Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w L.VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa B. W.

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A w W. na rzecz powoda B. W. kwotę 14.000,00 złotych (słownie: czternaście tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty:

- 6.000 złotych od dnia 20 maja 2013 do dnia zapłaty;

- 8.000 złotych od dnia 10 lutego 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2975,86 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1200,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w L.) kwotę 400,00 zł tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych.

Sygn. akt VII C 1157/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 maja 2013 r. powód B. W. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego i zwrot opłaty skarbowej uiszczonej od udzielonego pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 29 sierpnia 2012 r. w L. na ul. (...) uczestniczył w kolizji drogowej. Sprawca szkody, kierujący samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu i uderzył w pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca szkody posiadał ubezpieczenia OC u strony pozwanej, a pozwana przyjęła swoją odpowiedzialność. W wyniku zdarzenia pasażer samochodu marki F. (...) B. W. doznał obrażeń ciała. Powód doznał urazu kręgosłupa szyjnego i czaszki. Powód otrzymał zalecenie noszenia miękkiego kołnierza ortopedycznego i kontrolę w Przychodni POZ. W związku z bólami głowy, kręgosłupa i drętwieniu palców, powód kontynuował leczenie w Poradni Ortopedycznej i Neurologicznej. Otrzymał również skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne celem zmniejszenia dolegliwości bólowych. Strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Powód zakwestionował przebieg procesu likwidacji szkody, ustalony przez stronę pozwana stopień uszczerbki na zdrowiu, a także wysokość wypłaconego przez stronę pozwaną świadczenia. Skutki wypadku ograniczyły funkcjonowanie powoda. Dokuczliwy ból kręgosłupa ograniczył mu znacznie wykonywanie codziennych czynności. Towarzyszy mu poczucie bezużyteczności, pogarszające się złe samopoczucie. Przed wypadkiem powód był aktywny fizycznie, trenował mieszane sztuki walki MMA. Powód uczęszczał też na basen i uprawiał biegi. Od czasu wypadku powód musiał zrezygnować z intensywnej aktywności fizycznej. Został przeniesiony na inne stanowisko służbowe, ponieważ nie mógł wykonywać funkcji zastępcy brygadzisty. Odczuwa dyskomfort i ból kręgosłupa związany z długim pozostawaniem w pozycji siedzącej.

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 lipca 2013 r. strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pisma wskazała, że na skutek zgłoszenia szkody przez powoda zostało wszczęte i przeprowadzone postępowanie likwidacyjne. Na jego podstawie zostało wypłacone powodowi zadośćuczynienie za krzywdę doznaną na skutek wypadku z dnia 29 sierpnia 2012 r. w wysokości 2.000 zł. W ocenie strony pozwanej żądanie dalszej kwoty zadośćuczynienia jest niezasadne. Dokonując wypłaty wzięła pod uwagę okoliczności takie jak cierpienie fizyczne, psychiczne, ból i wiek powoda. Zdaniem strony pozwanej wypłacone zadośćuczynienia przedstawia ekonomicznie odczuwalna wartość, uwzględnia odczuwana krzywdę i jest utrzymane w rozsądnych granicach. Natomiast żądana przez powoda kwota jest rażąco wygórowana i nieadekwatna do rozmiaru doznanej krzywdy.

Pismem procesowym z dnia 06 lutego 2014 r. powód rozszerzył powództwo do kwoty 14.000 zł, i wniósł o zasądzenie kwoty 14.000 zł wraz z odsetkami od kwoty 6.000 zł od dnia wniesienia powództwa oraz kwoty 8.000 zł od dnia 03 lutego 2014 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 sierpnia 2012 r. w L. przy ul. (...) miał miejsce wypadek komunikacyjny. Kierując pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...), naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu doprowadzając do uderzenia w samochód marki F. (...) o nr rej. (...). Powód podróżował w charakterze pasażera w pojeździe marki F. (...).

Dowód:

- oświadczenia z dnia 29 sierpnia 2012 r., k. 13-14,

- akta szkody.

Sprawcę zdarzenia łączyła ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Strona pozwana przejęła odpowiedzialność ubezpieczeniową.

/okoliczność bezsporna/

Bezpośrednio po zdarzeniu powód udał się do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L., gdzie został przyjęty na SOR. Wobec powoda zastosowano leczenie zachowawcze i farmakologiczne oraz wykonano badanie rtg kręgosłupa szyjnego i głowy. Po przeprowadzeniu badań rozpoznano uraz głowy i uraz kręgosłupa szyjnego i zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego i kontrolę w poradniach ogólnej. Powód podjął leczenie w poradni ortopedycznej. Był również konsultowany w poradni neurologicznej. Powód został także skierowany na leczenie rehabilitacyjne. Do chwili obecnej występują u niego dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego oraz silny ból głowy. Na skutek wypadku powód pozostawał na zwolnieniu lekarskim przez okres 3 tygodni.

Dowód:

- zeznania powoda, k. 44-45,

- karty informacyjnej z dnia 30.08.2012 r., k. 15,

- historii choroby poradni ortopedycznej, k. 16-17,

- zaświadczenia z dnia 27.09.2012 r., k. 18,

- historii choroby poradni neurologicznej, k. 19-20,

- zlecenia na zabiegi, k. 21.

Na skutek wypadku powód doznał powierzchownego stłuczenia głowy, urazu skrętnego odcinka szyjnego kręgosłupa oraz pourazowego korzeniowego zespołu bólowego odcinka szyjnego kręgosłupa.

Rokowania na przyszłość są dobre, włącznie z odzyskaniem pełnej sprawności ruchowej przez powoda. Doznane obrażenia w okresie leczenia utrudniały w znacznym stopniu wykonywanie wysiłków fizycznych. W tym okresie powód mógł wykonywać jedynie podstawowe czynności życiowe. W chwili obecnej powód nie może wykonywać ciężkiej pracy, a jego codzienne funkcjonowanie nie doznaje ograniczeń.

Z związku ze zdarzeniem z dnia 29 sierpnia 2013 r. ustalono stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%.

Dowód:

- częściowo pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii S. G., k. 61-63,

- pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii J. R., k. 67-68, k. 89.

Nadto na skutek wypadku u powoda rozpoznano zaburzenia stresowe pourazowe. Uraz psychiczny spowodował zakłócenia w sferze emocjonalno-motywacyjnej wyrażającej się podwyższonym poziomem lęku, niepokojem, wzmożoną czujnością, napięciem wywołanym wspomnieniem o wypadku. Towarzyszy mu stan nadmiernego pobudzenia autonomicznego, ogólna drażliwość, nadwrażliwości na bodźce oraz zaburzenia snu.

Z związku ze zdarzeniem z dnia 29 sierpnia 2013 r. ustalono stopień długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3%.

Dowód:

- pisemna opinia biegłych sądowych za zakresu psychiatrii i psychologii B. K. i K. B., k. 85-88.

Powód na skutek wypadku musiał ograniczyć swoją aktywność fizyczną i unika większego wysiłku. Urazy jakich doznał utrudniają mu normalne funkcjonowanie. Przed wypadkiem powód prowadził aktywny tryb życia, który teraz musi ograniczać. Przed wypadkiem powód trenował mieszane sztuki walki MMA. Treningi odbywały się 3 razy w tygodniu. Wcześniej przez rok ćwiczył karate, a także przez 1,5 roku boks. Powód uczęszczał również na basen i uprawiał biegi. Od czasu wypadku musiał zrezygnować z intensywnej aktywności fizycznej. Bardzo dotkliwie powód odczuł wykluczenie go z zawodów MMA. Po wypadku musiał zrezygnować ze stanowiska zastępcy brygadzisty, ponieważ nie był w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan zdrowia. Został przeniesiony na inne stanowisko. Jednakże w dalszym ciągu odczuwał dyskomfort i ból kręgosłupa związany z długim pozostawaniem w pozycji siedzącej. Aktualnie powód nie pracuje. Nie mógł on w dalszym ciągu dalej wykonywać pracy fizycznej. Umowa o pracę została rozwiązana za porozumieniem stron.

Na skutek silnego stresu powód zaczął palić papierosy. Stracił pewność siebie, często przebywa w domu. Ze względu na lęki związane z prowadzeniem samochodu musiał zrezygnować z rozpoczętego przed wypadkiem kursu na prawo jazdy. Aktualnie nie posiada uprawnień do kierowania pojazdów. Powód od czasu wypadku ma problemy ze snem.

Dowód:

- zeznania powoda, k. 44-45.

Powód zgłosił żądanie o wypłatę zadośćuczynienia stronie pozwanej. Na podstawie przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała na powodowi kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 265 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Dowód:

- decyzja z dnia 13 marca 2013 r., k. 22.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia, któremu powód uległ w dniu 29 sierpnia 2012 r. był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Strona pozwana nie kwestionowała podstawy swojej odpowiedzialności. Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się natomiast do ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda w następstwie wypadku i wysokości doznanego przez niego uszczerbku na zdrowiu.

Na wstępie wymaga przytoczenia art. 822 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela. Jego odpowiedzialność sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W ocenie Sądu doznany przez powoda B. W. 5% trwały oraz 3% długotrwały uszczerbek na zdrowiu uzasadnia zasądzenie dalszej kwoty w wysokości 14.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z wypadkiem, jakiemu powód uległ w dniu 29 sierpnia 2012 r. (wcześniej wypłacono kwotę 2.000 zł). Ustalając uszczerbek na zdrowiu powoda, Sąd oparł się na opiniach biegłych sądowych z zakresu chirurgii oraz psychiatrii i psychologii, które nie zostały zakwestionowane i są sporządzone przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę medyczną, zgodnie z zakresem zlecenia Sądu, w oparciu o badanie przedmiotowe powoda oraz zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną. Opinie są jasne, czytelne i należycie uzasadnione. Sąd przy tym nie podzielił wniosków z opinii biegłego sądowego S. G. co do okoliczności, że powód obecnie odzyskał pełną sprawność fizyczną, a nadto że nie stwierdzono u niego zaburzeń funkcji kręgosłupa szyjnego, a doznane urazy nie wpłynęły na możliwości życiowe powoda i nie utrudniały mu w żadnym stopniu codziennego funkcjonowania. Powyższe ustalenia przeczą opiniom przedłożonym przez pozostałych biegłych w sprawie, tj. opinii biegłych sądowych J. R., B. K. i K. B., jak również pozostają w sprzeczności z przesłuchaniem powoda. W pozostałym zakresie skutki wypadku dla zdrowia powoda zostały ustalone na podstawie zeznań przesłuchania powoda, a przebieg postępowania likwidacyjnego na podstawie akt szkody.

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd wziął także pod uwagę nie tylko wysokość uszczerbku na zdrowiu powoda, ale także rozmiar doznanych przez niego cierpień. Powód do chwili obecnej zażywa leki przeciwbólowe, odczuwa lęk przed jazdą samochodem. Stan zdrowia powoda na skutek zdarzenia uległ znacznemu pogorszeniu. Powód nie może spędzać aktywnie czasu wolnego. Cierpi na zaburzenia snu, które nie występowały u niej przed wypadkiem. Przy poczynaniu ustaleń, Sąd miał na względzie również fakt przeciągającego się w czasie odczuwania bólu i innych cierpień. Powód był leczony farmakologicznie, a do dnia dzisiejszego z uwagi na nasilające się bóle jest zmuszony przyjmować leki przeciwbólowe. Poddał się także zabiegom rehabilitacyjnym. W skutek podjętego leczenia oraz uruchomienia wewnętrznych mechanizmów naprawczych organizmu powoda, cierpienia zmniejszyły się, ale faktem pozostaje, że w okresie ich nasilonego trwania wywoływały ogromny dyskomfort utrudniający naturalne codzienne funkcjonowanie. Powód zmuszony był zrezygnować z zajęć ruchowych, w tym treningu sztuk walki. Powód zrezygnował także z pracy zarobkowej. Skutki urazów odczuwa do dnia dzisiejszego. Pomimo że jest osobą młodą, stwierdzone u niego urazy spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu ustalonego na poziomie 5%. Pogorszeniu uległ stan zdrowia psychicznego powoda co należy wiązać bezpośrednio z przebytym wypadkiem. W chwili obecnej powód wymaga psychoterapii, której czasu trwania nie można przewidzieć. Stan psychiczny powoda uniemożliwia mu prowadzenie aktywności życiowej w taki sam sposób jak przed wypadkiem. Dopiero po zakończeniu procesu leczenia nie powinny występować przeciwwskazania do podjęcia pracy zawodowej.

W ocenie Sądu, przyznana powodowi kwota zadośćuczynienia w wysokości 2.000 zł nie spełnia kryteriów przypisanych temu świadczeniu. Okoliczności zdarzenia, doznane urazy i okres leczenia uzasadniają ustalenie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia w łącznej kwocie 16.000 zł. Kwota ta spełnia kryteria stawiane przed świadczeniem jakim jest zadośćuczynienie. Nie jest ono rażąco wygórowane, ani też rażąco niskie, a co za tym idzie jest odpowiednie do rozmiaru doznanej krzywdy. Biorąc pod uwagę, iż powód otrzymał od strony pozwanej zadośćuczynienie w kwocie 2.000 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda dalszą kwotę 14.000 zł.

Zgodnie z żądaniem powoda od zasądzonej kwoty należą się także odsetki ustawowe. Według art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, co wynika również z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.). Orzekając w tym przedmiocie Sąd miał na uwadze żądanie powoda, że odsetek ustawowych dochodzi począwszy od dnia wniesienia pozwu, zaś w dniu 26 lutego 2013 roku powód zgłosił roszczenie o wypłatę zadośćuczynienia.

Mając na uwadze, że w toku procesu powód rozszerzył powództwo o dodatkowe 8.000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pisma, Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 10 lutego 2014 r. Sąd przyjął, że pismo rozszerzające powództwo w sprawie zostało doręczone najpóźniej w dniu 09 lutego 2014 r. i zasądził odsetki od dnia następnego, zgodnie z art. 193 § 3 k.p.c. w zw. z 115 k.c. W dalszym zakresie powództwo w zakresie odsetek podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie II sentencji wyroku.

Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł jak w pkt I i II sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. W przedmiotowej sprawie powód wygrał proces w całości. Na zasądzone koszty procesu składa się kwota 300 zł z tytułu opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa, kwota 1.458,86 zł tytułem wpłaconej i wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłych oraz kwota 1.200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. Jednocześnie jako podstawę kosztów zastępstwa prawnego Sąd wziął pod uwagę § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490). Zgodnie z § 4 ust. 1 i 2 powołanego rozporządzenia wysokość stawki minimalnej zależy od wartości przedmiotu sprawy lub jej rodzaju. W razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji. Natomiast niewykorzystana kwota z zaliczki w wysokości 41,14 zł zostanie powodowi zwrócona po uprawomocnieniu się wyroku.

Nadto w pkt IV Sąd nakazał stronie pozwanej, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Kasie Sądu Rejonowego w L.kwotę 400 zł tytułem nieziszczonych w sprawie kosztów sądowych, które stanowią opłatę sądową od rozszerzonego w sprawie powództwa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.