Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Mirella Szpyrka

Sędzia SO Barbara Braziewicz

Sędzia SR del. Roman Troll (spr.)

Protokolant Iwona Reterska

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w R.

przeciwko D. B. (B.)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt I C 36/14

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Raciborzu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSR del. Roman Troll SSO Mirella Szpyrka SSO Barbara Braziewicz

Sygn. akt III Ca 552/14

UZASADNIENIE

Dnia 10 października 2013 r. powódka Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w R. złożyła pozew przeciwko pozwanemu D. B. o zapłatę kwoty 3 400 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazała, iż pozwany od dnia 1 sierpnia 2010 r. do 31 marca 2012 r. bez umowy korzystał z części wspólnej nieruchomości powódki (elewacji), gdyż umieścił tam dwa nośniki reklamowe, a należność za ten czas wynosi 3 400 zł.

We sprawie został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w dniu 21 października 2013 r. uwzględniający powództwo w całości.

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaprzeczając, aby korzystał z nieruchomości powódki, a na rozprawie wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy w Raciborzu ustalił, iż uchwałą z dnia 23 marca 2012 r. powódka ustaliła wysokość odszkodowania za bezumowne korzystanie przez pozwanego, w okresie od 1 sierpnia 2010 r. do 31 marca 2012 r., z części wspólnej nieruchomości, na kwotę 3 400 zł

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy w Raciborzu wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. oddalił powództwo wskazując, że było ono bezzasadne, gdyż powódka nie udowodniła zarówno jaką kwotę mogłaby uzyskać na wolnym rynku za użytkowanie elewacji, jak również że pozwany korzystał z jej rzeczy w sposób bezumowny, a przedłożona uchwała powódki stanowi tylko dokument prywatny, zaś pozwany zakwestionował istnienie i wysokość dochodzonego roszczenia. Orzeczenie to zapadło w oparciu o art. 224 kc, art. 225 kc i art. 6 kc.

Apelację od tego wyroku złożyła powódka zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania (art. 207 § 3 i 6 kpc) przez ich niewłaściwe zastosowanie, które miało wpływ na treść wydanego wyroku i wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu w skazała, że wyrok został wydany pomimo tego, że nie upłynął jeszcze termin wyznaczony powódce do wniesienia odpowiedzi na sprzeciw.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W toku prowadzonego przed Sądem Rejonowym postępowania został doręczony pełnomocnikowi powódki odpis sprzeciwu pozwanego w dniu 3 lutego 2014 r. wraz z zobowiązaniem do złożenia odpowiedzi na sprzeciw w terminie dwóch tygodni oraz z zawiadomieniem o terminie rozprawy wyznaczonym na dzień 11 lutego 2014 r. /k. 37 i 41/. Powódka do dnia wydania wyroku (11 lutego 2014 r.) nie złożyła odpowiedzi na sprzeciw, a pomimo tego, że termin do złożenia tej odpowiedzi upływał z dniem 17 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok w dniu 11 lutego 2014 r.

Zgodnie z art. 505 § 1 kpc w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Tak też było w rozpoznawanej sprawie, ale dodatkowo powódka została zobowiązana do złożenia odpowiedzi na sprzeciw w terminie dwóch tygodni, a więc zastosowano dodatkowo normę wynikającą z art. 207 § 3 kpc, czyli powódce został zakreślony termin do dokonania określonej czynności, mogła więc w tym terminie przedstawić twierdzenia i dowody (por. art. 207 § 6 kpc). Wydanie zaś wyroku pomimo nieobecności powódki na rozprawie oraz w trakcie biegu terminu do złożenia przez nią pisma procesowego uniemożliwiło jej zgłoszenie twierdzeń do sprzeciwu pozwanego. Ponieważ termin do złożenia odpowiedzi na sprzeciw upływał dopiero 17 lutego 2014 r., a został wyznaczony przez przewodniczącego, powódka mogła zasadnie przypuszczać, że w dniu 11 lutego 2014 r. sprawa nie zostanie zakończona wyrokiem i będzie mogła w terminie złożyć odpowiedź na sprzeciw. Czynności Sądu Rejonowego, który dnia 11 lutego 2014 r. wydał wyrok, uniemożliwiły jednak powódce odniesienie się do sprzeciwu pozwanego pomimo tego, że termin do złożenia tego pisma jeszcze wówczas nie upłynął.

Zasadnie więc powódka podnosi, że doszło do naruszenia przepisów postępowania (art. 207 § 3 i 6 kpc), a naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy, gdyż Sąd Rejonowy uniemożliwił jej zajęcie stanowiska co do twierdzeń zawartych w sprzeciwie i wydał wyrok w trakcie zakreślonego jej terminu do złożenia odpowiedzi na sprzeciw. Spowodowało to dodatkowo, że Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy, gdyż przedwczesne wydanie wyroku w trakcie biegu terminu do złożenia sprzeciwu uniemożliwiło powódce zajęcia stanowiska co do twierdzeń pozwanego i ewentualnego zgłoszenia swoich twierdzeń oraz wniosków dowodowych.

Z powyższych względów apelacja powódki jest zasadna, a co za tym idzie w oparciu o art. 386 § 4 kpc w związku z art. 108 § 2 kpc, z uwagi na nierozpoznanie istoty sprawy, należało uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Raciborzu pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

W toku ponownego postępowania Sąd Rejonowy zakreśli powódce kolejny termin do złożenia odpowiedzi na sprzeciw, a termin rozprawy wyznaczy w taki sposób, aby można było wydać wyrok po upływie terminu do złożenia odpowiedzi na sprzeciw.

SSR (del.) Roman Troll SSO Mirella Szpyrka SSO Barbara Braziewicz