Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 944/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 października 2014 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Czernecka-Kozak

Protokolant: Małgorzata Olesiak

po rozpoznaniu w dniu 09 października 2014 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 12 czerwca 2014 roku znak: (...)

w sprawie K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o emeryturę

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 944/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 października 2014 roku

Decyzją z dnia 12 czerwca 2014 roku, znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił K. K. przyznania emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż do dnia 1 stycznia 1999 roku K. K. nie udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, jak również nie udokumentował do dnia 1 stycznia 1999 roku 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku o przyznanie emerytury uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania organ rentowy przyjął za udowodnione okresy składkowe na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 18 lat, 10 miesięcy i 8 dni w okresach od 12 października 1972 roku do 30 kwietnia 1978 roku oraz od 2 maja 1978 roku do 18 sierpnia 1991 roku. Organ rentowy przyjął za udowodniony staż w szczególnych warunkach na dzień 1 stycznia 1999 roku w wymiarze 13 lat, 3 miesięcy i 18 dni w okresie od 2 maja 1978 roku do 18 sierpnia 1991 roku.

Od powyższej decyzji odwołał się K. K.. Odwołujący się wskazał, że w okresie od 12 października 1972 roku do 30 kwietnia 1978 roku był zatrudniony w Zakładach (...) w G.. W ocenie odwołującego się była to praca w szczególnie ciężkich warunkach. Otrzymał świadectwo pracy, w którym nie wpisano, by wykonywał pracę w warunkach szczególnych. W okresie od 2 maja 1978 roku do 18 sierpnia 1998 roku był zatrudniony w (...) w N. na stanowisku stolarza. Po badaniach okresowych lekarz nie dopuścił go do pracy z uwagi na zły stan zdrowia. ZUS przyznał mu rentę III grupy. Odwołujący się wskazał, że jego schorzenia są spowodowane pracą w uciążliwych warunkach. W ocenie odwołującego się spełnia on warunki do przyznania wcześniejszej emerytury z uwagi na ukończenie 60 roku życia oraz wykazanie 15 lat pracy w uciążliwych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy podniósł, że odmowa przyznania emerytury spowodowana jest tym, iż odwołujący się do dnia 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz nie wykazał 15- letniego okresu pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania przyjęto na dzień 1 stycznia 1999 roku 18 lat, 10 miesięcy i 8 dni okresów składkowych w tym 13 lat, 3 miesiące i 18 dni pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy wskazał, że odwołujący się nie przedłożył świadectw pracy stwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach w okresie od 12 października 1972 roku do 30 kwietnia 1978 roku. Dodał również, że z zaświadczenia KRUS P. Terenowej w N. wynika, iż K. K. w okresie od 1 stycznia 1991 roku do 30 września 2002 roku nie podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu w KRUS. W okresie od 19 sierpnia 1991 roku do 30 września 2002 roku odwołujący się pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Po zapoznaniu się z odpowiedzią organu rentowego K. K. podtrzymał swoje odwołanie. W piśmie procesowym z dnia 3 września 2014 roku wniósł o przeprowadzenie dowodu z zaświadczenia Urzędu Gminy w G. na okoliczność pracy w gospodarstwie rolnym matki w okresie od 27 stycznia 1970 roku do 11 października 1972 roku. Odwołujący się wniósł ponadto o zaliczenie okresu przebywania na rencie do stażu ubezpieczeniowego wymaganego do przyznania emerytury.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że odwołujący się K. K., urodzony dnia (...), w dniu 3 czerwca 2014 roku złożył wniosek o przyznanie emerytury. Odwołujący się nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. K. w okresie od 12 października 1972 roku do 30 kwietnia 1978 roku był zatrudniony w Zakładach (...) w G. na stanowisku stolarz-stażysta a następnie stolarz. Prokurent firmy (...) Sp. z o.o. w piśmie z dnia 15 stycznia 2014 roku wskazał, że żadne ze stanowisk pracy zajmowanych przez K. K. w Zakładach (...) w G. (obecnie: (...) Sp. z o.o.) w latach 1972-1978 nie jest zamieszczone w wykazie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a zatem nie wystawiono odwołującemu się świadectwa pracy w warunkach szczególnych za w/w okres.

W okresie od 2 maja 1978 roku do 18 sierpnia 1991 roku K. K. był zatrudniony w (...) w N. na stanowisku stolarza. Z zaświadczenia wydanego przez (...) S.A. (...)Zakład Spółki z dnia 3 stycznia 2014 roku wynika, iż w/w okres pracy jest zatrudnieniem na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin i zalicza się do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach, o którym mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

dowód: świadectwa pracy k. 18-19 akt ZUS, pismo z dnia 15 stycznia 2014 roku k. 103 akt ZUS, zaświadczenie (...) S.A. (...)Zakład Spółki z dnia 3 stycznia 2014 roku k. 104 akt ZUS.

W okresie od 1 stycznia 1991 roku do 30 września 2002 roku K. K. nie podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu w KRUS.

dowód: karta ewidencyjna płatnika KRUS k. 106 akt ZUS.

Odwołujący się pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy w okresie od 19 sierpnia 1991 roku do 30 września 2002 roku.

dowód: zaświadczenie (...) Oddział w N. k. 93 akt ZUS.

Od 27 listopada 2008 roku K. K. jest zatrudniony w Fundacji (...)w S. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

dowód: zaświadczenie z dnia 2 czerwca 2014 roku k. 107 akt ZUS.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i aktach organu rentowego, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, bowiem nie były one kwestionowane przez strony. Również dokumenty przedstawione na stwierdzenie powyższych okoliczności zostały ocenione jako w pełni wiarygodne i prawdziwe.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie było ustalenie czy odwołujący się K. K. spełnił warunki do przyznania emerytury.

W związku z tym, że K. K. nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego, jest osobą urodzoną po 31 grudnia 1948 roku należało rozważyć czy spełnia przesłanki do przyznania wcześniejszej emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013r., poz. 1440 z zm.). Stosownie do tego przepisu ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, tj. 20 lat w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn.

Stosownie do ust. 2 cytowanego przepisu, emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z ust. 2 art. 32 cyt. ustawy dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Warunki przejścia na emeryturę przez wymienionych powyżej pracowników określa rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8 poz. 43 ze zm.). Wyszczególnienie prac uznawanych za wykonywane w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zawierają wykazy A i B stanowiące załącznik do wskazanego wyżej rozporządzenia. Do treści tych załączników były dostosowane resortowe wykazy stanowisk. Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełni łącznie następujące warunki: osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla kobiet 55 lat, 60 lat dla mężczyzn i ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Za wymagany okres zatrudnienia uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.(§ 3 i 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku).

W świetle § 2 ust. 2 w/w rozporządzenia zakład pracy stwierdza zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach. Natomiast w sądowym postępowaniu odwoławczym możliwe jest ustalenie tych okoliczności także w oparciu o inne dowody.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że K. K. osiągnął z dniem (...) wiek 60 lat. Odwołujący nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Organ rentowy odmówił przyznania emerytury wskazując, że na dzień 1 stycznia 1999 roku K. K. nie udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, jak również nie udokumentował do dnia 1 stycznia 1999 roku 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Odwołujący się wnosił o doliczenie do stażu ubezpieczeniowego okresu pracy w gospodarstwie rolnym od 27 stycznia 1970 roku do 11 października 1972 roku oraz okresu pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, a nadto uznanie zatrudnienia w Zakładach (...) w G. w okresie od 12 października 1972 roku do 30 kwietnia 1978 roku jako pracy w szczególnych warunkach.

Żądanie doliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresu pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 10a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU. z 2013 r. poz.1440 ze zm.) przy ustalaniu prawa do emerytury na podstawie art. 26b, 27 i 28 osoby, która utraciła prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługującej z Funduszu z powodu odzyskania zdolności do pracy, uwzględnia się również okresy pobierania tej renty, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7 i 10, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Z brzmienia cytowanego przepisu wynika, że ma on na celu umożliwienie spełnienia przesłanki stażowej osobie, która przez długi okres pobierała rentę z FUS, a po osiągnięciu wieku wymaganego do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 26b, 27 i 28 odzyskała zdolność do pracy, przez co, z powodu wcześniejszego przebywania na rencie, nie spełnia warunku posiadania wymaganej ilości okresów (składkowych i nieskładkowych) i warunku tego nie ma już szans spełnić. Przepis ten nie znajduje zatem zastosowania w stosunku do osoby, która nie pobierała renty z Funduszu, jak również odzyskała zdolność do pracy przed osiągnięciem wieku uprawniającego do uzyskania prawa do emerytury, na podstawie przepisów wymienionych w ust. 1 cytowanego przepisu (zob. wyrok SN z dnia 24 lutego 2010 r., II UK 208/09 a także wyrok SA we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2012 r., III AUa 173/12). W świetle powyższego należy stwierdzić, że w stosunku do odwołującego się, który nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego i ubiega się o świadczenie na podstawie art. 184 ustawy powyższy przepis nie może mieć zastosowania. Brak jest zatem podstaw do doliczenia do stażu ubezpieczeniowego okresu pobierania przez K. K. renty z tytułu niezdolności do pracy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że niecelowe było przeprowadzanie w niniejszym postępowaniu dowodów wnioskowanych przez odwołującego się na okoliczność jego pracy w gospodarstwie rolnym od 27 stycznia 1970 roku do 11 października 1972 roku oraz na okoliczność wykonywania pracy w warunkach szczególnych w Zakładach (...) w G.. Nawet bowiem po uwzględnieniu wskazanego wyżej okresu pracy w gospodarstwie rolnym łączny okres, składkowy, nieskładkowy i uzupełniający odwołującego się do dnia 1 stycznia 1999 roku nie wyniósłby 25 lat. W tym stanie rzeczy – wobec nie spełnienia przez odwołującego się jednego z warunków do przyznania wnioskowanego świadczenia (tj. wymaganego stażu ubezpieczeniowego) - Sąd nie prowadził postępowania dowodowego na okoliczność pracy w warunkach szczególnych, ponieważ nie miałoby to żadnego wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Nawet gdyby odwołujący się posiadał wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, nie mógłby nabyć prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy, z uwagi na niespełnienie warunku posiadania wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowo odmówił K. K. prawa do emerytury wobec niespełnienia przez niego wszystkich przesłanek koniecznych do nabycia prawa do tego świadczenia wymienionych w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd - na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c. i powołanych wyżej przepisów - oddalił odwołanie.