Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 listopada 2014 r.

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śląskich III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym w składzie :

Przewodniczący : SSR. Piotr Szynkura

Protokolant: Zofia Wajda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05.11.2014 r. w Z.

sprawy z powództwa P. K.

przeciwko małoletniemu pozwanemu A. K. (1) reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową M. B.

o obniżenie alimentów

oddala powództwo

Sygn. akt III RC 14/14

UZASADNIENIE

Powód P. K. pozwem z dnia 03.12.2013 roku wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych na rzecz małoletniego syna A. K. (2) kwoty 600 złotych na kwotę 200 złotych. W uzasadnieniu powód podał, że przebywa obecnie w Areszcie Śledczym i nie ma możliwości zatrudnienia. Nadto zdaniem powoda kwota zasądzona tytułem alimentów, jest za wysoka, a brak zatrudnienia i pobyt w Zakładzie Karnym uniemożliwi mu spłatę zadłużenia oraz uiszczanie na bieżąco kolejnych rat.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego M. B., w całym toku postępowania nie ustosunkowała się do żądania powoda. Wskazała jedynie , iż od dnia 02.02.2014 r. przebywa wraz z dzieckiem w B., gdzie wynajmuje mieszkanie. Wniosła równocześnie, o przesłanie akt sprawy do Sądu Rejonowego w Brzegu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni pozwany A. K. (1), urodzony (...), jest dzieckiem P. K. i M. B.

Dowód: akta SR w Ząbkowicach Śl. III Wydział Rodzinny i Nieletnich

sygn. akt III RC 180/13

Powód P. K. wyrokiem zaocznym SR w Ząbkowicach Śl. III Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie sygn. akt III RC 180/13 z dnia 18 września 2013 roku, został zobowiązany się do łożenia tytułem alimentów na utrzymanie małoletniego syna, pozwanego w niniejszej sprawie A. K. (2) w kwocie po 600 zł miesięcznie .

Dowód: akta SR w Ząbkowicach Śl. III Wydział Rodzinny i Nieletnich

sygn. akt III RC 180/13

W dacie ostatniego rozstrzygnięcia, powód nie posiadał zawodu wyuczonego. Ukończył jedynie w Zakładzie Karnym kurs w zakresie technologii robót wykończeniowych. W powyższym zawodzie pracował przez okres 4 lat, przed obecnym osadzeniem w Areszcie Śledczym i zarabiał średnio po 1200 złotych miesięcznie. Praca wykonywana przez powoda miała charakter dorywczy. Jednocześnie powód był zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Zamieszkiwał z konkubiną i małoletnim A. w mieszkaniu należącym do jego babci. Poza małoletnim A. powód nie miał innych dzieci na utrzymaniu

Dowód zeznania powoda P. K. karta 54 akt

Powód P. K. ma obecnie 26 lat. Od dnia 12.11.2013 roku przebywa w Areszcie Śledczym w P. gdzie odbywa karę za dwa czyny tj. za jazdę po spożyciu alkoholu oraz za pobicie. Koniec osadzenia przewidywany jest na 15.12.2015 roku. Na terenie aresztu Śledczego powód nie wykonuje żadnej pracy, jest osobą w pełni zdolną do podjęcia zatrudnienia. Nie ma kontaktu z małoletnim synem, który wraz z matką wyprowadził się z ich wspólnego miejsca zamieszkania i obecnie przebywa pod jej opieką w B..

Dowód: zaświadczenie AŚ z dnia 20.12.2014 roku karta 10 akt

zaświadczenie AŚ z dnia 20.12.2014 roku karta 21 akt

zaświadczenie AŚ z dnia 04.04.2014 roku karta 36 akt

zeznania powoda P. K. karta 54 akt

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 138 k.r i o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Ponadto jak wskazuje art. 135 § 1 k. r. i o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Oznacza to, że w razie utraty przez zobowiązanego możliwości zarobkowych i majątkowych może on domagać się ustalenia obowiązku świadczeń alimentacyjnych.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami. Wynika z tego, że rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art.138 k.r.o. wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasadzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich zmniejszeniu lub zwiększeniu. Ponadto zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 25 maja 1999 r. ( I CKN 274/99, niepubl.) podstawą powództwa z art. 138 k.r.o. może być tylko zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty. Zatem data uprawomocnienia się wyroku zasądzającego świadczenia alimentacyjne początkuje termin, w jakim możliwe jest wystąpienie z żądaniem zmiany tego wyroku w razie zmiany stosunków. Powyższe uwagi w zupełności odnoszą się do alimentów ustalonych w drodze wyroku zaocznego.

Jednak rozważając przepisy art. 135 § 1 k.r.o. i art. 138 k.r.o. nie można abstrahować od obowiązków wynikających z innych przepisów. Art. 96 k.r.o. nakłada na rodziców obowiązek troski o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, zaś wedle art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie także wtedy, gdy nie znajduje się w niedostatku. Wobec treści tych przepisów uznać trzeba za trafny pogląd, że rodzic powinien dzielić się z dzieckiem nawet skromnym dochodem. Nadto stwierdzić należy, że pogląd ten nie narusza przepisu art. 135 § 1 k.r.o. ani art. 138 k.r.o. Jest on bowiem zgodny z orzeczeniem Sądu Najwyższego, który w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej z dnia 9 czerwca 1976 r. (III CZP 46/75, OSNCP z 1976 r., z. 9, poz. 184) wskazał, że rodzice muszą podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami

W niniejszej sprawie powód nie wykazał, aby jego sytuacja uległa zmianie skutkującej obniżeniem płaconych przez niego alimentów. A. K. (3) jest wprawdzie obecnie osobą osadzoną w areszcie Śledczym, ale na uwadze należy mieć fakty dotyczące jego trybu życia, które doprowadziły, w/w do takiej sytuacji.

Z porównania sytuacji powoda wynika, iż dacie ostatniego rozstrzygnięcia, nie posiadał on zawodu wyuczonego. Ukończył jedynie w Zakładzie Karnym kurs w zakresie technologii robót wykończeniowych. Istotne w tym przypadku jest miejsce zdobycia kwalifikacji przez w/w. W powyższym zawodzie pracował przez okres 4 lat i zarabiał średnio po 1200 złotych miesięcznie. Praca wykonywana przez powoda miała charakter dorywczy, jednocześnie, był on zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Zamieszkiwał z konkubiną i małoletnim A. w mieszkaniu należącym do jego babci. Poza małoletnim A. powód nie miał innych dzieci na utrzymaniu.

Obecnie w/w ma 26 lat. Od dnia 12.11.2013 roku przebywa ponownie w Areszcie Śledczym w P. gdzie odbywa karę za dwa czyny tj. za jazdę po spożyciu alkoholu oraz za pobicie. Koniec osadzenia przewidywany jest na 15.12.2015 roku. Na terenie aresztu Śledczego powód nie wykonuje żadnej pracy, choć jest osobą w pełni zdolną do podjęcia zatrudnienia

W tym miejscu stwierdzić należy, że popełniając powyższe przestępstwa powód doprowadził do sytuacji, w której się obecnie znajduje z własnej winy. Dlatego też powoływanie się przez w/w, na okoliczność pobytu w zakładzie karnym i brak zatrudnienia w tej jednostce, nie może stanowić przyczyny uzasadniającej uwzględnienie jego żądania o obniżenie alimentów. Powód doprowadzając ze swej winy do utraty możliwości zarobkowych nie może równocześnie żądać, w tym zakresie ochrony przed Sądem, poprzez złożenie powództwa o obniżenie alimentów. Pozostawało by to w sprzeczności z ogólnie przyjętymi zasadami współżycia społecznego. Uwzględnienie powództwa w niniejszej sprawie stanowiło by działanie na niekorzyść jego małoletniego dziecka, które w istocie ucierpiało by tylko i wyłącznie z tego powodu, że jego ojciec prowadząc wyżej opisany tryb życia, powraca na drogę przestępczą. Zauważyć bowiem należy, iż zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 136 kro, jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Nie można zatem wykluczyć dopuszczalności zastosowania wyżej powołanego przepisu również do sytuacji jaka ma miejsce w niniejszej sprawie, czyli wówczas, gdy osoba, która była już zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych dopuściła do zawinionej utraty zatrudnienia, a następnie na kanwie tej okoliczności żąda obniżenia swoich alimentów. Zdaniem Sądu, powyższy przepis znajduje zastosowanie do obecnej sytuacji powoda A. K. (3) , który poprzez własne zawinione działanie znalazł się w sytuacji utraty możliwości zarobkowania poprzez obecny brak wykonywania pracy w Areszcie Śledczym.

Jednocześnie wobec dwukrotnego niestawiennictwa przed Sądem wezwanym w B., przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego M. B. odstąpiono od przeprowadzenia dowodu z jej przesłuchania mając na uwadze treść uzasadnienia pozwu złożonego przez A. K. (3) i kwestii podniesionych przez niego w treści jego przesłuchania jako strony. Jak bowiem wynika z art. 138 k.r.o. w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przy czym zmiana ta może dotyczyć zmniejszenia się możliwości zarobkowych i majątkowych powiada , czy też odpowiednio zmniejszenia się potrzeb lub zwiększenia się dochodów własnych pozwanego. Z przytoczonych powyżej okoliczności wskazywanych przez powoda, jednoznacznie wynika , iż żądał on obniżenia alimentów powołując się jedynie na fakty pierwszego rodzaju, to jest leżące po jego stronie zmniejszenie się możliwości zarobkowych. Na żadnym etapie postępowania w/w zaś nie wskazywał na okoliczności leżące po stronie uprawnionego do alimentów – pozwanego w niniejszej sprawie małoletniego A. K., które mogłyby polegać na zmniejszeniu się potrzeb dziecka lub zwiększenia się jego dochodów własnych. Mając to na uwadze na rozprawie dnia 5 listopada 2014 roku Sąd pominął dowód z przesłuchania matki małoletniego M. B., uznając za dosieczne wyjaśnienie niniejszej sprawy

Wskazując na powyższe Sąd powództwo P. K. oddalił.

Jako, że powód postanowieniem z dnia 24 stycznia 2014 roku k. 12 akt, został zwolniony przez Sąd od obowiązku uiszczenia opłaty Sądowej, odstąpiono od orzekania o kosztach postępowania w niniejszej sprawie.