Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Skowron

Protokolant: Ewelina Urbańska

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r.

w Z.

sprawy z powództwa I. G. i H. G.

przeciwko T. S.

o zapłatę

1.  powództwo oddala,

2.  zasądza od powodów I. G. i H. G. solidarnie na rzecz pozwanego T. S. kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1213/12

UZASADNIENIE

I. Stanowiska stron.

1. Powodowie, I. G. i H. G., wnieśli o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego T. S. kwoty 12.300 zł (tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy montażu instalacji c.o.) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (31 października 2012 r.) do dnia zapłaty i kosztami procesu.

2. Pozwany T. S. wniósł o oddalenie powództwa i obciążenie powodów kosztami procesu. Zarzucił, że nie łączyła go z powodami umowa o wykonanie instalacji c.o. (podał, że stroną takiej umowy była jego żona, E. S.). Wskazał, że prace związane z położeniem instalacji zostały wykonane prawidłowo; podkreślił, że na ich zakończenie została przeprowadzona próba szczelności instalacji, która dała pozytywny wynik. Zaznaczył, że w budynku powodów równolegle pracowały inne osoby, którym powierzone były inne zadania; podniósł, że do uszkodzenia instalacji mogło dojść przy okazji tych właśnie prac. Wreszcie zapewnił, że wszystkie zakupione przez niego na rzecz powodów materiały budowlane zostały wykorzystane przy realizacji robót objętych umową.

II. Stan faktyczny.

1. I. G. i H. G. zawarli z T. S. umowę, w wykonaniu której T. S. miał zamontować w ich domu przy ul. (...) w B. instalację c.o. i podłączyć do niej dwa piece (jeden marki V.; prawidłowość podłączenia tego pieca miała zostać później skontrolowana przez osobę dysponującą uprawnieniami do serwisowania urządzeń tej firmy); miał też kupić materiały potrzebne do wykonania powierzonego mu zadania; jego wynagrodzenie nie zostało określone precyzyjnie – zsumowane z wydatkami na materiały miało mieścić się w kwocie 40.000 zł. Oprócz montażu instalacji c.o. T. S. wykonywał na rzecz I. G. i H. G. również inne prace; żadna z zawartych pomiędzy nimi umów nie została spisana. Prace związane z montażem instalacji c.o. były prowadzone w lutym i marcu 2012 r.; wykonywali je B. S. i M. W. – pod kierownictwem T. S.. Po ich zakończeniu badana była szczelność instalacji; przeprowadzona próba dała pozytywny wynik.

2. Przy próbie uruchomienia przez H. G. jednego z pieców stanowiących element instalacji c.o. został ujawniony wyciek wody z instalacji. Źródło wycieku zlokalizował i usunął B. G. (woda wydostawała w miejscu, w którym na rurze wchodzącej w skład ogrzewania podłogowego na pierwszym piętrze budynku została założona mufka); jednocześnie – jako serwisant firmy (...) – wykonał on dodatkowe prace, które miały na celu prawidłowe uruchomienie instalacji c.o., obejmujące właściwe podłączenie pompy ciepła i uzupełnienie instalacji grzewczej o brakujące elementy. Za swoją usługę otrzymał wynagrodzenie w kwocie 11.700 zł.

3. Przy wykonywaniu prac B. G. poinformował H. G., że w skład zamontowanej instalacji c.o. wchodzą również inne rury, niż rury marki S.; zauważył przy tym, że zgodnie z fakturą z 17 marca 2012 r. zakupione zostały rury tej właśnie firmy.

4. Instalacja grzewcza na pierwszym piętrze budynku przy ul. (...) w B. nie funkcjonuje.

III. Dowody i ich ocena.

1. Ustalenia faktyczne zostały dokonane na podstawie dokumentów oraz zeznań świadków i powodów określonych w postanowieniu dowodowym z 16 kwietnia 2014 r. (k 206).

2. Pozwany został polecony powodom – jako fachowiec w dziedzinie montażu instalacji grzewczej – przez P. K. (zeznania tego świadka – k 153 verte). P. K. nie sugerował powodom skorzystania z usług firmy prowadzonej przez żonę pozwanego, ale wprost wskazywał na pozwanego, jako wykonawcę. Pozwany w kontaktach z powodami nie powoływał się na swoją żonę (zeznania I. G. – k 176 i H. G. – k 177); nie dysponował zresztą pełnomocnictwem do występowania w jej imieniu (zeznania E. S. – k 154 verte). E. S. nigdy nie kontaktowała się z powodami w sprawie umowy; nie miała wiedzy na temat tego, co dokładnie wchodziło w zakres prac, nie posiadała też bliższych informacji o wysokości uzgodnionego wynagrodzenia (zeznania E. S. – k 154 verte). W takich warunkach nie można było przyjąć, że to właśnie ona była stroną umowy; tę zawarł z powodami pozwany, a kwestionowanie przez niego tego faktu było wyłącznie elementem taktyki procesowej. Pozwany nie zawarł umowy jako przedsiębiorca (w okresie wykonywania robót istotnie nie prowadził działalności gospodarczej – była w tym czasie zawieszona), ale jako osoba, która ma wiedzę potrzebną do wykonania usługi; jedynie rozliczenie umowy miało nastąpić w ramach prowadzonej przez jego żonę firmy.

3. Pozwany nie kwestionował tego, że umowa obejmowała montaż instalacji c.o. Wysokość uzgodnionego wynagrodzenia została ustalona na podstawie zeznań powoda H. G.. To on negocjował szczegółowe warunki umowy z pozwanym (zeznania I. G. – k 176 [ o wszystkich tych rzeczach rozmawiał bardziej mąż]), stąd też miał większe, niż jego żona, rozeznanie w tych sprawach. Ze względu na to, że pozwany nie złożył zeznań, nie można było zestawić w sposób krytyczny relacji obu stron sporu; nie było przy tym żadnych przesłanek, żeby w tym fragmencie odmówić wiarygodności złożonym przez powoda zeznaniom.

4. Czas wykonywania robót został określony w oparciu o zeznania złożone przez M. W. (k 155) i B. S. (k 170), którzy układali instalację grzewczą. Pochodzące od nich informacje znajdowały potwierdzenie w rachunku z 19 marca 2012 r. za częściowe wykonanie instalacji c.o. (k 139); z dokumentu tego wynikało bowiem, że do 19 marca 2012 r. zostały już wykonane pewne prace związane z montażem instalacji grzewczej.

5. Fakt wykonania przez pozwanego próby szczelności instalacji c.o. nie był kwestionowany przez strony (wątpliwości istniały tylko, co do prawidłowości jej przeprowadzenia).

6. Wyciek wody z instalacji c.o., oprócz powodów, potwierdzili również świadkowie: B. G. (k 171) i S. K. (k 175 verte). Nie mieli oni żadnego interesu w składaniu fałszywych zeznań; trudno zresztą wyobrazić sobie, żeby powodowie zdecydowali się skuć fragment posadzki, w celu uzyskania dostępu do rur, gdyby instalacja nie była uszkodzona; sam fakt skucia podłogi poświadczyła M. C. (k 156). Zresztą też, pozwany nie podważał uszkodzenia instalacji c.o.; zaprzeczał jedynie, że do takiego uszkodzenia doszło przy okazji wykonywanych przez niego prac.

7. Zeznania świadków i stron nie mogą zastąpić dowodu z opinii biegłego w tych obszarach, gdzie wymagane są wiadomości specjalne (art. 278 § 1 k.p.c.; por. np. wyrok SN z 29 lutego 2008 r., V CSK 457/07). W sprawie tylko przy pomocy opinii biegłego mogły zatem zostać zweryfikowane informacje o 1) przyczynie wycieku wody z instalacji c.o. i odpowiedzialności pozwanego za to zdarzenie, 2) rodzaju i wartości prac, które były objęte umową, a nie zostały wykonane przez pozwanego, 3) kosztach likwidacji wycieku wody, 4) rodzaju (marce) rur wykorzystanych przez pozwanego przy wykonywaniu instalacji c.o. i 5) różnicy w cenie pomiędzy zakupionymi a użytymi rurami; opinia biegłego byłaby również potrzebna do ustalenia 6) w jakim zakresie, przy montażu instalacji, zostały użyte rury S. i czy odpowiada to ilości (łącznej długości) kupionych, pochodzących od tego producenta rur.

8. W sprawie został złożony wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa (na okoliczność jakości wykonanych przez pozwanego prac i przyczyn powstania szkody). Wniosek ten złożył pozwany (k 156); ostatecznie nie uiścił jednak wymaganej zaliczki. O sytuacji tej zostali poinformowani powodowie; jednocześnie zostało do nich skierowane zapytanie, czy sami żądają przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego (k 198-200); zostało ono pozostawione bez żadnej reakcji z ich strony. W takich warunkach dowód z opinii biegłego został pominięty (art. 130 ⁴ § 5 k.p.c.) - ze względu bowiem na kontradyktoryjność procesu i fakt reprezentowania stron przez profesjonalnych pełnomocników dowód ten nie został dopuszczony z urzędu (art. 232 k.p.c.; por. wyrok SN z 20 grudnia 2005 r., III CK 121/05 i wyrok SN z 5 listopada 1997 r., III CKN 244/97).

IV. Podstawa prawna rozstrzygnięcia.

W sprawie strony łączyła umowa o dzieło (art. 627 k.c.). W sytuacji, gdy powodowie twierdzili, że umowa ta została wykonana nienależycie (art. 471 k.c. [oświadczenie pełnomocnika powodów - k 183]), nie zostały bowiem wykonane wszystkie prace objęte porozumieniem, część została wykonana wadliwie (na rurze ogrzewania podłogowego – niezgodnie z zasadami wykonywania instalacji – została założona mufka, która dodatkowo została źle zaciśnięta, co spowodowało wyciek wody), a przy montażu instalacji zostały wykorzystane inne, niż zakupione w tym celu materiały, zobowiązani byli wykazać prawdziwość tych zarzutów – tj. wykazać fakt powstania i wysokość szkody, a także związek przyczynowy pomiędzy działaniami pozwanego a tą szkodą (art. 6 k.c.; por. np. wyrok SA w Łodzi z 14 września 2012 r., I ACa 572/12). W sprawie pewne było tylko to, że powodowie ponieśli szkodę (nastąpił wyciek wody z instalacji) – natomiast, czy odpowiadał za nią powód i jaki był jej rzeczywisty rozmiar, nie wykraczało poza obszar spekulacji. W takich warunkach powództwo, jako nieudowodnione, podlegało oddaleniu.

V. Koszty.

Powodowie przegrali sprawę i w związku z tym zostali obciążeni obowiązkiem zwrotu kosztów procesu pozwanemu (art. 98 k.p.c.). Na te składały się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego (2.400 zł [§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu]) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).