Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia (...)r. Nr (...)

w sprawie J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. G. prawo do emerytury od dnia (...)r.

Sygn. akt IV U 285/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. G. prawa do emerytury z uwagi na nie spełnienie warunków wskazanych w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (k.12 a.e.).

J. G. wniósł odwołanie od powyższej decyzji domagając się ustalenia prawa do wcześniejszej emerytury. Wskazał, że nie posiada świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a jego zakład pracy już nie istnieje(k.2 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych, zaś odwołanie nie daje podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji (k.3 a.s.).

W toku postępowania wnioskodawca popierał odwołanie, zaś ZUS wnosił o jego oddalenie (k.11, 49 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. G., urodzony (...), złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury w dniu 28 grudnia 2012r. Na podstawie przedłożonych świadectw pracy pozwany Oddział ZUS przyjął, iż na dzień 1.01.1999r. wnioskodawca legitymuje się okresem ubezpieczeniowym w wymiarze 25 lat, 10 miesięcy i 25 dni. Nie uznano żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych (k.12 a.e.).

W toku postępowania rozpoznawczego ubezpieczony wnosił o zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) W. od (...)., w Zakładach (...) Jednostek Wojskowych MSW w W. od(...)., w Przedsiębiorstwie (...) w W. od (...)., w zakładzie (...) w O. od (...). i w spółce (...) w K. od (...) Wskazał, że we wszystkich wymienionych zakładach pracował na stanowisku operatora koparki.

Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony J. G. począwszy od pierwszego okresu zatrudnienia wskazanego przez ubezpieczonego, tj. od (...)roku był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy jako operator koparki w Przedsiębiorstwie (...). Dokumenty zawarte w aktach osobowych wskazują, iż w wymienionym okresie J. G. wykonywał czynności operatora koparki.

Ponadto w toku postępowania Sąd uzyskał dowód w postaci akt osobowych dotyczący zatrudnienia w Zakładach (...) Jednostek Wojskowych MSW w W. od (...). w pełnym wymiarze czasu pracy również na stanowisku operatora koparki (k. 19 a.r.).

W trakcie postępowania nie udało się zgromadzić dowodów z akt osobowych dotyczących zatrudnienia wnioskodawcy u innych pracodawców, których wymienił w swoich wyjaśnieniach ubezpieczony. W aktach rentowych ZUS znajdują się jednakże oryginały świadectw pracy, który uzyskał ubezpieczony od innych pracodawców, tj. Przedsiębiorstwa (...), K. D. prowadzącego działalność gospodarcza pod nazwą (...) w O. oraz od (...) sp. z o.o. w K. (k. 21, 22, 23 a. r.). Z dokumentów tych wynika, że ubezpieczony u każdego z tych pracodawców był zatrudniony jako operator koparki od (...)roku nieprzerwanie do (...)roku. Ubezpieczony w swoich zeznaniach wskazał, że u każdego z tych pracodawców wykonywał czynności operatora koparki i było to jego wyłączne zatrudnienie (k. 11, 12, 39, 49 v a. s.).

Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, iż w spornych okresach wykonywał on pracę na stanowisku operatora koparki w pełnym wymiarze czasu pracy. Ten rodzaj pracy należy do kategorii prac w warunkach szczególnych, albowiem powołane na wstępie Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w załączniku A Dział V pod pozycją 3 wymienia pracę maszynistów ciężkich maszyn budowalnych jako pracę w warunkach szczególnych.

Sąd uznał zatem, iż łączny okres zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych po zaliczeniu spornych okresów przekracza znacznie 20 lat.

Reasumując Sąd Okręgowy przyjął, że ubezpieczony J. G. spełnił warunki do uzyskania emerytury w wieku obniżonym, o których mowa w art. 184, ust. 1 i 2 ustawy emerytalno-rentowej.

Z _@ (...)@ Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2009r. Nr 153, poz. 1227) i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983r. Nr 8, poz. 43), ubezpieczonym – mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze co najmniej 15 lat,

2) okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze co najmniej 25 lat,

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego oraz rozwiązali stosunek pracy - w przypadku ubezpieczonych będących pracownikami.

Spośród wskazanych wyżej warunków sporną w sprawie jest wyłącznie kwestia okresu zatrudnienia J. G. w szczególnych warunkach na stanowisku operatora koparki.

Z ustaleń dokonanych przez Sąd wynika, że J. G. pracując w Przedsiębiorstwie (...) w W., w Zakładach (...) Jednostek Wojskowych MSW w W., w Przedsiębiorstwie (...) w W., w zakładzie (...) w O. i w Spółce z o.o. (...) w K. na stanowisku operatora koparki wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Powyższe okoliczności znajdują poparcie w zeznaniach wnioskodawcy i aktach osobowych J. G., które Sąd uznał za wiarygodne. Podkreślenia wymaga fakt, iż ZUS nie kwestionował tego, że ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych jako operator koparki, a jedynie świadectwa pracy, które nie spełniały wymogów formalnych.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego należało przyjąć, iż zasadniczym zajęciem J. G. w czasie pracy w Przedsiębiorstwie (...) w W., w Zakładach (...) Jednostek Wojskowych MSW w W., w Przedsiębiorstwie (...) w W., w zakładzie (...) w O. i w Spółce z o.o. (...) w K. była praca wymieniona w Wykazie A, Dziale V pod poz. 3 („Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych”), który stanowi załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Podsumowując, Sąd uznał, że J. G. spełnia wszystkie warunki uprawniające do przyznania emerytury na podstawie omówionych wyżej przepisów. Ukończył 60 lat, jego okres zatrudnienia w szczególnych warunkach przekracza 15 lat, łączne okresy składkowe i nieskładkowe wynoszą ponad 25 lat, w chwili składania wniosku o emeryturę nie pracował oraz nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony nabył więc prawo do emerytury od dnia ukończenia 60 roku życia.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.