Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2012r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Barbara Żukowska

SO Andrzej Wieja

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2012r.

sprawy M. K. (1)

oskarżonego z art. 158 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i inne

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 19 lipca 2012r. sygn. akt II K 1873/11

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. K. (1) uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną,

II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w kwocie 320 złotych.

UZASADNIENIE

M. K. (1) został oskarżony o to, że:

1.  w dniu 23 października 2010 roku w J., woj. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi osobami bijąc pięściami i kopiąc po całym ciele naraził Ł. M. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia powodując u niego obrażenia ciała
w postaci ran tłuczonych w okolicy ciemieniowej lewej oraz rany tłuczonej łuku brwiowego lewego, które naruszyły czynności narządów ciała oraz spowodowały rozstrój zdrowia na czas nieprzekraczający siedmiu dni, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się umyślnie, działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 1337/02 z dnia 14 IV 2003 roku za przestępstwa z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz art. 279§1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 4 III 2004 roku do
3 VI 2005 roku i od 31 X 2006 roku do 1 VIII 2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego
w Jeleniej Górze sygn. akt II K 787/05 z dnia 22 XII 2005 roku za przestępstwa z art. 280§1 kk,
art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk
w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 157§2 kk w zw. z art. 157§3 kk
i art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał
w okresach od 20 VIII 2005 roku do 22 XII 2005 roku i od 25 VI 2006 roku do 31 X 2006 roku oraz od 1 VIII 2007 roku do 26 IX 2008 roku, tj. o czyn z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§2 kk ;

2.  w dniu 23 października 2010 roku w J. woj. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi osobami bijąc pięściami po ciele naraził M. K. (2) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się umyślnie działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 1337/02 z dnia 14 IV 2003 roku za przestępstwa z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk
i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz art. 279§1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 4 III 2004 roku do 3 VI 2005 roku i od 31 X 2006 roku do 1 VIII 2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 787/05 z dnia
22 XII 2005 roku za przestępstwa z art. 280§1 kk, art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 11§2 kk
i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 11§2 kk
i art. 64§1 kk oraz art. 157§2 kk w zw. z art. 157§3 kk i art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 20 VIII 2005 roku do 22 XII 2005 roku
i od 25 VI 2006 roku do 31 X 2006 roku oraz od 1 VIII 2007 roku do 26 IX 2008 roku, tj. art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§2 kk;

3.  w dniu 23 października 2010 roku w J., woj. (...), działając wspólnie
i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi osobami bijąc pięściami po ciele naraził R. K. (1)
na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia przy czym zarzucanego czynu dopuścił się umyślnie, działając publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany, wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 1337/02 z dnia 14 IV 2003 roku za przestępstwa z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk
i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk oraz art. 279§1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 4 III 2004 roku do 3 VI 2005 roku i od 31 X 2006 roku do 1 VIII 2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze sygn. akt II K 787/05 z dnia
22 XII 2005 roku za przestępstwa z art. 280§1 kk, art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw.
z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw.
z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw.
z art. 11§2 kk i art. 64§1 kk oraz art. 157§2 kk w zw. z art. 157§3 kk i art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 20 VIII 2005 roku do
22 XII 2005 roku i od 25 VI 2006 roku do 31 X 2006 roku oraz od 1 VIII 2007 roku do 26 IX 2008 roku, tj. art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk w zw. z art. 11§2 kk
w zw. z art. 64§2 kk.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze, wyrokiem z dnia 19 lipca 2012 r., w sprawie sygn. akt
II K 1873/11:

I.  oskarżonego M. K. (1) uznał za winnego tego, iż w dniu 23 października 2010 roku w J. dokonał wraz z innymi osobami pobicia Ł. M., M. K. (2) i R. K. (1) w ten sposób, iż uderzali ich pięściami i nieustalonym przedmiotem oraz kopali w głowę i po całym ciele, a także dusili, narażając ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§1 kk, czym spowodowali
u Ł. M. obrażenia ciała w postaci ran tłuczonych okolicy ciemieniowej lewej oraz rany tłuczonej łuku brwiowego lewego, przy czym oskarżony działał publicznie, z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, a nadto będąc wcześniej skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 14 kwietnia 2003 roku w sprawie II K 1337/02 m.in. za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 280§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą wykonał w ramach kary łącznej pozbawienia wolności, orzeczonej tym wyrokiem w okresie od dnia 4 III 2004 roku do dnia
3 VI 2005 roku i następnie wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 XII 2005 roku w sprawie II K 787/05 m.in. za czyn z art. 280§1 kk i art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw.
z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w ramach kary łącznej pozbawienia wolności w okresie od dnia 1 VIII 2007 roku
do dnia 26 IX 2008 roku, to jest występku z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk i za to na podstawie art. 158§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 57a§1 kk wymierzył mu karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 57a§2 kk orzekł od oskarżonego nawiązki: na rzecz M. K. (2)
i R. K. (1) w kwotach po 250 złotych oraz na rzecz Ł. M. w kwocie 500 złotych;

III.  na podstawie art. 230§2 kpk zwrócił Ł. M. płytę, znajdującą się w aktach sprawy na k. 31;

IV.  na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty.

Powyższe orzeczenie w całości zaskarżył obrońca oskarżonego, który zakwestionowanemu wyrokowi zarzucił:

-.

-

błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony popełnił czyn opisany
w pkt 1 zaskarżonego wyroku, podczas gdy materiał zebrany w sprawie nie dawał pewnej podstawy do takiego ustalenia,

-

obrazę przepisów postępowania, tzn. art. 170§1 kpk przez oddalenie wniosków dowodowych, zgłoszonych przez obrońcę, pomimo, że tezy dowodowe tych wniosków dotyczyły okoliczności istotnych dla ustalenia, czy oskarżony był w ogóle na miejscu zdarzenia (żadna
z przesłanek z w/w przepisu, umożliwiająca oddalenie konkretnych wniosków dowodowych obrońcy – nie zachodziła), co mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, gdyż przeprowadzona pod koniec postępowania w I instancji czynność okazania wykazała
bez jakichkolwiek wątpliwości, że osoby przebywające na miejscu zdarzenia nie rozpoznają oskarżonego, a zatem gdyby dopuścić wnioski dowodowe o okazanie oskarżonego pozostałym osobom (wnioski te Sąd oddalił) nie da się wykluczyć, że wyniki okazań byłyby takie same;

-

naruszenie prawa do obrony oskarżonego przez przyjęcie, że w sytuacji gdy oczekuje on na okazanie i z tego powodu nie przybywa na rozprawę – to jego nieobecność jest nieusprawiedliwiona (Sąd I instancji w końcu „przyznał rację” oskarżonemu, że takie zachowanie jest uzasadnione, ponieważ Sąd dopuścił dowód z okazania, czego by nie mógł uczynić, gdyby oskarżony stawił się na rozprawie (wobec czego nieobecność oskarżonego była uzasadniona a tym samym usprawiedliwiona).

Stawiając powyższe zarzuty, autor apelacji wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania sądowi I instancji, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku
i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia przypisanego mu przez Sąd I instancji czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest bezzasadna w stopniu oczywistym.

Pozbawiony podstaw był zarzut naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Oskarżony był wzywany na każdy termin rozprawy. Obrońca oskarżonego złożył w imieniu oskarżonego oświadczenie, że oskarżony nie będzie brał udziału w rozprawie (protokół rozprawy z dnia 7.02.2012r. – k. 168 odwrót). Tym samym Sąd zgodnie z dyspozycją art. 377§3 kpk był uprawniony do prowadzenia rozprawy mimo nieobecności oskarżonego. To oskarżony wraz ze swoim obrońcą wybrali taką, a nie inną taktykę obrony i wolą wyłącznie oskarżonego było, że nie brał udziału
w części rozprawy. Zupełnie pozbawiony jest podstaw zarzut oddalenia wniosków dowodowych
o okazanie oskarżonego części świadkom i teza, że nieobecności oskarżonego na rozprawie nie można uznać za usprawiedliwioną skoro Sąd I instancji zdecydował się na okazanie oskarżonego dwóm świadkom.

Zupełnie pozbawione podstaw było okazywanie oskarżonego świadkom R. K. (1)i Ł. M.skoro uczestniczyli oni w rozprawie w dniu 3.01.2012 roku,
w której uczestniczył także oskarżony. Pokrzywdzony Ł. M.znał oskarżonego jeszcze przed zdarzeniem będącym przedmiotem sprawy. Rozpoznał on w oskarżonym jednego
ze sprawców pobicia i wskazał na to, że był on ubrany w czerwoną bluzę. Świadek ten opisał dokładnie zachowanie oskarżonego. Pokrzywdzony R. K. (1)nie znał wcześniej oskarżonego
i opisując przebieg zdarzenia wskazywał na zachowania mężczyzny w czerwonej bluzie. Zważywszy na treść zeznań świadka Ł. M.nie może budzić wątpliwości, że opisywał on zachowania oskarżonego. Świadkowi temu okazano w postępowaniu przygotowawczym fotografie oskarżonego, co powodowało, że okazywanie oskarżonego świadkowi w toku rozprawy było nieracjonalne. Świadek R. K. (1)w osobie oskarżonego na 99% rozpoznał mężczyznę w czerwonej bluzie. Co wspiera treść zeznań Ł. M.co do rozpoznania oskarżonego (znanego mu wcześniej) w 100%. Świadek M. K. (2)zeznał, że już w czasie zdarzenia pokrzywdzony Ł. M.krzyczał do oskarżonego, że go zna i wymieniał jego nazwisko „K.”. Początkowo M. K. (2)myślał, że Ł. M.chodzi o mężczyznę niskiego w białej bluzie, a po zdarzeniu dowiedział się, że M.chodziło o drugiego z napastników wyższego
w czerwonej bluzie. Świadek M. K. (2)opisał zachowania mężczyzny w czerwonej bluzie. Jego zeznania korespondują z zeznaniami dwóch wcześniej wymienionych świadków. Okazanie osoby oskarżonego M. K. (2)w toku procesu było nieuzasadnione i nieracjonalne skoro w toku postępowania przygotowawczego świadkowi temu okazano zdjęcie oskarżonego
i M. K. (2)rozpoznał oskarżonego jako mężczyznę w czerwonej bluzie będącego jednym z napastników. Rozpoznał go przy tym z całą stanowczością. Z zeznań świadka K. K.wynika jednoznacznie, że Ł. M.wskazywał na gorąco na miejscu zdarzenia, że jednym z napastników był „K.”. Zeznał, że „K.” to ten wyższy mężczyzna – napastnik a nie ten niższy. Świadek w toku postępowania przygotowawczego z całą stanowczością rozpoznał na okazanym mu zdjęciu osobę oskarżonego i wyraźnie wskazał, że jest to ten wyższy mężczyzna, a nie ten w białej bluzie, który był niższy. Okazywanie więc osoby oskarżonego także temu świadkowi w toku rozprawy było pozbawione sensu – nie było racjonalne i nie znajdowało żadnego uzasadnienia. Świadek K. P.wskazywał na dwóch sprawców pobicia – jeden niższy w białej bluzie i drugi wyższy w bluzie czerwonej. Wskazywał, że już w czasie zdarzenia lub bezpośrednio po nim Ł. M.twierdził, że zna jednego ze sprawców i że nazywa się on „K.”. W toku rozprawy K. P.stwierdził, że z uwagi na ciemność na miejscu zdarzenia nie wie czy rozpoznałby sprawców. W trakcie okazania osoby oskarżonego istotnie stwierdził, że nie jest w stanie powiedzieć czy któryś z okazanych mężczyzn był na miejscu zdarzenia. Nie mniej Sąd Okręgowy stwierdza, że zeznania K. P.wspierają zeznania wszystkich wskazanych wyżej świadków w sposób bardzo istotny. Z zeznań świadków R. K. (2)i E. C.wynikało, że nie byliby w stanie rozpoznać sprawców. Podawali,
że jeden był niższy, a drugi wysoki. Okazanie osoby oskarżonego świadkowi E. C.potwierdziło jedynie jego zeznania co do tego, że nie był w stanie rozpoznać sprawców. Okazanie osoby oskarżonego świadkowi R. K. (2)wobec jego oświadczenia byłoby nieuzasadnione.

Mając na uwadze wszystkie te okoliczności, stwierdzić należy, że pozbawiony był podstaw zarzut apelacji dotyczący obrazy art. 170§1 kpk i związany z nim zarzut naruszenia prawa oskarżonego do obrony.

Zupełnie pozbawiony był podstaw zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Przeprowadzone przez Sąd Rejonowy dowody w sposób nie budzący żadnych wątpliwości świadczą, że oskarżony M. K. (1)był na miejscu zdarzenia i brał w nim czynny udział jako atakujący. Wszyscy świadkowie będący na miejscu zdarzenia wskazując wprost nazwisko „K.” lub „mężczyzna
w czerwonej bluzie” lub „ten wyższy” z napastników opisywali zgodnie zachowania oskarżonego M. K. (1)i wspólnie z nim atakującego mężczyznę niższego w białej bluzie. Sąd Rejonowy dokonał oceny wszystkich przeprowadzonych w sposób prawidłowy dowodów zgodnie
z dyspozycją art. 7 kpk. Jest to ocena obiektywna, swobodna, uwzględniająca wiedzę i doświadczenie życiowe i jako taka pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Dotyczy to nie tylko zeznań wszystkich wymienionych wyżej świadków, ale także zeznań świadka K. D., które
to zeznania wspierają treść zeznań wszystkich wskazanych wyżej świadków oraz zeznań świadków A. T., T. G.i B. L., a także wyjaśnień oskarżonego M. K. (1). Sąd Odwoławczy nie dostrzega w analizie poszczególnych zeznań świadków dokonanej przez Sąd I instancji żadnych sprzeczności, nielogiczności i dowolności. Ocena zeznań wszystkich świadków, w tym A. T., T. G.i B. L.była prawidłowa
i prowadziła do wniosku, że oskarżony nie był w pracy ani w L., gdy miało miejsce inkryminowane zdarzenie. Zeznania pozostałych zaś świadków prowadzą do jednego wniosku,
a mianowicie, że oskarżony M. K. (1)był aktywnym uczestnikiem pobicia wszystkich pokrzywdzonych. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił zachowania oskarżonego w trakcie zdarzenia ustalając jednocześnie jego rolę. Słusznie Sąd Rejonowy ustalił, że sposób bicia pokrzywdzonych przez sprawców, w tym przez oskarżonego narażał pokrzywdzonych na powstanie obrażeń opisanych w art. 157§1 kk, a pokrzywdzony Ł. M.doznał obrażeń opisanych
w punkcie I części dyspozytywnej wyroku. Trafnie czyn ten zakwalifikowano z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Słusznie też Sąd Rejonowy przypisał oskarżonemu M. K. (1) działanie
w warunkach chuligańskich z art. 57a§1 kk. Oskarżony działał istotnie publicznie z oczywiście błahego powodu, a zachowaniem swoim okazał rażące lekceważenie porządku prawnego.

Trafnie też Sąd Rejonowy ustalił, że oskarżony działał w warunkach recydywy z art. 64§2 kk. Ustalenia Sądu meriti w tym zakresie są bezbłędne.

Kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności nie razi swoją surowością. Jest to wręcz kara łagodna zważywszy na ładunek społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, jego dotychczasową karalność, działania w warunkach recydywy wielokrotnej i w warunkach chuligańskich.

Zarówno dotychczasowa karalność oskarżonego jak i działanie w warunkach chuligańskich zdecydowanie stoją na przeszkodzie orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy, tak jak i Sąd Rejonowy nie dostrzegają nawet cienia pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego.

Orzeczenie z pkt II części dyspozytywnej wyroku o zasądzeniu nawiązek, na podstawie
art. 57a§2 kk na rzecz pokrzywdzonych było prawidłowe, a orzeczone nawiązki nie rażą swoją surowością.

Mając wszystkie te względy na uwadze na podstawie art. 437§1 kpk zaskarżony wyrok jako trafny należało utrzymać w mocy.

Na podstawie art. 636§1 kpk zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 320 złotych w tym 300 złotych opłaty
od wymierzonej kary.