Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 226/13

POSTANOWIENIE

Dnia 21 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia strony pozwanej (...) S.A.

W.

na postanowienie o kosztach procesu zawarte w pkt. II wyroku Sądu

Rejonowego w Kłodzku z dnia 18 stycznia 2013 r., sygn. akt I C 428/12,

w sprawie z powództwa A. W.

o zapłatę 3.514,55 zł

p o s t a n a w i a:

I.  zmienić zaskarżone orzeczenie w pkt. II i obniżyć zasądzone koszty procesu z 1.393 zł do 793 zł,

II.  zasądzić od powoda na rzecz strony pozwanej 90 zł kosztów postępowania zażaleniowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem zawartym w pkt. II wyroku z dnia 18 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy, na podstawie art. 98 kpc zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda koszty procesu w kwocie 1.393 zł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, wnosząc o jego zmianę przez obniżenie zasądzonej na rzecz powoda kwoty do 793 zł, strona pozwana zarzuciła naruszenie przepisów art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 4ust. 1 i § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) poprzez ich niezastosowanie, a wskutek tego błędne uwzględnienie przez Sąd pierwszej instancji stawki za czynności adwokackie z tytułu zastępstwa prawnego w wysokości stawki odpowiedniej dla wartości przedmiotu sporu powyżej 5000 zł, w sytuacji gdy wartość przedmiotu sporu wynosiła poniżej 5000 zł, zaś sprawa nie była zawiła ani nie wymagała znacznego nakładu pracy.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie jest uzasadnione.

Stosownie do treści § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia, przy czym podstawę zasądzenia tej opłaty stanowią stawki minimalne określone w stosownych przepisach. Opłata ta nie może być jednocześnie wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Tym samym w przyjętych stawkach minimalnych oddana została swoista wycena koniecznego nakładu pracy po stronie pełnomocnika związana ze specyfiką określonego rodzaju postępowań. Jednocześnie ustawodawca pozostawił możliwość uwzględnienia przez sąd orzekający pewnych nadzwyczajnych, szczególnych okoliczności, które pojawiając się w danej sprawie zwiększają diametralnie nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków profesjonalnego pomocnika procesowego. Brak jest więc przesłanek do zasądzania wynagrodzenia wyższego od stawek minimalnych w sprawie, w której żadne ekstraordynaryjne okoliczności nie wystąpiły, a skala aktywności adwokata pozostawała na przeciętnym poziomie. Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy dostrzec, że pełnomocnik powoda nie wskazał szczególnych okoliczności wymagających zwiększonego nakładu pracy, wykraczającego poza typowe sytuacje przewidziane przez ustawodawcę. Również Sąd nie uzasadnił powodów, dla których przyznał pełnomocnikowi powódki wynagrodzenie w podwójnej wysokości, a trzeba podkreślić, że zasądzając konkretną kwotę tytułem wynagrodzenia pełnomocnika sąd winien precyzyjnie wskazać nie tylko ogólne przepisy dotyczące tej kwestii i konkretny przepis w/w rozporządzenia, ale także, gdy wynagrodzenie to jest wyższe niż wskazane w rozporządzeniu stawki minimalne, dodatkowo winien wskazać okoliczności zdecydowanie zwiększające nakład pracy niezbędnej do prawidłowej realizacji obowiązków pełnomocnika i uzasadniającej przyznanie wynagrodzenia powyżej minimalnej wysokości. W ocenie Sądu Okręgowego, czynności wykonane w rozpoznawanej sprawie nie odbiegały od czynności typowych,
a sprawa nie była szczególnie skomplikowana, zatem nie było podstaw do przyznania kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc zmienił zaskarżone postanowienie jak w pkt. I, a o kosztach postępowania zażaleniowego orzekł w oparciu o przepis art. 98 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc i art. 397 § 2 kpc.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13