Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ua 18/14

POSTANOWIENIE

Dnia 8 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Bożena Beata Bielska (spr.)

Sędziowie:

SSR del. do SO Monika Obrębska

SSO Grażyna Załęska-Bartkowiak

Protokolant:

sekr. sądowy Przemysław Dudziński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2014r. w O.

sprawy z odwołania R. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji odwołującego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce

z dnia 7 lutego 2014r. sygn. akt IV U 227/13

postanawia:

odrzucić apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2014r. Sąd Rejonowy w Ostrołęce IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie R. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń społecznych Oddziału w P. z dnia 6 września 2014r., odmawiającej prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego, tj. wyrównania zasiłku chorobowego do wysokości 100% podstawy wymiaru za okresy od 19.01.2009r. do 15.01.2013r.

W dniu 11.07.2014r. R. Z. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji od tego wyroku. Złożył jednocześnie apelację, zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o jego zmianę oraz o zmianę decyzji i przyznanie mu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego. Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2014r. przywrócił R. Z. termin do wniesienia apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 373 kpc Sąd drugiej instancji odrzuca apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez Sąd pierwszej instancji, przy czym podstawy odrzucenia apelacji są takie same jak te, które stanowią podstawę odrzucenia apelacji przez Sąd I instancji (art. 373 kpc w zw. z art. 370 kpc).

W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że w ramach określonego tym przepisem wstępnego badania apelacji Sąd II instancji ocenia dopuszczalność apelacji i spełnienie wymogów formalnych przez pismo procesowe zawierające apelację. W ramach kontroli Sąd II instancji ocenia też zasadność przywrócenia przez Sąd I instancji w postępowaniu międzyinstancyjnym terminu do wniesienia apelacji. W granicach kontroli zachowania warunków formalnych apelacji, którą Sąd II przeprowadza na podstawie art. 373kpc, mieści się bowiem sprawdzenie zasadności przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia apelacji (tak postanowienie SN z dnia 21 maja 1998r., III CKN 471/97, OSP 1999, z. 4, poz. 83). W razie stwierdzenia, że termin do wniesienia apelacji został przywrócony bezpodstawnie, Sąd II instancji odrzuca apelację.

Zgodnie z art. 369 § 1 kpc apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem.

Jeżeli strona nie zgłosiła wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do zgłoszenia takiego wniosku (art. 369 § 2 kpc).

Przepis art. 167 kpc stanowi zaś, że czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.

Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 168. § 1kpc).

Wskazać trzeba, że termin do wniesienia apelacji jest terminem ustawowym, który nie podlega skróceniu czy wydłużeniu. Przepis art. 369 kpc wyznacza zarówno początek, jak i koniec biegu terminu do wniesienia apelacji, a prawo procesowe nie przewiduje żadnych jego modyfikacji. Tak więc strona nie może złożyć apelacji w dowolnym terminie, bowiem terminy z art. 369 § 1 i 2 kpc mają charakter terminów ustawowych i nie podlegają jakiemukolwiek wydłużeniu. Upływ terminu Sąd bierze pod rozwagę z urzędu i jest obowiązany spóźnioną apelację odrzucić.

Z akt sprawy wynika, iż R. Z. nie zgłosił wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, dlatego termin do wniesienia apelacji upłynął w dniu 28 lutego 2014r. Odwołujący wyrok Sądu Rejonowego zaskarżył po raz pierwszy w dniu 26.03.2014r., apelacja ta została jednak prawomocnie odrzucona postanowieniem Sądu Rejonowego w Ostrołęce z dnia 27 marca 2014r., bowiem została w sposób oczywisty wniesiona po terminie.

W dniu 11.07.2014r. odwołujący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji, a następnie złożył apelację. Sąd Rejonowy uwzględnił powyższy wniosek, jednak brak było podstaw do przywrócenia uchybionego terminu.

Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji R. Z. powoływał się na fakt, iż Sąd nie pouczył go o sposobie zaskarżenia wyroku. Nadto wskazywał, iż gdy złożył wniosek o doręczenie wyroku myślał, że otrzyma go wraz z uzasadnieniem, otrzymał jednak tylko sam wyrok a chcąc zachować dwutygodniowy termin, wniósł apelację (k. 41a.s.).

Jak już zaznaczono wyżej, przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej jest możliwe tylko wtedy, gdy strona nie dokonała tej czynności w terminie bez swojej winy.

Brak winy w rozumieniu art. 168 § kpc podlega ocenie z uwzględnieniem obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności konkretnej sprawy (postanowienie SN z dnia 10 kwietnia 2014r., IUZ 1/14, LEX nr 1467121 i postanowienie SN z dnia 9 maja 2013r., II CZ 11/13 LEX nr 1353169).

Z protokołu rozprawy z dnia 7 lutego 2014r. (k. 11a.s.) wynika, że odwołujący był obecny na rozprawie, na której zapadł zaskarżony wyrok a Sąd Rejonowy pouczył go o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia. Także z pisma odwołującego zawierającego wniosek o przywrócenie terminu wynika, iż wiedział, że apelację wnosi się w terminie dwutygodniowym od otrzymania wyroku z uzasadnieniem, gdyż pisze o tym terminie dwutygodniowym we wniosku. Zauważyć należy, iż R. Z. w dniu 14.02.2014r. złożył do Sądu Rejonowego wniosek o wydanie wyroku, lecz wskazał, iż chodzi o wyrok z klauzulą prawomocności (k. 13a.s.) a to oznacza, iż chodzi o doręczenie prawomocnego wyroku. Obecnie odwołujący nie może powoływać się na fakt, iż w rzeczywistości miał na myśli wyrok z uzasadnieniem, gdyż przeczy temu jednoznaczne sformułowanie jego pisma. Nie może też powoływać się na nieznajomość przepisów, skoro bowiem został pouczony przez Sąd Rejonowy o sposobie zaskarżenia wyroku, to jeżeli nie do końca zrozumiał pouczenie, to winien był albo poprosić o powtórzenie pouczenia, albo zasięgnąć w tej sprawie stosownych informacji od osoby mającej wiedzę prawniczą. Skoro tego nie uczynił, nie może obecnie powoływać się na brak winy w rozumieniu art. 168 § 1 kpc, nie dochował bowiem należytej staranności. Już tylko na marginesie zauważyć trzeba, że nieznajomość przepisów prawa nie może być uznana za przyczynę niezawinioną w rozumieniu art. 168 § 1 kpc w przypadku osoby należycie dbającej o swoje interesy i występującej samodzielnie przed sądem (tak SN w postanowieniu z dnia 31.05.2006r., IV Cz 37/06, LEX nr 477601).

Konkludując, trzeba stwierdzić, że Sąd Rejonowy niezasadnie przywrócił R. Z. termin do wniesienia apelacji od wyroku z dnia 4 lutego 2014r. Apelacja datowana na 18.08.2014r., jako wniesiona po terminie, została wobec tego odrzucona przez Sąd Okręgowy, o czym orzeczono w oparciu o art.373kpc w zw. z art. 370 kpc.