Pełny tekst orzeczenia

II Ca 1983/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Stępińska

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2014 w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...)

przeciwko A. K. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie

z dnia 17 stycznia 2014 roku, sygn. akt I C 3254/13/K

1. oddala apelację;

2. zasądza od pozwanej A. K. (1)na rzecz strony powodowej (...) kwotę 600,00 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 września 2014 r.

Apelacja pozwanej A. K. (1)od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie z dnia 17 stycznia 2014 roku, sygn. akt I C 3254/13/K, którym w punkcie I zasądzono od tej pozwanej na rzecz powodowej (...)kwotę 8.580,55 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 7.115,90 złotych od dnia 3 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty i od kwoty 1.464,64 złotych od dnia 30 lipca 2013 roku do dnia zapłaty, który to obowiązek jest solidarny wraz z pozwanym A. K. (2), w stosunku do którego wydano prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu do sygn. I Nc 7626/13/K, a w punkcie II zasądzono od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1.500 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, który to obowiązek do kwoty 1.275 złotych jest solidarny wraz z pozwanym A. K. (2), w stosunku do którego wydano prawomocny nakaz zapłaty w postępowaniu do sygn. I Nc 7626/13/K – okazała się bezzasadna i nie mogła odnieść zamierzonego skutku.

Stan faktyczny ustalony został przez Sąd I instancji prawidłowo i nie był w apelacji kwestionowany. Ustalenia te Sąd Okręgowy w pełni podziela i uznaje za własne.

Prawidłowo wyjaśnił Sąd Rejonowy, że mimo tego, iż umowę najmu lokalu przy ul. (...) w K. zawarł ze stroną powodową jedynie A. K. (2), niemniej zgodnie z art. 680¹ § 1 k.c. i d. art. 7 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, również pozwana A. K. (1) była najemczynią tego lokalu. Nie ma znaczenia to, że opuściła ten lokal w 2010 roku, bowiem po wyprowadzce nie uregulowała ona stanu prawnego. Zasada odpowiedzialności pozwanej nie była zresztą również w apelacji kwestionowana.

Nie jest zasadny zarzut przedawnienia roszczenia strony powodowej w zakresie żądania opłat za tzw. media. Wbrew twierdzeniom pozwanej, nie podlegają one przedawnieniu dwuletniemu, lecz trzyletniemu. Tego rodzaju roszczenia przedawniają się w terminie dwuletnim wtedy, gdy dochodzi ich przedsiębiorca świadczący określone usługi na rzecz odbiorcy tych usług, będącego strona zawartej z nim umowy (art. 554 k.c.). Natomiast w przypadku rozliczeń wynajmującego i najemcy z tytułu tzw. mediów, tj. opłat niezależnych od wynajmującego, przedawnienie następuje na zasadach ogólnych, tj. w terminie określonym w art. 118 k.c. Wynajmujący nie jest bowiem w stosunku do najemcy sprzedawcą ich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale w stosunku do przedsiębiorstwa dostarczającego je sam pozostaje kupującym.

Podniesiona w apelacji kwestia, iż doszło do nowacji zobowiązania jest spóźniona na gruncie art. 381 k.p.c. Niezależnie od powyższego, nie sposób przyjąć aby doszło do odnowienia zobowiązania pozwanej na gruncie art. 506 § 1 k.c. A. K. (2) nie zobowiązał się do „ odpracowania długu”, jako wykonania zobowiązania zastępczego (pracy) w miejsce należności pieniężnych, jak twierdziła pozwana, ale do wzięcia udziału w programie wykonywania pracy, z której wynagrodzenie miało posłużyć do spłaty pieniężnej zadłużenia. Z punktu widzenia długu stanowiącego przedmiot niniejszego procesu, kwestia ta była więc w ogóle irrelewantna.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy oddalił apelację, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 505¹² § 3 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnął zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., a złożyło się na nie taryfowe wynagrodzenie pełnomocnika strony powodowej, zgodnie z § 6 pkt 4 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349, ze zm.).

II Ca 1983/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE