Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 r. w Poznaniu

sprawy z powództwa T. N.

przeciwko (...) S.A. w P.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda T. N.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu

z dnia 21 sierpnia 2012 r. sygn. akt VI P 42/11

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej spółki kwotę 2.700 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;

3.  przyznaje adwokatowi A. M. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu kwotę 2.700 zł powiększoną o podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Powód T. N. wniósł powództwo przeciwko (...) Spółka Akcyjna w P. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 331.000 zł, w tym kwoty 135.000 zł z tytułu utraconych korzyści w związku z opóźnieniem w wypłacie wynagrodzenia za styczeń 2011 r.,

Kwoty 136.000 zł z tytułu naprawienia szkody oraz kwoty 60.000 zł z tytułu rekompensaty za nierówne traktowanie powoda w zatrudnieniu. W uzasadnieniu powód podniósł, iż pracodawca (...) Spółka Akcyjna w P. z opóźnieniem wypłacił mu wynagrodzenie za styczeń 2011r. i w związku z tym nie zapłacił on składki ubezpieczeniowej w terminie. Opóźnienie przelania wynagrodzenia spowodowało brak ochrony ubezpieczeniowej w dniu, kiedy powód podczas rąbania drewna doznał urazu szczęki, co skutkowało brakiem odszkodowania od ubezpieczyciela.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa powód cofnął pozew w części dotyczącej zasądzenia kwoty 136.000 zł z tytułu naprawienia szkody oraz kwoty 60.000 zł z tytułu rekompensaty za nierówne traktowania powoda w zatrudnieniu i wniósł o zasądzenie odszkodowania z tytułu utraconych korzyści za opóźnienie w wypłacie wynagrodzenia za styczeń 2011 r. w wysokości 150.000 zł. Jednocześnie powód zmienił podstawę faktyczną roszczenia wskazując, że jest to odszkodowanie za utracone korzyści wynikające z sumy ubezpieczenia w związku z całkowitym inwalidztwem zaistniałym w następstwie upadku ze schodów i uszkodzenia kręgosłupa w dniu 27 lutego 2011r. Wskazał ponadto, że nie dochodzi odszkodowania z tytułu utraconego uzębienia.

Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w opisanym wyżej zakresie i wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2012r. Sąd Okręgowy w Poznaniu umorzył postępowanie w części, w której powód cofnął pozew (pkt 1), w pozostałym zakresie powództwo oddalił (pkt 2), zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 2.000 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, a w pozostałym zakresie odstąpił od obciążenia powoda kosztami procesu (pkt 3), przyznał adwokatowi A. M. kwotę 3.321 zł ze środków Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Poznaniu) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego udzielonego powodowi z urzędu (pkt 4).

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia:

Powód był pracownikiem pozwanej spółki od 13 lipca 2010 r. Strony wiązała umowa o pracę na czas określony do dnia 30 czerwca 2011 r. Powód pracował na stanowisku pracownika gospodarczego, w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem 1.317 zł brutto. W dniu 3 marca 2011 r. pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę za wypowiedzeniem. Zgodnie z § 12 ust. 1 regulaminu wynagradzania, wynagrodzenia za pracę pozwana spółka wypłaca do dnia 10 miesiąca następnego. W aktach osobowych, znajduje się oświadczenie powoda z dnia 27 grudnia 2010 r., w którym oświadczył on, iż jest posiadaczem wskazanego rachunku bankowego i że wyraża zgodę na przekazywanie wynagrodzenia na jego konto bankowe. Dyspozycja wypłaty wynagrodzenia na konto powoda została dokonana dnia 10 lutego 2011 r. Wynagrodzenie za pracę w styczniu 2011 r. wpłynęło na konto bankowe powoda w dniu 11 lutego 2011 r.

Powód w dniu 11 stycznia 2011 r. zawarł z (...) S.A. umowę ubezpieczeniową (Ochrona Prestiż). Składka ubezpieczeniowa była płatna do 10-go każdego miesiąca. Składka ta była potrącana z konta powoda. Pierwsza składka miała zostać potrącona z konta bankowego powoda w dniu 10 lutego 2011 r. Powód nie podjął żadnych działań aby przekazać składkę zakładowi ubezpieczeń po otrzymaniu pieniędzy od pracodawcy.

Powód początkowo w postępowaniu twierdził, iż w dniu 8 marca 2011 r. podczas rąbania drewna na opał, odrąbany kawałek uszkodził mu dwa zęby, wybijając plombę z dwóch zębów i powodując całkowitą utratę uzębienia, a następnie zmienił podstawę faktyczną dochodzonego roszczenia podając, iż 27 lutego 2011 r. o godz. 10:30, na oblodzonych schodach wejściowych do swojego domu, przewrócił się i zsunął ze schodów na plecy. Powód wskazał, że w związku z tym wypadkiem stał się całkowicie niezdolny do pracy.

Powód w dniu 10 czerwca 2011 r. miał usunięty ząb - szóstkę, a dnia 13 czerwca 2011r. usunięty ząb - siódemkę. Powód nie utracił całkowicie uzębienia. W wyniku badania radiologicznego w dniu 9 kwietnia 2009 r. uznano, iż powód ma niewielką lewostronną skoliozę oraz zwężenie szpary międzykręgowej L 3-4. Ponownie powód został przebadany w dniu 5 września 2011 r. Wynik badania rezonansu magnetycznego ujawnił w obrazach T2 zależnych obniżony poziom sygnału z tarcz międzykręgowych L1/L2, L3/L4 i L5/S1, obniżoną wysokość tarcz międzykręgowych L3/L4 i L5/S1, odnotowano cechy odczynu zwyrodnieniowego w stawach międzykręgowych. Powód nie przebył operacji kręgosłupa.

Powód zawiadomił ubezpieczyciela (...) o wypadku i uszkodzeniu lędźwiowego odcinka kręgosłupa w dniu 2 kwietnia 2012 r. W odpowiedzi, pismem z dnia 17 maja 2012 r., towarzystwo (...) wskazało, iż powód nie był objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach ubezpieczenia (...), gdyż nie została opłacona składka za pierwszy okres, wskazując, iż ochrona rozpoczęła się z dniem 1 kwietnia 2011 r. wobec tego na dzień wystąpienia zdarzenia towarzystwo ubezpieczeń nie ponosiło jeszcze żadnej odpowiedzialności.

Powód od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 1 kwietnia 2011 r. objęty był grupowym ubezpieczeniem (...) S.A. w ramach dodatkowego ubezpieczenia pracowniczego (...). Składka w kwocie 76,90 zł była comiesięcznie opłacana.

W dniu 5 marca 2012 r. orzeczono o stopniu niepełnosprawności powoda zaliczając go do stopnia umiarkowanego. Ponadto lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29 lipca 2009r. uznał, iż powód nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Decyzją ZUS z dnia 17 sierpnia 2009 r. odmówiono powodowi prawa do renty socjalnej uznając również, iż lekarz orzecznik ZUS nie uznał powoda za całkowicie niezdolnego do pracy. Także decyzja(...) w P. z dnia 27 maja 2010 r. potwierdziła wcześniejsze ustalenia.

Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego, Sąd Okręgowy wydał powyżej szczegółowo opisany wyrok.

Apelację od powyższego wyroku, w pkt 2 i 3, złożył powód, domagając się jego zmiany i uwzględnienia powództwa, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu za obie instancje według norm przepisanych, a także zasądzenia na rzecz adwokata A. M. kosztów pomoc prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Skarżący zarzucał naruszenie przepisu art. 227 k.p.c. poprzez pominięcie dowodu z zaświadczenia lekarskiego z dnia 3 lipca 2012r., co zdaniem powoda doprowadziło do błędnych ustaleń polegających na przyjęciu, że powód nie doznał przedmiotowego urazu kręgosłupa na skutek wypadku. Ponadto apelujący zarzucał błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na:

-

ustaleniu, że powód nie podjął żadnych działań aby opłacić składkę ubezpieczeniową, w sytuacji, gdy powyższe wynikało ze znajomości przez powoda warunków ubezpieczeniowych, z których wprost wynikało, że opłacenie składki po terminie nie skutkuje wznowieniem ochrony ubezpieczeniowej,

-

przyjęciu, że zachowanie pozwanego nie stanowiło realnego zagrożenia ważnego interesu powoda,

-

przyjęciu, że przyczyną utraty ochrony ubezpieczeniowej była bierność powoda, w sytuacji, gdy przyczynę tę stanowiło nieopłacenie składki z uwagi na brak środków na rachunku powoda spowodowany niewypłaceniem wynagrodzenia w terminie,

-

ustaleniu, że powód nie został pozbawiony ochrony ubezpieczeniowej, gdyż był objęty również dodatkowym ubezpieczeniem pracowniczym,

-

ustaleniu, że powód nie wykazał upadku ze schodów, w wyniku którego doznał negatywnych następstwa zdrowotnych, które stanowiłyby podstawę wypłaty odszkodowania,

-

ustaleniu, że wniosek o wypłatę odszkodowania z dnia 2 kwietnia 2012r. nie jest uzasadniony, w sytuacji, gdy warunki ubezpieczenia nie pozwalały na wcześniejsze złożenie wniosku,

-

ustaleniu, że orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 5 marca 2012r. nie stwierdza niezdolności do pracy powoda i nie stanowi podstawy do wypłaty odszkodowania, w sytuacji, gdy z pisma ubezpieczyciela wynika, że przyznałby on powodowi odszkodowanie z tytułu całkowitego trwałego inwalidztwa w oparciu o powyższe orzeczenie.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, co skutkowało jej oddaleniem na podstawie art. 385 k.p.c.

Istotą niniejszej sprawy było ustalenie, czy istnieją przesłanki do przyznania powodowi od pozwanego pracodawcy odszkodowania z tytułu utraconych korzyści w związku z opóźnieniem w wypłacie wynagrodzenia należnego powodowi za miesiąc styczeń 2011r. Apelujący argumentował, że opóźnienie w wypłacie wynagrodzenia, a w konsekwencji nieopłacenie składki ubezpieczeniowej w terminie, spowodowało brak ochrony ubezpieczeniowej w dniu 27 lutego 2011r., kiedy powód w wyniku upadku ze schodów doznał uszkodzenia kręgosłupa skutkującego całkowitym i trwałym inwalidztwem. Powyższy wypadek stanowił, zdaniem skarżącego, podstawę do wypłaty świadczenia w wysokości 150.000 zł przez ubezpieczyciela powoda - (...) S.A. w ramach ubezpieczenia (...)

Mając na uwadze wyżej opisany charakter roszczenia powoda Sąd Apelacyjny wskazuje, że w niniejszym postępowaniu powód obowiązany był wykazać wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy. W przypadku deliktu są to: 1) ciążąca na pracodawcy odpowiedzialność z tytułu czynu niedozwolonego, w szczególności oparta na zasadzie winy (art. 415 k.c.), 2) poniesiona szkoda, 3) związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem a powstaniem szkody (art. 361 § 1 k.c.).

Przede wszystkim powód winien zatem wykazać poniesioną szkodę w postaci utraconych korzyści i udowodnić, że w wyniku wypadku z dnia 27 lutego 2011r. doznał takiego uszczerbku na zdrowiu, który uprawniałby go do wypłaty świadczenia w ramach ubezpieczenia (...)przez (...) S.A.

Wbrew zarzutom apelującego – Sąd Apelacyjny podzielił pogląd Sądu I instancji, że powód nie wykazał szkody przede wszystkim z tego względu, że nie udowodnił, aby na skutek upadku ze schodów w dniu 27 lutego 2011r. doznał uszkodzenia kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, które spowodowałoby u niego trwałe - całkowite albo częściowe inwalidztwo. Powód nie przedstawił dowodów na okoliczność tak poważnego urazu kręgosłupa, w szczególności w postaci dokumentacji medycznej potwierdzającej hospitalizację powoda po wypadku czy też udzieloną mu opiekę lekarską w przychodni. Z przedłożonego przez powoda wyniku badania radiologicznego kręgosłupa z dnia 9 kwietnia 2009r. wynika natomiast, że schorzenia związane z kręgosłupem występowały u niego już w 2009r., kiedy rozpoznano u powoda skoliozę kręgosłupa, zwężenie szpary międzykręgowej L 3-4, oddzielenie części lewego kręgu L 3, sklerotyzację w rzucie stawów międzykręgowych (k.132). Z kolei na podstawie badania rezonansu magnetycznego kręgosłupa z 5 września 2011r. (k.116) rozpoznano u powoda m.in. cechy odczynu zwyrodnieniowego w stawach międzykręgowych i zwężenie otworów międzykręgowych. W oparciu o powyższe wyniki badań można zatem przyjąć, że schorzenia kręgosłupa występowały u powoda jeszcze przed wypadkiem, a obecnie mają charakter zwyrodnieniowy, a nie wynikający z nagłego urazu spowodowanego wypadkiem. Istotne jest, że pierwsze badanie po wypadku powód przeprowadził dopiero we wrześniu 2011r. (rezonans magnetyczny kręgosłupa), co wskazuje, że bezpośrednio po wypadku dolegliwości powoda nie były na tyle nasilone, aby powodowały konieczność przeprowadzania specjalistycznych badań. Powód nie przebył również nigdy leczenia operacyjnego kręgosłupa.

Dowodem na okoliczność doznanego przez powoda uszczerbku nie jest także skierowanie do szpitala na oddział neurologiczny wystawione w dniu 15 czerwca 2012r. (k. 265). Przede wszystkim dokument ten został wystawiony w czerwcu 2012r., a zatem ponad rok po przedmiotowym wypadku. W sytuacji gdyby powód na skutek upadku ze schodów doznał faktycznie tak poważnego, jak twierdzi, urazu kręgosłupa, to niewątpliwe konieczna byłaby jego hospitalizacja lub choćby opieka medyczna niezwłocznie po wypadku. Tymczasem powód na tę okoliczność nie przedstawił żadnych dowodów. Nie jest wystarczające samo skierowanie do szpitala wystawione po tak długim okresie od zdarzenia, tym bardziej, że powód faktycznie nie odbył leczenia w tym szpitalu na oddziale neurologicznym. Podobnie należało ocenić powoływane przez apelującego zaświadczenie lekarskie z dnia 3 lipca 2012r. (k. 307), nawiązujące do powyższego skierowania, w którym wskazano, że powód w dniu 15 czerwca 2012r. został skierowany na leczenie szpitalne z powodu stanu pourazowego kręgosłupa (...). W związku z tym zarzut naruszenia art. 227 k.p.c. poprzez pominięcie powyższego zaświadczenia z dnia 3 lipca 2012r. nie był uzasadniony.

Dodać również należy, że jedynym dowodem na okoliczność tego, że w dniu 27 lutego 2011r. powód doznał wypadku w postaci upadku ze schodów, są w istocie wyłącznie zeznania powoda. Opisane wyżej skierowanie do szpitala z dnia 15 czerwca 2012r. i zaświadczenie lekarskie z dnia 3 lipca 2012r. zostały wystawione ponad rok od wypadku na podstawie relacji samego powoda. Nie bez znaczenia dla oceny tej okoliczności jest również fakt, że powyższy wypadek został powołany przez powoda w podstawie faktycznej roszczenia dopiero w dniu 3 kwietnia 2012r., a zatem kilkanaście miesięcy od złożenia pozwu w niniejszej sprawie (początkowo powód jako uszczerbek na zdrowiu spowodowany wypadkiem przy rąbaniu drewna wskazywał utratę uzębienia).

Odnosząc się w dalszej kolejności do oceny powoływanego przez apelującego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 5 marca 2012r. (k.180), wskazać należy, że z dokumentu tego, wynika, że powód został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na okres do 31 marca 2014, przy czym ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 7 lutego 2012r. Jako przyczyny niepełnosprawności podano schorzenia psychiczne i choroby neurologiczne.

W tym miejscu, wyjaśnić należy, że pojęcie niepełnosprawności nie jest tożsame z pojęciem niezdolności do pracy. Definicja niezdolności do pracy występuje w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, natomiast pojęcie niepełnosprawności w przepisach dotyczących innych świadczeń socjalnych, tj. dotyczących rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, świadczeń z pomocy społecznej, świadczeń z funduszu alimentacyjnego, czy zasiłków pielęgnacyjnych. Różnice występują zarówno w płaszczyźnie definicyjnej (pojęcie niezdolności do pracy, zawarte w ustawie o emeryturach i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów (orzekanie o niezdolności do pracy należy do lekarzy orzeczników ZUS, orzekanie o stopniu niepełnosprawności - do powiatowych i wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności). Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń.

Istotne jest, że ze szczególnych warunków ubezpieczenia powoda na wypadek inwalidztwa w następstwie nieszczęśliwego wypadku (...) ( (...)) wynika, że zakres ubezpieczenia powoda obejmuje m.in. całkowite i trwałe inwalidztwo ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku oraz częściowe i trwałe inwalidztwo w następstwie nieszczęśliwego wypadku (§ 2 ust. 2 pkt 3 i 4). Warunki ubezpieczenia definiowały trwałe inwalidztwo w sposób szczególny. Zgodnie z definicją zawartą w § 17 warunków ubezpieczenia – całkowite i trwałe inwalidztwo to całkowita i trwała niezdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy przynoszącej dochód lub wynagrodzenie, trwająca nieprzerwanie co najmniej 12 miesięcy i na podstawie aktualnej wiedzy medycznej nieodwracalna po upływie tego okresu, potwierdzona orzeczeniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub innego organu rentowego albo ustalona przez (...).

Powód argumentował, że na skutek urazu kręgosłupa doznał całkowitego i trwałego inwalidztwa. Zgodnie z § 6 ust. 9 warunków ubezpieczenia – (...) wypłaci sumę ubezpieczenia na wypadek całkowitego i trwałego inwalidztwa ubezpieczonego w następstwie nieszczęśliwego wypadku, jeżeli: ubezpieczony odniósł fizyczne obrażenia ciała wskutek wypadku (1), obrażenia fizyczne powodujące całkowite i trwałe inwalidztwo zostały stwierdzone w ciągu 180 dni od daty nieszczęśliwego wypadku (2), bezpośrednią i wyłączną przyczyną całkowitego i trwałego inwalidztwa były fizyczne obrażenia ciała (3), całkowite i trwałe inwalidztwo trwało przez kolejnych 12 miesięcy licząc od dnia wypadku i w świetle aktualnej wiedzy medycznej nadal pozostaje całkowitym i trwałym inwalidztwem nierokującym dalszej poprawy po zakończeniu tego okresu (4).

Z kolei zgodnie z § 7 ust. 2 warunków ubezpieczenia – podstawą wypłaty świadczenia z tytułu całkowitego i trwałego inwalidztwa ubezpieczonego w następstwie wypadku jest przedstawienie następujących dokumentów: wniosku o wypłatę świadczenia (1), opisu świadczenia pierwszej pomocy lub pomocy doraźnej (2), dokumentacji medycznej z przychodni lub szpitala w którym ubezpieczony był leczony w związku z zaistniałym zdarzeniem (3), protokołu opisującego okoliczności zdarzenia (4), decyzji ZUS o całkowitej niezdolności do pracy lub orzeczenia innego organu orzeczniczo-rentowego takiego jak: KRUS czy (...) ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności (pkt 5), kopii dowodu osobistego (6), innych niezbędnych dokumentów (7).

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, że stan zdrowia powoda nie uzasadniał ustalenia, że powód na skutek wypadku odniósł obrażenia powodujące całkowite i trwałe inwalidztwo w rozumieniu powołanych warunków ubezpieczenia. Powód nie wykazał m.in., że jest niezdolny do pracy oraz, że bezpośrednią i wyłączną przyczyną inwalidztwa są fizyczne obrażenia ciała na skutek wypadku, a także, że całkowite i trwałe inwalidztwo trwało przez kolejnych 12 miesięcy licząc od dnia wypadku, jak również, że obrażenia fizyczne powodujące całkowite i trwałe inwalidztwo zostały stwierdzone w ciągu 180 dni od daty nieszczęśliwego wypadku. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wystawiono bowiem w dniu 5 marca 2012r., a zatem po upływie 180 dni od daty wypadku (27 luty 2011r.). Ponadto powód nie przedstawił wszystkich dokumentów wymaganych przez ubezpieczyciela do wypłaty świadczenia z tytułu całkowitego i trwałego inwalidztwa, w tym m.in. dokumentacji medycznej z przychodni, szpitala w którym ubezpieczony był leczony w związku z zaistniałym zdarzeniem. Skoro w myśl omawianych wyżej warunków ubezpieczenia - powód nie spełniał wszystkich warunków do wypłaty ubezpieczenia na wypadek całkowitego i trwałego inwalidztwa w następstwie nieszczęśliwego wypadku, to niewątpliwie nawet gdyby uiścił on składkę ubezpieczeniową w kwocie 39 zł w terminie, tj. do dnia 10 lutego 2011r., a w konsekwencji był objęty ochroną ubezpieczeniową w dacie zdarzenia, to i tak brak było podstaw do wypłaty sumy ubezpieczenia.

W tym kontekście - pisma ubezpieczyciela (...) z dnia 12 czerwca 2012r. (k. 272) nie można uznać za dowód przesądzający o wypłacie powodowi świadczenia z tytułu wypadku w przypadku istnienia w tym okresie ochrony ubezpieczeniowej związanej z terminowym opłaceniem składki. Powyższy dowód podlega ocenie Sądu na takich samych zasadach jak pozostałe dowody zgromadzone w niniejszej sprawie, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 233 § 1 k.p.c. W ocenie Sądu Apelacyjnego pismo ubezpieczyciela z dnia 12 czerwca 2012r. przede wszystkim stanowiło odpowiedź na wniosek powoda z dnia 2 kwietnia 2012r. dotyczący wypłaty świadczenia z tytułu ubezpieczenia (...) i wskazano w nim, że na dzień wystąpienia wypadku (27 luty 2011r.) powód nie był objęty ochroną ubezpieczeniową, dlatego ubezpieczyciel nie ponosił odpowiedzialności za skutki wypadku, a wniosek o wypłatę świadczenia jest bezzasadny. Jednocześnie wskazano, że w przypadku udzielenia powodowi ochrony ubezpieczeniowej w dniu zdarzenia, jego wniosek byłby zasadny w oparciu o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 5 marca 2012r. na podstawie § 7 ust. 2 pkt 5 warunków ubezpieczenia. Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że powołana regulacja dotyczy tylko jednego z warunków formalnych w zakresie wymaganych przez ubezpieczyciela dokumentów, który faktycznie w przypadku powoda był spełniony w tym znaczeniu, że powód uzyskał przewidziane w tym przepisie orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Ubezpieczyciel nie odniósł się natomiast do pozostałych warunków wypłaty ubezpieczenia, które Sąd Apelacyjny przytoczył powyżej, a które jak wskazywano - w przypadku powoda nie zostały spełnione.

Mając powyższe na uwadze – wobec niewykazania przez powoda szkody jako zasadniczej przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego pracodawcy, Sąd Apelacyjny podzielił pogląd Sądu I instancji odnośnie braku podstaw do zasądzenia na rzecz powoda odszkodowania z tytułu utraconych korzyści.

Odnosząc się do kolejnych zarzutów skarżącego - Sąd Apelacyjny wskazuje, że co prawda pozwany naruszył określony w art. 94 pkt 5 k.p. i art. 86 § 1 k.p. obowiązek terminowego wypłacenia wynagrodzenia (1 - dniowe opóźnienie), co spowodowało niemożność potrącenia składki na ubezpieczenie w dniu 10 lutego 2011r. i brak ochrony ubezpieczeniowej, jednak powód nie podjął żadnych działań w celu przywrócenia ochrony ubezpieczeniowej, mimo że w dniu 11 lutego 2011r. na jego rachunek bankowy wpłynęło wynagrodzenie i miał możliwość uiszczenia składki w wysokości 39 zł. Warunki ubezpieczenia przewidywały bowiem w § 4 ust. 7 możliwość przywrócenia ochrony ubezpieczeniowej w sposób uzgodniony między stronami.

Reasumując - zarzuty powoda nie zasługiwały na uwzględnienie, co skutkowało oddaleniem jego apelacji na podstawie art. 385 k.p.c.

Ponieważ apelacja powoda została oddalona, a zatem pozwany wygrał proces, to należał mu się od powoda zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., 99 k.p.c. i § 12 ust. 3 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 i § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Ponadto Sąd Apelacyjny przyznał adwokatowi A. M. od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Poznaniu kwotę 2.700 zł powiększoną o podatek od towarów i usług, z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu odwoławczym, orzekając o tym na podstawie § 2 ust. 1 i 3, § 19 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSA Katarzyna Wołoszczak SSA Dorota Goss-Kokot SSA Marek Borkiewicz