Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 11 lipca 1996 r.
I PA 1/96
W sprawach dyscyplinarnych adwokatów i aplikantów adwokackich nie
przysługuje kasacja od prawomocnego orzeczenia Wyższego Sądu Dyscypli-
narnego.
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Kijowski, Ewa Strużyna,
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 lipca 1996
r. kasacji obwinionego Marka T. od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego dla
adwokatów [...] z dnia 27 stycznia 1996 r.
p o s t a n o w i ł:
pozostawić kasację bez rozpoznania
U z a s a d n i e n i e
Marek T. wniósł kasację od orzeczenia Wyższego Sądu Dyscyplinarnego dla
spraw adwokatów z dnia 27 stycznia 1996 roku, zarzucając rażące naruszenie § 26 ust.
5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1983 r. w sprawie
postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatom i aplikantom adwokackim (Dz. U.
Nr 68, poz. 307), art. 9 i 357 KPK oraz domagał się przekazania sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Dyscyplinarnemu Okręgowej Izby Adwokackiej w P. Jako
podstawa prawna kasacji wskazany został art. 4 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy
o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U.
Nr 89, poz. 443 ze zm.) w związku z art. 91 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o
adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) i art. 463 § 1 KPK.
Naczelna Rada Adwokacka w piśmie z dnia 15 maja 1996 r., stanowiącym
odpowiedź na kasację obrońcy obwinionego Marka T., nie uznała kasacji za zasadną,
bowiem zaskarżone orzeczenie jest tożsame z wyrokami Sądu Wojewódzkiego w P. z
dnia 20 maja 1994 r. i Sądu Apelacyjnego w P. z dnia 17 lutego 1995 r. w części
dotyczącej uznania obwinionego adw.Marka T. winnym przestępstw natury kryminalnej.
W tych warunkach Naczelna Rada Adwokacka stwierdziła, że udział obwinionego w
rozprawie, na której zapadło orzeczenie dyscyplinarne, nie był konieczny.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 463 § 1 KPK w brzmieniu ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o
zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy
o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U.
Nr 89, poz. 443 ze zm.), zwanej dalej ustawą o zmianie KPK, kasacja może być wnie-
siona od prawomocnego orzeczenia sądu odwoławczego kończącego postępowanie
sądowe. Oznacza to, że ustawodawca wprowadził instytucję kasacji do karnego
postępowania sądowego, rezygnując jednocześnie z rewizji nadzwyczajnej.
[...] Jednakże przepis art. 4 ustawy o zmianie KPK postanawia, że ilekroć ustawa
szczególna przewiduje w postępowaniu dyscyplinarnym rewizję nadzwyczajną, Sąd
Najwyższy stosuje odpowiednio przy jej rozpoznaniu przepisy o postępowaniu kasa-
cyjnym. Sformułowanie powyższe wskazuje, że pozostawiono w postępowaniu dyscy-
plinarnym instytucję rewizji nadzwyczajnej, a jedynie przy rozpoznawaniu jej należy
stosować odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym.
Dotyczy to również spraw dyscyplinarnych adwokatów, którzy podlegają odpo-
wiedzialności dyscyplinarnej zgodnie z art. 80 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o
adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.), a art. 91 ust. 1 tej ustawy dopuszcza
rewizję nadzwyczajną od prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego. Przepis ten nie
został uchylony, ani zmieniony przez art. 4 ustawy o zmianie KPK, obecnie
zmodyfikowano jedynie zasady rozpoznawania takich rewizji nadzwyczajnych przez
odpowiednie stosowanie przepisów o postępowaniu kasacyjnym.
Sąd Najwyższy uznał zatem, że kasacja nie przysługuje od prawomocnego
orzeczenia dyscyplinarnego w sprawach adwokatów i aplikantów adwokackich.
Z tych też względów i na podstawie art. 467 § 3 KPK wniesiona przez Marka T.
kasacja jako niedopuszczalna, pozostawiona została bez rozpoznania.
========================================