Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 248/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Czernecka-Kozak

Protokolant: Małgorzata Olesiak

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 24 stycznia 2014 roku znak: (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o wysokość emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się A. K. od dnia 1 stycznia 2014 roku emeryturę obliczoną na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sygn. akt IV U 248/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 października 2014 roku

Decyzją z dnia 24 stycznia 2014 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. odmówił A. K. przyznania emerytury. Organ rentowy – powołując się na art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2013r. , Nr 153, poz. 1227 ze zm.) - wskazał, że decyzją z dnia 19 sierpnia 2008 roku przyznano A. K. emeryturę od dnia 1 sierpnia 2008 roku, a zatem nie przysługuje mu emerytura na postawie w/w przepisu.

Od powyższej decyzji odwołał się A. K. wnosząc o przyznanie emerytury na podstawie art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Odwołujący - powołując się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2013 roku (II UZP 4/13) - wskazał, że ma prawo do obliczenia emerytury na nowych zasadach niezależnie od tego, że złożył wniosek o emeryturę wcześniejszą.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo organ rentowy wskazał, że powołana przez odwołującego się uchwała Sądu Najwyższego zapadła w indywidualnej sprawie i nie ma mocy powszechnie obowiązującej.

Bezspornym w sprawie było, że A. K., ur. (...), powszechny wiek emerytalny ukończył w dniu 17 maja 2012 roku. Po tej dacie kontynuował ubezpieczenie do dnia 15 stycznia 2014 roku w związku z zatrudnieniem w Urzędzie (...) w L..

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2008 roku – po rozpoznaniu wniosku z 7 sierpnia 2008 roku - przyznano odwołującemu się emeryturę wcześniejszą od 1 sierpnia 2008 roku. Z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia w Urzędzie (...) w L. – wypłata świadczenia została zawieszona.

W dniu 16 stycznia 2014 roku A. K. złożył wniosek o przyznanie emerytury w wieku powszechnym wnosząc o wyliczenie świadczenia według najkorzystniejszego wariantu.

Odwołujący się udowodnił 47 lat, 1 miesiąc i 13 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 28 stycznia 2014 roku, znak: (...) ZUS przeliczył A. K. emeryturę i ustalił jej wysokość od 1 marca 2013 roku na 4369,36 zł brutto, a od 1 lutego 2014 roku na 4375,89 zł brutto.

dowód: decyzja ZUS, k. 91 akt organu rentowego.

Emerytura A. K. wyliczona zgodnie z art. 55 w związku z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynosiłaby od dnia 1 stycznia 2014 roku (tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie) 5262,14 zł brutto, a po waloryzacji od dnia 1 marca 2014 roku 5346,33 zł brutto.

dowód: pismo ZUS k. 25, decyzja o ustaleniu kapitału początkowego k. 12-13 akt organu rentowego dot. kapitału początkowego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania. Wysokość świadczenia odwołującego się na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd ustalił w oparciu o bezsporne wyliczenia organu rentowego.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, bowiem nie były one kwestionowane przez strony. Również dokumenty przedstawione na stwierdzenie powyższych okoliczności zostały ocenione jako w pełni miarodajne i wiarygodne. Ich autentyczność i moc dowodowa nie została zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie była ocena czy odwołującemu się A. K. przysługuje prawo do emerytury obliczonej na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 55 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1440). ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 roku, może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53. Stosownie do art. 27 ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z art. 27 ust 3 cyt. ustawy wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie do 31 grudnia 1947 roku wynosi co najmniej 60 lat.

W niniejszej sprawie nie było sporne, iż A. K., który osiągnął powszechny wiek emerytalny w dniu (...), posiada okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 47 lat, 1 miesiąc i 13 dni. Odwołujący się spełnia zatem warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27 powołanej wyżej ustawy. Bezsporne było również, że A. K. kontynuował ubezpieczenie po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego (pozostawał w zatrudnieniu w Urzędzie (...) L. do 15 stycznia 2014 roku) i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury w wieku powszechnym w dniu 16 stycznia 2014 roku. W ocenie organu rentowego brak jest podstaw do przyznania odwołującemu emerytury na podstawie art. 55 ustawy, ponieważ decyzją z dnia 19 sierpnia 2008 roku została mu przyznana wcześniejsza emerytura od 1 sierpnia 2008 roku. Według organu rentowego okoliczność, iż A. K. ma już ustalone prawo do wcześniejszej emerytury stanowi przeszkodę do ponownego przyznania świadczenia po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

W ocenie Sądu powyższe stanowisko nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że z utrwalonego w tym zakresie orzecznictwa sądów wynika, że emerytura w niższym i w powszechnym wieku emerytalnym to odrębne rodzaje emerytur. Między innymi w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2006 roku (I UK 82/06 - niepublikowany) wyrażono pogląd, że nie ma przeszkód prawnych, aby ubezpieczony pobierający emeryturę przyznaną mu w niższym wieku emerytalnym dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - art. 32 ustawy emerytalnej, domagał się przyznania emerytury przysługującej w tzw. powszechnym wieku emerytalnym na podstawie art. 27 tej ustawy, ponieważ ze względu na odmienne przesłanki nabycia prawa do obu tych świadczeń organ ubezpieczeń społecznych powinien wydać decyzje w oparciu o różne podstawy prawne przysługujących ubezpieczonemu świadczeń emerytalnych, a następnie wypłacać świadczenie wyższe lub wybrane przez ubezpieczonego - art. 95 ust. 1 ustawy. Należy zatem stwierdzić – biorąc pod uwagę powyższe, jak również treść art. 21 ust. 2 ustawy emerytalnej - że na emeryturę można przechodzić kilka razy. W sytuacji zatem gdy dopuszczalne jest kilkakrotne przechodzenie na emeryturę, byłoby niezbędne zaznaczenie w art. 55 ustawy o emeryturach i rentach, że wyliczenie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym możliwe byłoby tylko wówczas gdyby był to pierwszy wniosek o emeryturę (nabycie statusu emeryta). Takiego zastrzeżenia nie można jednak z treści tego przepisu wywnioskować, co oznacza, że ubezpieczony urodzony przed dniem 1 stycznia 1949 roku, który osiągnął powszechny wiek emerytalny, kontynuował ubezpieczenie i wystąpił o emeryturę dopiero po dniu 31 grudnia 2008 roku, może złożyć wniosek o wyliczenie tego świadczenia niezależnie od tego, czy wcześniej złożył wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym lub o emeryturę wcześniejszą. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 lipca 2013 roku (II UZP 4/13). W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że skoro nie może być kwestionowana możliwość kilkakrotnego przechodzenia na emeryturę, a w treści art. 55 ustawy brak zastrzeżenia, że wniosek o przejście na emeryturę w powszechnym wieku przez osoby objęte art. 27 ma być pierwszym wnioskiem o przejście na emeryturę (o nabycie statusu emeryta), przepis ten (art. 55 ustawy emerytalnej) należy rozumieć jako przyznający prawo do złożenia wniosku o wyliczenie emerytury w powszechnym wieku emerytalnym jeżeli ubezpieczenie było kontynuowane po osiągnięciu wieku 60/65 lat, a wniosek został złożony po dniu 31 grudnia 2008 roku niezależnie od faktu przejścia przez te osoby na emeryturę wcześniejszą lub w niższym wieku emerytalnym. Identyczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy m.in. w orzeczeniach z dnia 10 lipca 2013 roku (II UK 424/12), z dnia 4 września 2013 roku (II UK 23/13), z dnia 7 listopada 2013 roku (II UK 143/13), z dnia 19 marca 2014 roku (I UK 345/13). Sąd Najwyższy jednoznacznie przyjął że emeryt pobierający emeryturę przyznaną i obliczoną na podstawie dotychczasowych zasad nie może być pozbawiony prawa do ustalenia emerytury korzystniejszej w wyższej wysokości obliczonej według nowych zasad na podstawie art. 26 w związku z art. 55 tej ustawy, jeżeli spełniając warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27 kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz z wnioskiem o przyznanie emerytury na podstawie art. 27 ustawy wystąpił po raz pierwszy po 31 grudnia 2008 roku.

W niniejszej sprawie - w ocenie Sądu - odwołujący się spełnił warunki do przyznania świadczenia obliczonego na podstawie art. 55 w zw. z art. 26 ustawy. Osiągnął bowiem powszechny wiek emerytalny, posiada wymagany okres składkowy i nieskładkowy, kontynuował ubezpieczenie po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, złożył wniosek o emeryturę z powszechnego wieku emerytalnego po dniu 31 grudnia 2008 roku, a świadczenie obliczone na podstawie art. 26 ustawy jest wyższe od obliczonego zgodnie z art. 53 (od dnia 1 stycznia 2014 roku emerytura obliczona na podstawie art. 26 wynosiłaby 5262,14 zł brutto a po waloryzacji od 1 marca 2014 roku 5346,33 zł brutto, zaś świadczenie wyliczone na podstawie art. 53 od 1lutego 2014 roku wynosi 4375,89 zł brutto). Ponadto - jak wskazano wyżej – okoliczność, iż odwołujący się miał przyznane prawo do wcześniejszej emerytury nie stanowi przeszkody do obliczenia świadczenia według nowych zasad.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd - na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. oraz powołanych powyżej przepisów - zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się A. K. od dnia 1 stycznia 2014 roku (tj. od miesiąca złożenia wniosku) emeryturę obliczoną na podstawie art. 55 w związku z art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.