednie badania obrazowe ( TK głowy, kręgosłupa szyjnego i piersiowego), podano stosowne leki w ramach protekcji uszkodzenia rdzenia kręgowego ( Solu-M., D., M.). Następnie w trybie pilnym uzgodniono przekazanie powoda do właściwego ośrodka zajmującego się leczeniem operacyjnym złamań kręgosłupa. Odmowa przyjęcia powoda celem leczenia neurochirurgicznego przez Szpital (...) w P. z powodu braku wolnych miejsc na oddziale anestezjologii i intensywnej terapii, co uniemożliwiało bezpieczne podjęcie leczenia była zasadna. Trudno zakładać , że u powoda po zabiegu w zakresie kręgosłupa szyjnego, nie pojawią się zaburzenia oddychania np. wymagające przedłużonej intubacji i respiratoterapii. Odmowa przyjęcia powoda przez Wojewódzki Szpital (...) w J. wobec braku odpowiedniego instrumentarium, była zasadna. Leczenie operacyjne urazów kręgosłupa szyjnego wymaga specjalistycznego instrumentarium oraz implantów. W związku z tym odmowa przyjęcia powoda do tego szpitala świadczy o odpowiedzialności lekarza dyżurnego. Powód nie był w bezpośrednim zagrożeniu życia, jego stan lekarze ocenili jako stabilny: był przytomny, wydolny oddechowo – krążeniowo, skarżył się na bóle kręgosłupa szyjnego. Nie ma ogólnie przyjętego standardu określającego maksymalny czas w godzinach jaki nie może upłynąć od chwili urazu do chwili wykonania zabiegu operacyjnego, jednak należy przyjąć, że utrzymywanie się objawów uszkodzenia rdzenia kręgowego powyżej 24 godzin powoduje już trwałe jego uszkodzenie. Mając na uwadze upływ czasu od wypadku , któremu uległ powód w dniu 13.02.2008 r. do czasu przyjęcia go przez Szpital w C., który w trybie pilnym wykonał zabieg operacyjny, należy przyjąć, że zabieg operacyjny został wykonany przed upływem 24 godzin od wypadku ( dowód: pisemna oraz ustna biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii J. C. k. 572 – 576, e – protokół k. 624).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną z leczenia powoda po wypadku z 13.02.2008 r. , zeznania świadków oraz opinię biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii J. C.. Pierwszą opinię co do oceny prawidłowości postępowania personelu medycznego pozwanego Szpitala w R. oraz Szpitali w J. oraz w P. wydał biegły sądowy M. L.. Jego opinia była jednak niespójna, zawierała sprzeczności, co skutkowało dopuszczeniem dowodu z opinii innego biegłego z zakresu neurochirurgii. Opinie biegłego J. C. w sposób logiczny i nie budzący wątpliwości oceniały stan zdrowia powoda oraz postępowanie lekarzy i personelu medycznego, który udzielał pomocy powodowi po wypadku. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwalało na podjęcie ostatecznego rozstrzygnięcia bez potrzeby jego uzupełnienia o inne dowody i z tych względów Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii instytutu naukowego lub naukowo – badawczego.
Sąd zważył, co następuje:
Z ustaleń poczynionych przez Sąd wynika, że powód od chwili wypadku, któremu uległ w godzinach wieczornych 13 lutego 2008 r., był otoczony prawidłową opieką medyczną, zarówno przez personel pogotowia ratunkowego, które w krótkim czasie od zawiadomienia, przyjechało na miejsce wypadku, jak również przez personel Szpitala w R.. Zostały zachowane wszystkie procedury przewidziane przy udzieleniu powodowi pomocy na miejscu zdarzenia. Również po przewiezieniu do Szpitala w R. powód był konsultowany przez lekarza i przeprowadzono szereg badań, które miały na celu określenie obrażeń powoda. Po ich wykonaniu i dokonaniu rozpoznania lekarz dyżurny Oddziału Ortopedycznego pozwanego Szpitala rozpoczął działania mające na celu znalezienie szpitala, który przyjąłby powoda, albowiem w Szpitalu (...) nie było możliwe przeprowadzenie operacji. Szpital w P. zajmuje się wykonywaniem operacji, której winien być poddany powód, jednak odmówił przyjęcia z uwagi na brak wolnych miejsc na oddziale intensywnej opieki medycznej. Ta odmowa była uzasadniona i świadczyła o odpowiedzialności lekarza, który ją podjął. Jako zasadną i zgodną ze sztuką medyczną należało ocenić również odmowę przyjęcia powoda przez Szpital w J.. Brak odpowiedniego instrumentarium uniemożliwiał podjęcie się przez ten Szpital operacji u powoda. Ostatecznie Szpital w C. zgodził się na przyjęcie powoda, który został tam przewieziony karetką pogotowia ratunkowego, która cały czas oczekiwała na wskazanie szpitala, do którego ma być przewieziony powód. W szóstej godzinie po wypadku, o godzinie 4.50 14 lutego 2008 r., powód został przywieziony do Szpitala w C. i po dokonaniu niezbędnych badań przeszedł operację.
Zatem materiał dowodowy, w szczególności przedstawione dowody w postaci dokumentacji medycznej powoda , dokumentacji dotyczącej działalności szpitali, zeznania świadków, tj. lekarzy i personelu medycznego pogotowia ratunkowego i ostatecznie opinia biegłego sądowego J. C., nie dały podstaw do przyjęcia, że personel medyczny Szpitala w R. oraz lekarze dyżurni Szpitala w P. oraz Wojewódzkiego Szpitala (...) w J., którzy w dniu 13 lutego 2008 r. podjęli decyzję o nieprzyjęciu powoda do leczenia w tych placówkach dopuścili się błędu w sztuce, które mogłoby skutkować odpowiedzialnością za stan zdrowia powoda. Mając powyższe na uwadze brak było podstaw do przyjęcia odpowiedzialności pozwanych w rozumieniu art. 415 k.c. i powództwa należało oddalić.
Aktualna sytuacja życiowa i materialna uzasadniała nie obciążanie powoda kosztami zastępstwa procesowego pozwany i interwenientów ubocznych po myśli art 102 k.p.c.