Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Przemyślu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Lucyna Oleszek

Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Radochońska

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2014 r. w Przemyślu

na rozprawie

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 15 września 2014 r. nr (...)

I.  z m i e n i a zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy Z. K. prawo do emerytury pomostowej w ustawowej wysokości, począwszy od dnia 14 sierpnia 2014 r.,

II.  s t w i e r d z a, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w R. nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w ustaleniu prawa do powyższego świadczenia.

Sygn. akt III U 1161/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 1 grudnia 2014 r.

Decyzją z dnia 15 września 2014 r., zn. (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy Z. K. prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu decyzji podano, iż wnioskodawca nie spełnia wszystkich warunków określonych w ustawie z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.) w zw. z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) i nie przedstawił nowych dowodów, które miałyby wpływ na ponowne ustalenie prawa.
W szczególności nie udowodnił zatrudnienia w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Ponadto wskazano, że po 31 grudnia 2008 r. jego pracodawca nie składał deklaracji (...).

Wnioskodawca Z. K. w dniu 23 września 2014 r. złożył odwołanie od tej decyzji, domagając się jej zmiany.

Na uzasadnienie podał, że decyzja jest dla niego krzywdząca i niezgodna ze stanem faktycznym. Na potwierdzenie charakteru wykonywanej pracy powołał się na zeznania świadków oraz dokumentację osobową, wnosząc o uwzględnienie okresu zatrudnienia
w szczególnych warunkach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn, które stanowiły o wydaniu zaskarżonej decyzji.

Ponownie stwierdzono, że w sprawie brak podstaw do ponownego ustalania prawa do emerytury pomostowej w trybie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.). Nie stanowią nowego dowodu dokumenty firmy (...) z dnia 17 lipca 2014 r., ponieważ organ rentowy kwalifikacji zatrudnienia w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze po 31 grudnia 2008 r. dokonuje na podstawie deklaracji (...), składanych w trybie art. 38 ustawy o emeryturach pomostowych.

W związku z tym ponownie stwierdzono, że wnioskodawca nie spełnia warunków do nabycia emerytury pomostowej określonych w art. 4 oraz art. 4 w zw. z art. 49 ustawy
o emeryturach pomostowych - po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, ponadto w dniu 1 stycznia 2009 r. nie udokumentował 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganych w przepisach o art. 32 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd Okręgowy w Przemyślu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. K. urodzony (...) pierwszy wniosek
o emeryturę pomostową złożył w dniu 8 maja 2014 r., oświadczając że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz że nie pozostaje w stosunku pracy.

Na potwierdzenie okresów ubezpieczenia oraz charakteru zatrudnienia dołączył świadectwa pracy, w tym świadectwo pracy wykonywanej w warunkach szczególnych z dnia 1 sierpnia 2005 r., wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. w K..

Rozpoznając ten wniosek organ rentowy decyzją z dnia 21 maja 2014 r. odmówił mu prawa do emerytury pomostowej, wskazując, że nie wykazał on okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat, ani też po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Ponadto nie udowodnił na dzień 1 stycznia 2009 r. okresu pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, wynoszącego co najmniej 15 lat. Takiego charakteru zatrudnienia nie potwierdził mu pracodawca.

Natomiast stwierdzono, że wnioskodawca wylegitymował się ogólnym stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 35 lat, 11 miesięcy i 7 dni okresów składkowych
i nieskładkowych oraz stażem w szczególnych warunkach - 10 miesięcy i 28 dni.

Do tego stażu szczególnego uwzględniono wnioskodawcy okres zatrudnienia od 25 października 1974 r. do 29 września 1975 r. (z wyłączeniem urlopu bezpłatnego). Odmówiono zaś uwzględnienia okresu takiego zatrudnienia od 17 maja 1988 r. do 31 lipca 2005 r. w firmie Budownictwo (...) ponieważ nazwa stanowiska „monter urządzeń gazowych i naftowych, monter urządzeń gazowniczych i naftowych - brygadzista” nie jest zgodna ze stanowiskiem wskazanym w zarządzeniu resortowym.

Po uzupełnieniu dokumentacji przez wnioskodawcę i uzyskaniu wyjaśnień z (...), zweryfikowano jego uprawnienia emerytalne i przyjęto, że wykazał on 17 lat, 4 miesiące i 20 dni stażu w szczególnych warunkach. Niemniej decyzją z dnia 30 czerwca 2014 r. ponownie odmówiono mu prawa do emerytury pomostowej z braku warunków określonych tak w art. 4, jak i w art. 4 w zw. z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych.

W dniu 22 lipca 2014 r. były pracodawca wnioskodawcy przedstawił opis stanowisk pracy zajmowanych przez niego w czasie zatrudnienia oraz charakter wykonywanych przez niego robót. W związku z tym wnioskodawca w dniu 14 sierpnia 2014 r. złożył kolejny wniosek o emeryturę pomostową.

Organ rentowy stwierdził, że w sprawie brak nowych dowodów uzasadniających wydanie merytorycznej decyzji, stąd decyzją z dnia 15 września 2014 r. odmówiono wnioskodawcy prawa do emerytury.

Dowód: 1. Akta organu rentowego:

- wnioski o emeryturę pomostową z dn. 8.05.2014 r. i 14.08.2014 r.

- decyzje odmowne z dn. 21.08.2014 r., 30.06.2014 r. i 15.09.2014 r.

- pismo (...) z dnia 24.06. (...).

2. pismo ZUS O/R. z dnia 21.11.2014 r. k. 12-13

Ponadto Sąd ustalił, że wnioskodawca Z. K. z zawodu monter pracę zawodową rozpoczął od 20 lutego 1972 r. w Wytwórni (...) SA w R.. Pracował tam do 12 października 1974 r. jako kierowca samochodu ciężarowego i miltikara. Następnie od 25 października 1974 r. do 29 września 1975 r. był zatrudniony jako pomoc dołowa pod ziemią w Kopalni (...) w J.. Z kolei w latach 13 czerwca 1976 r. - 31 grudnia 1983 r. był skierowany przez ówczesną (...) Fabrykę (...), w ramach umowy międzynarodowej, do pracy kontraktowej w byłej NRD. Pracował w fabryce felg.

Od 17 maja 1988 r. wnioskodawca podjął zatrudnienie w firmie Budownictwo (...) Sp. z o.o. w K. na stanowisku montera urządzeń gazowniczych i naftowych, a następnie montera urządzeń gazowniczych i naftowych - brygadzisty. Pracował tam do 31 lipca 2005 r., wykonując prace w warunkach szczególnych przy wydobywaniu ropy naftowej i gazu. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn niedotyczących pracownika, w związku z reorganizacją firmy.

Po przekształceniach zakładu pracy wnioskodawca kontynuował zatrudnienie,
w okresie od dnia 1 sierpnia 2005 r. do 30 kwietnia 2014 r. w firmie Budownictwo (...) Sp. z o.o. na stanowisku montera.

Faktycznie cały czas wykonywał takie same prace, jak u poprzedniego pracodawcy. Nieprzerwanie od 1988 r. pracował jako monter rurociągów i instalacji wydobywczych ropy naftowej i gazu ziemnego. Do jego obowiązków, podobnie jak świadka J. P., należał montaż elementów sieci pomiędzy otworem wydobywczym a główną magistralą. Montaż instalacji wydobywczej wymagał różnorodnych prac: spawania, szlifowania, izolacji. Wszystkie prace wykonywane były wyłącznie w terenie. Praca odbywała się z reguły na jednej zmianie, w brygadzie pracowało od 2 do 10 monterów. Ich wynagrodzenie ustalane było według stawki godzinowej w systemie akordowym. Według zakresu czynności
i obowiązków montera, obowiązującego u ostatniego pracodawcy wnioskodawcy - monter rurociągów i instalacji wykonuje wszelkiego rodzaju prace konserwacyjne, modernizacyjne
i montażowe armatury, aparatury, osprzętu oraz urządzeń i rurociągów przemysłowych
w jednostkach budowlanych, produkcyjnych i przemysłowych górnictwa naftowego
i gazownictwa. Wszystkie prace odbywały się zgodnie z harmonogramem i pod nadzorem osoby z dozoru ruchu zakładu górniczego.

Wnioskodawca swoje obowiązki montera instalacji wydobywczych świadczył na terenie całej Polski, m.in. w D., B., J., N., H., na budowach i modernizacjach gazociągów, przy usuwaniu awarii oraz bieżących remontach. Tylko w latach 2009 -2014 pracował na budowie sieci gazowej dla M., przy modernizacji czynnej stacji gazowej w S. i P., przy remoncie czynnej kopalni gazu w Ż., przebudowie czynnego węzła gazowego w Z.. Ponadto przy realizacji gazociągu w C., budowie gazociągu i stacji redukcyjnej I st.
w N., przebudowie czynnych gazociągów w C., wymianie czynnych zespołów zaporowych w T. i Z., budowie gazociągów w.c. dla kopalni gazu H., przy remoncie czynnego węzła redukcji gazu w Z., budowie stacji redukcyjno-pomiarowej na tłoczni gazu w P., przebudowie gazociągów w.c.
w L., J. i O., przy budowie tłoczni cieczy złożonej wodociągów i gazociągów dla kopalni gazu J. i Ś., budowie wodociągowych zbiorników magazynowych dla m. P., wymianie odwadniacza na gazociąg w.c.
w B., przebudowie gazociągów w.c. w L., budowie magistrali gazowej S.-G., przebudowie sieci gazociągowej na terenie P..

Dowód: 1. Akta organu rentowego (kapitałowe):

- świadectwa pracy z dnia 2.07.2003 r., 20.06.2003 r.

- Zaświadczenie z dnia 14.10.2003 r.

2. Akta organu rentowego (emerytalne):

- świadectwa pracy z dnia 1.08.2005 r. i 30.04.2014 r.

- świadectwo pracy wykonywanej w warunkach szczególnych z dnia 1.08.2005 r.,

- Zakres czynności i obowiązków montera z dnia 1.08.2005 r.

- Opis prac wnioskodawcy z dnia 17.07.2014 r.,

3. zeznania świadka:

- J. P. (nagranie rozprawy – 9 min.),

4. zeznania wnioskodawcy (nagranie rozprawy - 15 min.).

Dokonując tych ustaleń Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach organu rentowego, w tym z okresów zatrudnienia wnioskodawcy. Oryginalne świadectwa pracy i zaświadczenia potwierdzają rodzaj zajmowanych stanowisk pracy.

Za pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka pracującego razem
z wnioskodawcą. Świadek opisał charakter prac w firmach (...) przed i po przekształcenia tego zakładu. Wskazał, jakie prace wykonywał wnioskodawca, jak wyglądała organizacja pracy. Sąd podzielił także zeznania wnioskodawcy, który dodatkowo podał jakie prace wykonywał przez cały okres swego zatrudnienia.

Zebrana dokumentacja osobowa, wyjaśnienia (...), co do nazwy stanowiska „montera” wraz z zeznaniami świadka i wnioskodawcy potwierdza okres i faktyczny charakter wykonywanej przez wnioskodawcę pracy na stanowisku montera instancji wydobywczych ropy naftowej i gazu.

W rezultacie Sąd uznał, że choć wnioskodawca nie posiada świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych na okres pracy od 1 sierpnia 2005 r., to w sprawie możliwe było poczynienie uzupełniających ustaleń, że także w okresie od 1 sierpnia 2005 r. do 30 kwietnia 2014 r. pracował on w warunkach szczególnych jako monter instalacji urządzeń wydobywczych. Zgromadzone dowody wzajemnie się potwierdzają i uzupełniają, wobec czego są wiarygodnym źródłem ustaleń faktycznych. Wynika z nich, jaką pracę
i w jakich warunkach wykonywał wnioskodawca.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy Z. K. jest zasadne.

Stosownie do treści art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W rozpoznawanej sprawie, wnioskodawca domagał się prawa do emerytury pomostowej. W dniu 14 sierpnia 2014 r. ponowił wniosek emerytalny w związku
z uzyskaniem dodatkowej dokumentacji od byłego pracodawcy, dotyczącej charakteru jego zatrudnienia. Wbrew stanowisku organu rentowego jest to okoliczność uzasadniająca ponowne rozpoznanie sprawy.

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. Nr 237, poz. 1656 ze zm.) prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Równocześnie zgodnie z art. 49 powołanej ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

W sprawie bezsporne jest, iż wnioskodawca Z. K. urodził się po dniu (...) r., w dacie złożenia wniosku o emeryturę pomostową miał ukończone 60 lat, wykazał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Istota sporu sprowadza się do rozstrzygnięcia czy wnioskodawca spełnia pozostałe przesłanki warunkujące przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej tj. czy ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat oraz czy przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub czy po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 powołanej ustawy prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony
w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Stosownie zaś do art. 3 ust. 3 ustawy prace
o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania
w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy. O spełnieniu warunku wykonywania pracy
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy przesądza zatem okoliczność, czy prace są wymienione w załączniku 1 lub 2 do ustawy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że na etapie postępowania przed Sądem nieprzedłożenie zaświadczenia, o którym mowa w art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych nie uniemożliwia zaliczenia okresu do stażu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Rozstrzygając nin. sprawę Sąd podzielił stanowisko wnioskodawcy, iż posiada on wymagany okres pracy w warunkach szczególnych i tym samym spełnia wszystkie warunki wymagane do nabycia prawa do emerytury pomostowej.

Jednym z warunków nabycia prawa do emerytury pomostowej w rozumieniu ustawy
o emeryturach pomostowych jest posiadanie co najmniej 15 letniego okresu pracy
w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, przy czym ustawa wymaga aby uprawniony wykonywał tą pracę przed 1 stycznia 1999 r. w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz aby po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. Ustawa w art. 4 pkt 2 nie określa, tak jak to ma miejsce w odniesieniu do art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, na jaki dzień powyższy warunek 15 letniego stażu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze ma być spełniony, należy więc przyjąć zasadę ogólną, iż powyższy warunek powinien być spełniony na dzień złożenia wniosku o emeryturę pomostową.

Po przeprowadzeniu w sprawie postępowania dowodowego Sąd uznał, iż w dacie złożenia wniosku o emeryturę pomostową wnioskodawca spełniał wszystkie warunki do przyznania przedmiotowego świadczenia określone w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych. Wnioskodawca legitymuje się bowiem ponad 15 letnim stażem pracy
w szczególnych warunkach i wykonywał te prace zarówno przed 1 stycznia 1999 r., jak i po 31 grudnia 2008 r.

Sąd przyjął bowiem, że wnioskodawca w zasadzie nieprzerwanie od 17 maja 1988 r. do 30 kwietnia 2014 r. pracował na stanowisku montera urządzeń gazowniczych i naftowych przy instalacjach związanych z wydobywaniem gazu. Przy czym do 31 lipca 2005 r. prace te wykonywał na rzecz firmy Budownictwo (...) Sp. z o.o. w K., a od 1 sierpnia 2005 r. na rzecz firmy Budownictwo (...) Sp. z o.o. W rezultacie Sąd uznał za okres pracy w szczególnych warunkach także okres zatrudnienia wnioskodawcy:

- od dnia 1 sierpnia 2005 r. do 30 kwietnia 2014 r. na stanowisku montera, faktycznie nadal pracującego jako monter urządzeń wydobywczych. W tym miejscu konieczne jest odwołanie się do pisma (...) SA w K. z dnia 24 czerwca 2014 r., w którym wyjaśniono, że prace wykonywane na stanowisku o nazwie monter urządzeń gazowniczych
i naftowych, miały identyczny charakter jak prace wykonywane na stanowisku o nazwie monter urządzeń wydobywczych. Mimo różnicy w nazewnictwie, rodzaj i charakter wykonywanych czynności przez wnioskodawcę był jednakowy. Dodatkowo podano, że prace na tych stanowiskach są pracami związanymi z wydobywaniem, obróbką i przeróbką surowców skalnych oraz wydobywaniem ropy naftowej i gazu. Zmianę nazwy stanowiska wdrożono od 1 kwietnia 1986 r.

Mając to na uwadze należy stwierdzić, że prace wykonywane przez wnioskodawcę są wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia RM z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz.U.1983, nr 8, poz. 43 ), w Dziale I, poz. 3 - Wydobywanie, obróbka i przeróbka surowców skalnych oraz wydobywanie ropy naftowej i gazu. Ponadto
w Dziale I poz. 3 pkt 11 zał. nr 1 Zarządzenia Nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach wymieniono stanowisko - montera urządzeń wydobywczych. Prace bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych
i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego są także ujęte
w pkt 26 załącznika nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych

Charakter zatrudnienia wnioskodawcy, rodzaj wykonywanych przez niego prac jednoznacznie wynika z przedstawionej dokumentacji - świadectw pracy, zakresu czynności, opisu wykonanych prac oraz zeznań świadka i wnioskodawcy. Okoliczność, że w firmie (...) Sp. z o.o. wnioskodawca formalnie zajmował stanowisko jedynie montera nie zmienia faktu, iż faktycznie cały czas, także po przekształceniach pracodawcy wykonywał obowiązki montera urządzeń gazowniczych i naftowych jako monter urządzeń wydobywczych.

Sąd uznał więc, iż wnioskodawca zgodnie z pkt 5 i 6 art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przed dniem 1 stycznia 1999 r., prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze zarówno
w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy jak i art. 32 oraz art. 33 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS oraz że po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1, a na dzień złożenia wniosku emerytalnego posiada poza okresem uwzględnionym przez organ rentowy (17 lat, 4 miesiące
i 20 dni) dodatkowo także 8 lat i 9 miesięcy stażu pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze. Spełnił zatem wszystkie warunki do przyznania emerytury pomostowej w rozumieniu art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych.

Dokonując tego rozstrzygnięcia Sąd uznał też, że gdyby uprawnienie wnioskodawcy oceniać według art. 4 w zw. z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, to z art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych wynika, iż odwołujący, aby uzyskać prawo do emerytury pomostowej winien m.in. na dzień 1 stycznia 2009 r. legitymować się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych (art. 49 pkt 3 ustawy o emeryturach pomostowych) oraz przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywać prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy
o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS (art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych). Nie jest więc wymagane, aby przed dniem 1 stycznia 1999 r. prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych lub art. 32 i art. 33 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS były wykonywane w wymiarze co najmniej 15 lat. Przesłanka długości wymaganego stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określona jest w art. 4 pkt 2 powołanej ustawy. Przesłanka ta musi zostać spełniona dla uzyskania prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 49 ustawy, jednakże należy ją odnieść do warunku
z art. 49 pkt 3 ustawy, tj. legitymowania się okresem pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych, tj. w dniu 1 stycznia 2009 roku. Przy przyjęciu, że po 31 grudnia 2008 r. wnioskodawca nie pracował w warunkach szczególnych, możliwe byłoby zastosowanie również przedstawionego rozwiązania, gdyż na dzień
1 stycznia 2009 r. legitymował się on stażem pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w wymiarze 17 lat, 4 miesiące i 20 dni.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie i na mocy powołanych przepisów w zw. z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając mu prawo do emerytury, począwszy od dnia 14 sierpnia
2014 r. tj. daty złożenia ostatniego wniosku emerytalnego, o czym orzeczono w pkt I-szym wyroku.

Zgodnie z art. 118 ust. 1 i 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Kierując się tym przepisem oraz uwzględniając wcześniejsze rozważania Sąd uznał, że ustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (przeprowadzenie dowodu
z dokumentacji osobowej oraz zeznań świadka i ich ocena) zwalniają organ rentowy
z odpowiedzialności za opóźnienie w ustaleniu prawa do świadczenia emerytalnego wnioskodawcy. Orzeczenie w tym zakresie zawarto w pkt II-im wyroku.