Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 6 maja 2014r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Ryszard Jaworski

Protokolant Katarzyna Czerniawska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2014r. w Oleśnicy sprawy

przy udziale stron:

powód E. N. S. F. I. Z.z/s w W.

pozwany L. F.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego L. F. na rzecz strony powodowej kwotę 324,17zł (trzysta dwadzieścia cztery 17/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 11.09.2013r;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 130,00zł tytułem kosztów procesu.

Z.

- kal 21 dni

6 maja 2014 r.

I C 41/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanego L. F. kwoty 1.604,14zł kierując sprawę do elektronicznego postępowania upominawczego. Powódka wskazała, że pozwany nie wykonał należytych swoich zobowiązań z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych co skutkowało wystawienie odpowiednich dokumentów księgowych obrazujących zadłużenie. Wierzyciel zbył tę wierzytelność na rzecz powódki
– która tym samym dochodzi tych należności na swoją rzecz.

Nakazem zapłaty z 16.10.13r. powództwo zostało uwzględnione w całości,
a pozwany złożył od tego nakazu sprzeciw wskazując, że „zapłacił należność 10.10.13r i nie wie dlaczego przyszedł nakaz”.

W tej sytuacji stwierdzono utratę mocy nakazu i sprawę przekazano do rozpoznania sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Powódka wezwana do usunięcia braków pozwu podtrzymała swoje żądanie wskazując, że dochodzona pozwem kwota składa się z należności w wysokości 1.240,70zł będącą sumą główną wynikającą z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.
Z kolei 363,44zł jest to wysokość skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wymagalności każdej należności wynikającej z dokumentów księgowych do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. Równocześnie powódka powołała się – składając stosowne wnioski dowodowe – na umowę pierwotną pozwanego i pierwszego wierzyciela, umowę o nabyciu wierzytelności oraz faktury obrazujące wysokość zobowiązania pozwanego.

Powódka wniosła też o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego księgowego „na okoliczność istnienia wymagalnego zobowiązania w sytuacji kwestionowania przez pozwanego w sprzeciwie dokumentów wskazanych w pozwie” (k.26).

Na rozprawie w dniu 06.05.2014r. pozwany wskazał, że spłata należności, na którą powoływał się w sprzeciwie dotyczyła kwoty 390zł, którą jednak przesłał nie stronie powodowej, a przelał na konto Sądu Rejonowego w Lublinie.

Równocześnie pozwany przyznał, że był stroną umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i nie zapłacił należności objętych dołączonymi do pozwu fakturami. Nie zakwestionował też dochodzonej pozwem kwoty objętej dołączonymi doń fakturami i aczkolwiek nie uznał powództwa w tym zakresie to nie kwestionował obowiązku zapłaty tych należności. Natomiast wniósł o oddalenie żądania zapłaty kwoty 1.000zł wskazując, że nie wie, czego ta należność dotyczy (k.50).

W toku postępowania ustalono następujący stan faktyczny:

Niesporne między stronami jest, że pozwany zawarł z firmą telekomunikacyjną umowę o świadczenie usług i że nie zapłacił należności wynikających z wystawionych faktur na kwotę 239,27zł (121,56 - k. 39; 98,35 – k.40 i 19,36 –k. 41). Niesporne też jest, że powódka nabyła tę wierzytelność od poprzedniego wierzyciela oraz, iż pozwany nie spłacił żadnej części tej należności na rzecz uprawnionego wierzyciela. W tym zatem zakresie należało przyjąć, że pozwany nie wywiązał się należycie ze zobowiązania i tym samym jest dłużnikiem powódki pozostającym w zwłoce z wpłatą tych należności w datach wynikających z terminów uwidocznionych na fakturach. Powódka mogła zatem także skutecznie żądać odsetek ustawowych od tych kwot za okres od daty wymagalności do dnia wniesienia pozwu o te należności. Odsetki obliczone za ten okres wynoszą odpowiednio 43,90zł; 34,50zł i 6,50zł (wyliczenie k. 47- 49). Sumę tych należności zasądzono zatem na rzecz powódki o dalszych odsetkach orzekając w oparciu
o dyspozycję art. 481 §1 kc.

Natomiast należało uznać, że powódka nie wykazała by przysługiwała jej również wierzytelności co do kwoty 1.001,43zł. W tym zakresie przeprowadzono postępowanie dowodowe zgodnie z żądaniem pozwu dopuszczając dowód z noty obciążonej na tę kwotę (k.42). Z treści tego dokumentu wynika, że podstawą naliczenia tej należności jest § 16 pkt 13 Regulaminu Świadczenia Usług (...), a termin płatności to 22.07.11r. Można zatem domniemywać, że jest to należność dotycząca kary umownej z tytułu naruszenia regulaminu lub warunków prowizji – ale też w tym zakresie powódka nie przedstawiła żadnych wniosków dowodowych pozwalających na ustalenie faktycznej podstawy powstania tej należności. Tym samym nie można było ustalić, czy kara ta odpowiada wielkością określonym unormowaniom wiążącym strony pierwotnej umowy i czy istotnie zaszły okoliczności pozwalające na naliczenie tej kary. W tym zakresie ciężar dowodu obciążał, zgodnie z art. 6 kc, powódkę i brak wykazania tych okoliczności powodował oddalenie dalej idącego powództwa. Ubocznie można też dodać, że brak było podstaw do uwzględnienia wniosku o powołanie biegłego księgowego i to nie tylko z powodu tego, że postępowanie toczyło się w trybie uproszczonym. Biegły taki mógłby bowiem rozliczyć – na podstawie dokumentów źródłowych – sporne kwestie dotyczące wyliczeń często technicznych, ale nie można zastąpić ową opinią braków w zakresie wykazania zasadności naliczenia określonej należności.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc przy przyjęciu, że powódka utrzymała się ze swoim roszczeniem w 20%. Pozwany nie poniósł żadnych kosztów,
a powódka koszty pełnomocnika (w stawce minimalnej określonej w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości) oraz opłatę sądową i skarbową od pełnomocnictwa. Łącznie dało to kwotę 647,00zł z czego 20% jest to kwota zasądzonych kosztów procesu.

Z

1.  odp. dor. pełn. pow;

2.  kal. 14 dni

23.05.2014r.