Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2011 roku skazany W. W. złożył wniosek o wydanie wobec niego wyroku łącznego i połączenie kar wymierzonych mu na podstawie wyroku Sądu Wojewódzkiego w W. VIII Wydział Karny z dnia 02 lutego 1996 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 435/94, wyroku Sądu Rejonowego w S.XIV Wydział Grodzki z dnia 31 marca 2006 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 259/06, wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie IV Wydział Karny z dnia 29 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt V K 1106/06, wyroku Sądu Rejonowego S. wS.V Wydział Karny z dnia 27 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V K 1309/10 wyroku Sądu RejonowegoS. w S. VI Wydział Karny z dnia 05 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VI K 814/10 oraz w sprawie o sygn. XVIII W 1071/05. Skazany wniósł o wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu zasady całkowitej absorpcji.

Na rozprawie głównej w dniu 29 grudnia 2011 roku prokurator wniósł o wydanie wyroku łącznego co do sprawy V K 1309/10 i sprawy VI K 814/10 w wysokości 4 lat pozbawienia wolności.

Obrońca skazanego wniósł o wydanie wyroku łącznego na zasadzie pełnej absorbcji bądź w granicach zbliżonych do zasady absorbcji oraz o zasądzenie kosztów obrony z urzędu.

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego na rozprawie głównej, Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W. W. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w W. VIII Wydział Karny z dnia 02 lutego 1996 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 435/94, za czyn z art. 11 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk w zw. z art. 155 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 19 § 2 kk oraz za czyn z art. 208 kk, popełniony w dniu 08 stycznia 1994 roku na karę 10 (dziesięć) lat pozbawienia wolności, 5 (pięć) lat pozbawienia praw publicznych;

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 22 stycznia 1994 roku do dnia 02 lutego 1996 roku;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w S. XIV Wydział Grodzki z dnia 31 marca 2006 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 259/06, za czyn z art. 226 § 1 kk popełniony w dniu 27 listopada 2005 roku na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zaliczono okres zatrzymania oskarżonego w dniach od 27 do 28 listopada 2005 roku uznając tę karę za wykonaną co do 2 (dwóch) dni.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w S. VI Wydziału Karnego z dnia 22 września 2010 roku zamieniono karę ograniczenia wolności orzeczoną wobec W. W. wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 31 marca 2006 roku, sygn. akt XIV K 259/06 w rozmiarze 6 (sześciu) miesięcy, a dotychczas niewykonaną w rozmiarze 176 (stu siedemdziesięciu sześciu) dni na zastępczą karę pozbawienia wolności;

3.  wyrokiem Sądu Okręgowego w S. IV Wydział Karny z dnia 29 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt V K 1106/06, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w S. IV Wydział Karny – Odwoławczy z dnia 26 marca 2007 roku, sygn. akt IV Ka 242/07 za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w dniu 03 września 2006 roku na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

Na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu W. W. okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 03 września 2006 roku do dnia 6 września 2006 roku i od dnia 22 września 2006 roku do dnia 27 kwietnia 2007 roku;

4.  wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. V Wydział Karny z dnia 27 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V K 1309/10, za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk popełniony w dniu 10 maja 2010 roku na karę 3 (trzech) lat 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wymierzonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 21 maja 2010 roku do dnia 23 grudnia 2010 roku.

5. wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. VI Wydział Karny z dnia 05 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VI K 814/10, za czyn z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 04 grudnia 2009 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Z opinii o skazanym, wydanej przez Zakład Karny w G. wynika, iż skazany w czasie odbywania kary odznacza się dobrym zachowaniem, trzykrotnie był nagradzany regulaminowo, nie był karany dyscyplinarnie. Skazany nie deklaruje uczestnictwa w podkulturze przestępczej. W czasie wydania opinii był zatrudniony jako porządkowy i wydający posiłki. W ocenie Zakładu dobrze wywiązuje się z nałożonych na niego obowiązków. Karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, wykonując zadania w stopniu dobrym. Chętnie uczestniczy w zajęciach organizowanych przez administrację zakładu karnego i dość krytycznie wypowiada się na temat dokonanych czynów przestępczych oraz życia prowadzonego w warunkach wolnościowych. Utrzymuje kontakt zewnętrzny z rodzicami. Przed umieszczeniem w zakładzie karnym skazany mieszkał wraz z rodzicami, posiada wykształcenie podstawowe. Podejmował prace dorywcze, nie posiadał stałego źródła dochodu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach spraw, w których zapadły wyroki będące przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie, a nadto na podstawie dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie stwierdzić należy, że wobec skazanego W. W. orzekały sądy różnego rzędu i z tego powodu, zgodnie z dyspozycją art. 569 § 2 kpk, wyrok łączny został wydany przez Sąd Okręgowy w Warszawie.

Podstawę i granice kary łącznej wyznaczają reguły określone w art. 85 kk i 86 kk. Zgodnie z art. 85 kk, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż nie jest możliwe orzekanie kary łącznej w wypadku realnego zbiegu przestępstwa i wykroczenia (o co wnosił skazany), wynika to z art. 85 kk i art. 9 § 2 kw. Każda z wymierzonych kar podlega zatem odrębnemu wykonaniu.

Analiza całokształtu dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy nakazuje uznać, że spełnione zostały materialnoprawne przesłanki wskazane w art. 85 kk, do wydania wyroku łącznego obejmującego kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego S. w S. V Wydział Karny z dnia 27 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V K 1309/10 - kara 3 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz Sądu Rejonowego S.w S. VI Wydział Karny z dnia 05 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VI K 814/10 - kara 1 roku pozbawienia wolności.

Pierwszy wyrok wydany został przez Sąd Rejonowy S. w S. V Wydział Karny w dniu 27 października 2010 roku, sygn. akt V K 1309/10. Czyn objęty wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. VI Wydział Karny z dnia 05 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VI K 814/10 popełniony został w dniu 04 grudnia 2009 roku, a zatem przed zapadnięciem pierwszego z wyroków. Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, iż spełniona została czasowa przesłanka z art. 85 kk.

Ponadto zauważyć należy, że wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. z dnia 27 października 2010 roku, sygn. akt V K 1309/10 wymierzono skazanemu W. W. karę 3 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności , natomiast wyrokiem Sądu Rejonowego S. w S. VI Wydział Karny z dnia 05 stycznia 2011 roku w sprawie o sygn. akt VI K 814/10 karę 1 roku pozbawienia wolności. Orzeczone kary pozbawienia wolności są karami tego samego rodzaju i podlegają połączeniu.

Dokonując rozstrzygnięć odnośnie wymiaru kary, Sąd kierował się art. 86 § 1 kk oraz wszelkimi okolicznościami, które miały wpływ na jej ukształtowanie. Z treści wskazanego przepisu wynika, że Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 15 lat w przypadku kary pozbawienia wolności.

Kary, które w tym wypadku podlegają łączeniu wynoszą 3 lata 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 1 rok pozbawienia wolności. Zauważyć więc należy, że ich suma wynosiłaby 4 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, co stanowi górną granicę łącznej kary pozbawienia wolności., natomiast dolną granicę stanowi kara 3 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając na uwadze, że przy wymiarze kar łącznych bierze się pod uwagę przede wszystkim stopień związku między poszczególnymi przestępstwami, ich łączność przedmiotową i podmiotową, wymierzając karę łączną pozbawienia wolności Sąd rozważył wszelkie okoliczności, które mają wpływ na wybór jednej z zasad kształtujących karę łączną tzn. zasadę absorpcji, asperacji lub kumulacji.

Nie bez znaczenia dla wymiaru kary jest nadto fakt, że przedmiotowymi wyrokami W. W. został skazany za popełnienie przestępstw przeciwko mieniu i przeciwko obrotowi gospodarczemu. Powyższe nie wskazuje na ich ścisły związek przedmiotowy. Opinia o skazanym, którą można ocenić jako względnie pozytywną, świadczy nie tyle o skutecznym procesie resocjalizacji, co raczej o przystosowaniu się skazanego do przebywania w warunkach izolacji więziennej. Poprawne zachowanie skazanego winno stanowić typową konsekwencję wykonywania orzeczonej wobec skazanego kary pozbawienia wolności, mającej przecież zmierzać do osiągnięcia w stosunku do sprawcy celów zapobiegawczych i wychowawczych. Skazany był osobą wielokrotnie karaną.

Należy stwierdzić, że istotą instytucji wyroku łącznego i celem kary łącznej nie jest dokonywanie każdorazowo korzystnej dla skazanego korekty zapadłych, prawomocnych orzeczeń innych sądów, lecz dokonanie podsumowania kryminalnej działalności skazanego i orzeczenie jednej kary, ukształtowanej jednak w taki sposób, aby w sposób możliwie pełny zostały zrealizowanie założone cele kary. Nie ulega wątpliwości, iż skazany był osobą kilkukrotnie karaną, a więc względy na zapobiegawcze i wychowawcze oddziaływanie kary oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa wskazują na potrzebę orzeczenia kary łącznej w stopniu zbliżonym do kumulacji kar. Dotychczasowa postawa skazanego pozwala jedynie na ostrożnie pozytywną prognozę kryminologiczną odnośnie skazanego. Popełnianie kolejnych przestępstw (po odbyciu kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w W.w sprawie VIII K 435/94) wskazuje, że założone cele kary pozbawienia wolności, które legły u podstaw jej orzeczenia nie zostały osiągnięte. Skazany stosunkowo szybko ponownie dopuścił się kolejnych przestępstw.

Sąd biorąc powyższe pod uwagę doszedł zatem do przekonania, że nie istnieją przesłanki tego typu, które skłoniłyby do zastosowania wobec oskarżonego całkowitej absorpcji, ale również nie zachodzą przesłanki do wymierzenia kary w jej górnej granicy, dlatego też Sąd stwierdził, że karą adekwatną będzie kara łączna w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie informacji nadesłanej z Centralnego Zarządu Służby Więziennej w W. Biura (...) oraz wyroku Sądu Rejonowego S. w S. V Wydział Karny z dnia 27 października 2010 roku w sprawie o sygn. akt V K 1309/10 Sąd zaliczył skazanemu okresy jego rzeczywistego pozbawienia wolności w wyżej wymienionej sprawie na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punktach I i II wyroku.

W pozostałym zakresie na podstawie art. 572 kpk postępowanie w sprawie połączenia wyroków Sądu Wojewódzkiego w W. VIII Wydział Karny z dnia 02 lutego 1996 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 435/94, Sądu Rejonowego w S. XIV Wydział Grodzki z dnia 31 marca 2006 roku w sprawie o sygn. akt XIV K 259/06, Sądu Okręgowego wS. IV Wydział Karny z dnia 29 listopada 2006 roku w sprawie o sygn. akt V K 1106/06 w pkt III wyroku umorzył ze względu na brak warunków do objęcia wyrokiem łącznym w/w spraw na podstawie art. 85 kk. W szczególności nie zaistniała przesłanka czasowa umożliwiająca wydanie wyroku łącznego obejmującego w/w wyroki. Pierwszy wyrok w sprawie VIII K 435/94 zapadł bowiem w dniu 02 lutego 1996 roku, natomiast czyny w sprawach XIV K 259/06 i V K 1106/06 miały miejsce już po wydaniu tego wyroku, tj. odpowiednio w 2005 i 2006 roku. Biorąc zaś pod uwagę, że wyrok w sprawie XIV K 259/06 zapadł w dniu 31 marca 2006 roku, popełnienie czynu w sprawie V K 1106/06 miało miejsce w dniu 03 września 2006 roku, a zatem również po wydaniu wyroku w sprawie XIV K 259/06. Tym samym wymienione wyżej wyroki nie mogły, ze względu na treść art. 85 kk, zostać objęte wyrokiem łącznym.

Zgodnie z § 14 ust. 5 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. I. z Kancelarii Adwokackiej przy ul. (...), kwotę 120,00 zł + VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego W. W. w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, zaś kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak na wyżej.