Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013 r. w Poznaniu

sprawy z wniosku E. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu

z dnia 30 kwietnia 2012 r. sygn. akt VII U 1141/11

zmienia zaskarżony wyrok o tyle, że prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznaje odwołującemu od dnia 1 maja 2011r.

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. decyzją z dnia 8 sierpnia 2011r. odmówił E. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska w dniu 28 lipca 2011r. uznała, że jest zdolny do pracy.

Ubezpieczony złożył odwołanie od tej decyzji.

Sąd Okręgowy Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2012r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu E. Ł. prawo do renty z tytułu okresowej, częściowej niezdolności do pracy, poczynając od 1 maja 2011r. na okres do 30 listopada 2012r.

Postanowieniem z dnia 21 maja 2012r. Sąd Okręgowy sprostował sentencję wyroku w ten sposób, że w miejsce słów „01 maja 2011r.” wpisał słowa „01 lipca 2010r.”

W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się na następujące ustalenia:

E. Ł. ur. (...), z zawodu mechanik samochodowy, ostatnio pracował jako ochroniarz. Od dnia 05.05.1993r. ubezpieczony miał prawo do renty inwalidzkiej trzeciej grupy, a następnie z tytułu częściowej niezdolności do pracy, z powodów neurologicznych, ortopedycznych i kardiologicznych. Decyzją z dnia 16 lutego 2010r. ZUS Oddział w P. przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 lutego 2010r. do 30 czerwca 2010r.

W dniu 30 marca 2010r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 16 czerwca 2010r. orzekł częściową niezdolność do pracy do czerwca 2011r. Na skutek zarzutu wadliwości tego orzeczenia zgłoszonego przez Głównego Lekarza Orzecznika ZUS Komisja Lekarska ponownie oceniając stan zdrowia ubezpieczonego orzeczeniem z dnia 25 sierpnia 2010r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

W dniu 5 maja 2011r. ubezpieczony złożył kolejny wniosek o świadczenie rentowe.

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 8 czerwca 2011r. uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od 1 maja 2011r. do 31 maja 2012r.

Główny Lekarz Orzecznik ZUS zgłosił zarzut wadliwości tego orzeczenia, a Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 lipca 2011r. uznała, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy obecnie wykonywanej.

W toku postępowania sądowego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych: psychiatry, ortopedy, neurologa, endokrynologa i urologa, którzy rozpoznali u badanego zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez istotnej dysfunkcji ruchowej, początkowe zmiany zwyrodnieniowe bioder w rtg bez dysfunkcji ruchowej stawów, niedoczynność pooperacyjną tarczycy, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych , zespół korzeniowy w odcinku lędźwiowo-krzyżowym w wywiadzie, łagodny przerost gruczołu krokowego. W opinii końcowej biegły psychiatra wskazał, że u odwołującego istnieje przewlekłe, z zaostrzeniami, utrzymywanie się dolegliwości depresyjnych, które powoduje okresową , częściową niezdolność do pracy do końca listopada 2012. Pozostali biegli w zakresie swoich specjalności nie stwierdzili istnienia niezdolności do pracy.

Sąd wskazując na treść art. 57 oraz 61 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że prawo do renty ustało w dniu 30 czerwca 2010r., a ubezpieczony pozostaje niezdolny do pracy nadal tj. od 1 maja 2011r. Zgodnie z niekwestionowaną opinią biegłych, ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy od daty zakończenia pobierania poprzedniego świadczenia tj. od 1 lipca 2010r.

Sąd uznając, że spór ograniczał się do ustalenia, czy schorzenia ubezpieczonego powodują u niego nadal całkowitą niezdolność do pracy od czasu zakończenia pobierania ostatniego świadczenia rentowego (30.06.2010r.) i na jaki okres, w oparciu o opinię biegłych ustalił, że ubezpieczony jest całkowicie (?) niezdolny do pracy nieprzerwanie od wstrzymania poprzedniego świadczenia rentowego do 30 listopada 2012r.

Z tych względów na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

Apelację od wyroku złożył pozwany organ rentowy zaskarżając wyrok w części dotyczącej daty początkowej prawa do świadczenia. Apelujący zarzucił naruszenie prawa materialnego w szczególności przepisu art.100 ust.1 i art.129 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez przyjęcie, że odwołujący ma prawo do świadczenia rentowego od dnia 1 lipca 2010r. pomimo złożenia wniosku o świadczenie w dniu 5 maja 2011r.

Wskazując na powyższa podstawę apelacji pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej daty początkowej prawa do renty i orzeczenie, iż prawo do świadczenia i jego wypłaty istnieje od dnia 1 maja 2011r.

Ubezpieczony nie odniósł się do zarzutów apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna.

Bezsporne jest, że ubezpieczony był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 30 czerwca 2010r.

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 30 marca 2010r . Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. decyzją z dnia 6 września 2010r. odmówił E. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy albowiem Komisja Lekarska ZUS w związku z zarzutem wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika zgłoszonym przez Prezesa ZUS, w dniu 25 sierpnia 2010r. orzekła o braku niezdolności do pracy.

Powyższą decyzję wnioskodawca odebrał w dniu13 września 2010r. i nie złożył od niej odwołania. Tym samym decyzja z dnia 6 września 2010r. stała się prawomocna.

Ponowny wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczony E. Ł. złożył w dniu 5 maja 2011r., co nie było kwestionowane przez żadną ze stron.

W następstwie rozpoznania tego wniosku pozwany organ rentowy wydał decyzję odmawiającą prawa do świadczenia w dniu 8 sierpnia 2011r.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji, co jest bezsporne, ustalał trafność decyzji z dnia 8 sierpnia 2011r., a tym samym badał czy wnioskodawca spełniał warunki do przyznania świadczenia zainicjowanego wnioskiem złożonym w dniu 5 maja 2011r.

Przeprowadzone przez Sąd I instancji postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca spełnił warunki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, a sama niezdolność istnieje, jak wynika z opinii biegłych lekarzy sądowych , od „ zakończenia poprzednich świadczeń do końca listopada 2012r”. Pozwany organ rentowy nie wniósł zastrzeżeń do tej opinii.

W tej sytuacji trafnie Sąd I instancji w wyroku z dnia 30 kwietnia 2012r. przyznał wnioskodawcy świadczenie poczynając od 1 maja 2011r. Jednakże postanowieniem z dnia 21 maja 2012r. bez żadnych podstaw prawnych dokonał sprostowania wyroku wpisując w miejsce słów „1 maja 2011r.” słowa”1 lipca 2010r.” , tym samym nie tylko wykraczając poza zakres art.350§1 k.p.c., ale również orzekając z naruszeniem art. 100ust.1 oraz art.129 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 nr 153 poz.1227).

Wobec powyższego apelacja organu rentowego jest w pełni uzasadniona.

Zgodnie z treścią art. 129 ust.1 ustawy emerytalnej „ świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu” .

Mając zatem na względzie, że wniosek został złożony w maju 2011r., świadczenie przysługuje ubezpieczonemu od tego miesiąca, mimo stwierdzenia, że niezdolność do pracy istniała już od 1 lipca 2010r.

Z tych powodów Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

/SSA Iwona Niewiadowska-Patzer/ /SSA Marta Sawińska/ /SSA Katarzyna Wołoszczak/