Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2014 r. w Szczecinie

odwołania J. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia z dnia 18 lipca 2013 roku Nr (...)

w sprawie J. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

w związku z wnioskiem ubezpieczonego J. D. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2014 r. wraz z uzasadnieniem oraz o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od tego wyroku

postanawia:

1.  oddalić oba wnioski;

2.  odrzucić wniosek o doręczenie wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2014 r. wraz z uzasadnieniem;

3.  odrzucić apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2014 r.

Sygn. akt VI U 1467/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2014 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 18 lipca 2013 roku. O terminie rozprawy, na której ogłoszono termin ogłoszenia wyroku J. D. był prawidłowo zawiadomiony.

W dniu 14 lipca 2014 roku ubezpieczony nadał pocztą przesyłkę skierowaną do sądu zawierającą wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku z dnia 13 czerwca 2014 roku.

Postanowieniem z dnia 18 lipca 2014 roku Sąd Okręgowy w Szczecinie odrzucił wniosek ubezpieczonego w oparciu o przepis art. 328 § 1 k.p.c. jako spóźniony. Postanowienie to zostało doręczone wnioskodawcy 30 lipca 2014 r.

W dniu 30 lipca 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem oraz przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od tego wyroku. Ubezpieczony podał, że stan zdrowia (alergia, choroby kręgosłupa) uniemożliwiły mu wniesienie wniosku o doręczenie i sporządzenie uzasadnienia wyroku w ustawowym terminie. Na rozprawie w dniu 15 października 2014 roku wnioskodawca wytłumaczył, iż w prowadzeniu sprawy korzystał z pomocy pana K. z T., i to on spóźnił się z przedmiotowym wnioskiem. Dodatkowo wskazał, iż aktualnie jest na emeryturze, nie pracuje, w okresie od czerwca do lipca 2014 r. nie był w szpitalu.

Sąd zważył co następuje:

Wnioski J. D. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem oraz o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji okazały się nieuzasadnione i podlegały oddaleniu.

Zgodnie z art. 168 § 1 k.p.c. jeżeli strona nie dokonała czynności procesowej w terminie bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Brak winy strony w uchybieniu terminowi, o którym mowa w art. 168 § 1 k.p.c., podlega ocenie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności danej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., III Cz 22/07, lex nr 319631). Zdaniem Sądu Okręgowego skarżący takiej staranności nie wykazał. Należy przy tym zaakcentować, że stroną w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. jest także pełnomocnik strony, a jego błąd procesowy obciąża reprezentowaną stronę (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2003 r., I CZ 139/03, LEX nr 821063). W wypadku więc, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika, przy ustalaniu jej winy w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze działania pełnomocnika oraz że okoliczność zaniedbania osób, którymi ona się posługuje, obciążają sama stronę, a zatem nie uwalniają one strony od winy w niezachowaniu terminu (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 15 marca 2000 r., III CKN 554/00). Reguła ta ma zastosowanie także w sytuacji, gdy pełnomocnikiem nie jest profesjonalista.

Po pierwsze, z okoliczności sprawy wynika, iż ubezpieczony został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, która odbyła się w dniu 5 czerwca 2014 roku. Wskazać przy tym należy, iż żaden przepis prawa nie nakłada na Sąd obowiązku informowania strony prawidłowo zawiadomionej o terminie rozprawy jaki był jej przebieg. Przeciwnie, to strona winna dowiedzieć się o przebiegu rozprawy i podjętych decyzjach, żądając np. na piśmie odpisu protokołu czy na wypadek wydania orzeczenia sporządzenia jego uzasadnienia na piśmie.

Po drugie, w okolicznościach sprawy nie można doszukać się żadnych okoliczności, które usprawiedliwiałyby zachowanie wnioskodawcy. Ubezpieczony potwierdził, że w okresie pomiędzy 5 czerwca 2014 roku a 14 lipca 2014 roku nie opuszczał swojego miejsca zamieszkania, nie chorował obłożnie (ubezpieczony zeznał, iż czasem boli go kolano i biodro, ale tak jest przez cały czas, nie przedłożył przy tym żadnego zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego chorobę) i nie miała miejsca żadna inna wyjątkowa sytuacja wpływająca na opóźnienie w złożeniu wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Wnioskodawca przyznał natomiast, że w toku postępowania korzystał z pomocy osoby trzeciej, Pana K. z T., który sporządzał w jego imieniu pisma i to on spóźnił się z przedmiotowym wnioskiem. Tymczasem, tak jak już wskazano, strona ponosi odpowiedzialność za działania procesowe swego pełnomocnika, tak jakby sama je podjęła. Skoro zatem strona ponosi konsekwencje zaniedbań w dotrzymaniu terminu popełnionych przez profesjonalnego pełnomocnika, to tym bardziej musi ponieść konsekwencje zaniedbań osób niebędących formalnymi pełnomocnikami. Oczywiście ubezpieczony mógł korzystać w toku procesu z pomocy innych osób, na przykład w zakresie redagowania pism procesowych, jednak z całą stanowczością wskazać należy, iż wszelkie błędy tej osoby, wynikające chociażby z nieznajomości procedury cywilnej, obciążają wyłącznie wnioskodawcę. W rezultacie należy uznać, iż zaniedbania w dotrzymaniu terminu popełnione przez osoby trzecie, jedynie wspomagające stronę np. w pisaniu pism procesowych, wykluczają uznanie braku winy strony w niezachowaniu terminu.

Podkreślić należy, że strona w każdej sytuacji obowiązana jest do dołożenia należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne, życiowo ważne sprawy (por. postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 kwietnia 1999 roku, II UKN 555/98, OSNAPiUS 2000/14 poz. 561; postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 1999 roku II UKN 667/98, OSNAPiUS 2000/12 poz. 488; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1994 roku I PRN 21/94; OSNAPiUS 1994/5 poz. 85). Zdaniem Sądu wnioskodawca staranności takiej nie dochował. Wręcz przeciwnie, ubezpieczony wykazał się niefrasobliwością, powierzając swoje życiowo ważne sprawy osobie bez profesjonalnego przygotowania prawniczego.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 168 § 1 k.p.c. oddalił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji ( pkt I sentencji) i w konsekwencji odrzucił wniosek o doręczenie wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 13 czerwca 2014 roku wraz z uzasadnienie ( pkt II sentencji) oraz apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13 czerwca 2014 roku ( pkt III sentencji).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)