Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 19 lutego 1997 r.
III RN 3/97
1. Odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w szkole może nastąpić
tylko z przyczyn wymienionych w art.38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425 ze zm.).
2. Organem właściwym do podjęcia uchwały o odwołaniu dyrektora szkoły
podstawowej jest zarząd gminy.
Przewodniczący SSN: Adam Józefowicz (sprawozdawca), Sędziowie SN: Janusz
Łętowski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 1997 r. na rozprawie sprawy ze
skargi Zarządu Miejskiego w J.Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody W. z dnia 1 lutego
1996 r. [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały [...] Zarządu Miejskiego w
J.Z., na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku
Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 31 lipca
1996 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Zarząd Miasta J.Z. uchwałą z dnia 2 stycznia 1996 r. [...] odwołał ze stanowiska
dyrektora Szkoły Podstawowej [...] w J.Z. Lidię M. i wypowiedział na okres trzymiesięczny
pobieranie dodatku funkcyjnego z tytułu pełnienia tej funkcji. Jako podstawę prawną
powyższej uchwały Zarząd Miasta powołał art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.
o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.).
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 1 lutego 1996 r. Wojewoda W., powołując się
na art. 91 ust. 1 wymienionej ustawy o samorządzie terytorialnym stwierdził nieważność
omawianej uchwały, argumentując, że przepis art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie
terytorialnym nie mógł stanowić podstawy odwołania, gdyż do odwołania dyrektora szkoły
ma zastosowanie przepis szczególny, tj. art 38 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie
oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425 ze zm.) w związku z art. 36 ust. 3 (obecnie art. 36 ust. 1 tej
ustawy), według których to przepisów powołanie i odwołanie nauczyciela ze stanowiska
kierowniczego należy do organu prowadzącego szkołę, a takim organem jest gmina. Przepis
art. 38 ustawy o systemie oświaty wymienia przypadki, w których organ prowadzący szkołę
odwołuje nauczyciela ze stanowiska kierowniczego, a tym samym przypadki, w których
odwołanie jest dopuszczalne. Jeśli chodzi o kompetencje zarządu w kwestiach
uregulowanych w art. 30 ust. 1 i 2 pkt 5 ustawy o samorządzie terytorialnym w związku z art.
36 ustawy o systemie oświaty, to organ nadzoru powołał się na pogląd Trybunału
Konstytucyjnego wyrażony w uchwale z dnia 23 marca 1994 r., W 9/93 (OTK 1994, część I,
poz. 20), że "zarząd gminy jest uprawniony jedynie do zatrudnienia dyrektora szkoły lub
innej placówki oświatowej: w znaczeniu nawiązania stosunku pracy z osobą wyłonioną na to
stanowisko w uprzednim postępowaniu konkursowym". Zdaniem organu nadzorczego nie
wystąpiły też okoliczności wymienione w art. 38 ustawy o systemie oświaty, które mogłyby
uzasadniać odwołanie Lidii M. ze stanowiska dyrektora Szkoły Podstawowej [...] w J.Z.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Burmistrz Miasta J.Z. zarzucił
rozstrzygnięciu nadzorczemu naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i
niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności mylne przyjęcie, że odwołanie nauczyciela ze
stanowiska dyrektora szkoły może nastąpić tylko na podstawie art. 38 ustawy o systemie
oświaty, podczas gdy podstawę taką stanowi art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie
terytorialnym. Wprawdzie nie powołano w zakwestionowanej uchwale Zarządu Miasta art.
38 ustawy o systemie oświaty, to odwołanie dyrektora szkoły nastąpiło w okolicznościach
przewidzianych w pkt 2 tego artykułu. Brak powołania w uchwale Zarządu Miasta art. 38 pkt
2 ustawy o systemie oświaty nie uzasadniał uznania uchwały za niezgodną z prawem.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda W. wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu wyrokiem z
dnia 31 lipca 1996 r. [...] oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku NSA zwrócił uwagę na to,
że ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 95, poz. 425 ze zm.,
obecnie jednolity tekst: Dz. U. z 1996 r., Nr 67, poz. 329) wprowadziła istotne zmiany w
zakresie powierzania stanowiska dyrektora i odwoływania z tej funkcji. Art. 97 pkt 13 ustawy
o systemie oświaty zmienił art. 17 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.
U. Nr 3, poz. 19 ze zm.) ustalając, iż zasady powierzania stanowisk kierowniczych w szkole
określają odrębne przepisy. Owe odrębne przepisy zawiera właśnie ustawa o systemie
oświaty. Regulację prawną dotyczącą odwoływania nauczyciela ze stanowiska
kierowniczego w szkole lub placówce oświatowej zawiera art. 38 ustawy o systemie oświaty,
który w brzmieniu nadanym mu ustawą z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie
oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 101, poz. 504) stanowi, iż organem właści-
wym do odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego jest organ, który mu to
stanowisko powierzył. Jednocześnie w art. 38 zamieszczono przesłanki, które muszą być
spełnione, aby odwołanie ze stanowiska mogło nastąpić. Skoro organem właściwym do
odwołania nauczyciela z funkcji kierowniczej jest organ, który powierzył mu tę funkcję, to
uregulowania zawartego w art. 38 ustawy o systemie oświaty nie można - zdaniem NSA -
stosować bez nawiązania do art. 36a tej ustawy (przed zmianą dokonaną ustawą z 21 lipca
1995 r. - art. 36). W myśl art. 36 ust. 1 tej ustawy stanowisko dyrektora szkoły lub placówki
oświatowej powierza organ prowadzący szkołę lub placówkę. NSA uznał, że organem
prowadzącym szkołę gminną jest gmina (art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie oświaty).
Gmina jako osoba prawna działa przez swoje organy, to jest radę gminy i zarząd gminy.
W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym do właściwości rady gminy
należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, jeżeli ustawy nie stanowią
inaczej. Oznacza to, że powołany przepis formułuje zasadę domniemania kompetencji na
rzecz rady gminy w sprawach nie zastrzeżonych ustawowo na rzecz innych organów gminy.
W sytuacji, gdy żaden przepis rangi ustawowej nie powierza zarządom gmin prowadzenia
szkół gminnych, NSA przyjął, że organem prowadzącym szkołę gminną lub placówkę
oświatową podporządkowaną gminie jest rada gminy. Organem właściwym w rozumieniu
art. 36a (poprzednio art. 36 ustawy o systemie oświaty), do powierzenia nauczycielowi
stanowiska dyrektora szkoły i do odwołania go z tego stanowiska na zasadzie art. 38 tej
ustawy jest rada gminy. Przepis art. 30 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie terytorialnym
ustalający kompetencje zarządu gminy ma - zdaniem NSA - charakter ogólny. Oznacza to, że
zakres kompetencji organów gminy może być inaczej uregulowany w przepisach
szczególnych. Takimi przepisami szczególnymi normującymi kompetencję organów gminy i
tryb powierzania nauczycielowi stanowiska dyrektora szkoły i odwołania go z tego stano-
wiska są art. 36a i 38 ustawy o systemie oświaty. Tym organem jest - zdaniem NSA - rada
gminy, a nie zarząd. NSA uważa, że stanowisko takie potwierdza uchwała Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 23 marca 1994 r., W 9/93. Trybunał bowiem uznał, że "późniejsze od
ustawy o samorządzie terytorialnym regulacje prawne, zawarte w ustawie o systemie oświaty
powodują, że zarówno prowadzona przez gminę szkoła, jak i inna placówka oświatowa, nie
mogą być traktowane w zakresie zatrudniania dyrektora tak samo, jak inne gminne jednostki
organizacyjne". Według poglądu Trybunału Konstytucyjnego przepis art. 30 ust. 1 i 2 pkt 5
ustawy o samorządzie terytorialnym łącznie z art. 36 ustawy o systemie oświaty daje
zarządowi gminy uprawnienie "jedynie do zatrudnienia dyrektora szkoły lub innej placówki
oświatowej w znaczeniu nawiązania stosunku pracy z osobą wyłonioną na to stanowisko w
uprzednim postępowaniu konkursowym", zaś samo powierzenie tego stanowiska należy do
kompetencji rady gminy. W świetle takiego stanowiska zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze
- zdaniem NSA - jest zgodne z prawem, a skarga jako nieuzasadniona podlega oddaleniu.
Od powyższego wyroku NSA Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł rewizję
nadzwyczajną, w której zarzucił temu wyrokowi rażące naruszenie prawa, a w szczególności:
a) art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Ad-
ministracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) w związku z art. 98 ust. 4 ustawy o
samorządzie terytorialnym w związku z art. 18 ust. 1 i art. 30 ust. 2 pkt 5 tej ustawy;
b) art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o NSA w związku z art. 107 § 1 i § 3 KPA w zw. z art.
91 ust. 5 ustawy o samorządzie terytorialnym;
c) art. 2 ust. 3 ustawy o samorządzie terytorialnym;
d) art. 8 pkt 1, pkt 2 i pkt 3 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego (Dz. U. z
1994 r., Nr 124, poz. 607).
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i poprzedzającego go
rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody W. albo uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej skarżący zakwestionował stanowisko NSA, że
organem prowadzącym szkołę jest rada gminy i uznał, że interpretacja wskazanej uchwały
Trybunału Konstytucyjnego jest wadliwa. Zdaniem wnoszącego rewizję nadzwyczajną,
powierzenie czynności dyrektora szkoły lub placówki oświatowej i odwołanie z tego
stanowiska należy do zarządu gminy. Fakt nie powołania w uchwale Zarządu Miasta J.Z. o
odwołaniu Lidii M. ze stanowiska dyrektora szkoły art. 38 ustawy o systemie oświaty -
zdaniem rewidującego - nie przesądza o uznaniu tej uchwały za niezgodną z prawem w
sposób istotny, a jedynie wykazanie istotnej niezgodności z prawem uchwały organu gminy -
w świetle art. 91 ust. 4 ustawy o samorządzie terytorialnym - może uzasadniać stwierdzenie
nieważności takiej uchwały przez organ nadzoru. W kwestionowanym rozstrzygnięciu
nadzorczym Wojewody W. postawionemu zarzutowi obrazy art. 38 ustawy o systemie
oświaty nie towarzyszy jakakolwiek argumentacja, co stanowi uchybienie art. 107 § 3 KPA
w związku z art. 91 ust. 5 ustawy o samorządzie terytorialnym.
Rewidujący uważa, że organ nadzoru nie miał podstaw do postawienia wymienionej
uchwale zarzutu istotnej niezgodności z prawem, a w konsekwencji nie był władny uznać tej
uchwały za nieważną. Granice ochrony stosunku pracy osób zajmujących stanowiska
kierownicze w jednostkach oświatowych określa ustawa o systemie oświaty, a poza tym
pozostawia organom prowadzącym jednostki oświatowe swobodę decyzyjną w zakresie
obsady stanowisk kierowniczych. Zdaniem wnoszącego rewizję nadzwyczajną, zaskarżony
wyrok narusza również art. 8 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego, gdyż wykracza
poza ustawowy zakres administracyjnej kontroli działań organów społeczności lokalnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizję nadzwyczajną należy uznać za uzasadnioną. Rewidujący kwestionuje przede
wszystkim pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż organem właściwym dla
odwołania dyrektora szkoły jest rada gminy. Stanowisko rewidującego w tym zakresie Sąd
Najwyższy uważa za trafne. Ustawa o samorządzie terytorialnym wyraźnie wskazuje (art. 30
ust. 2 pkt 5), iż organem właściwym do zatrudniania i zwalniania kierowników jednostek
organizacyjnych jest zarząd gminy. Taki właśnie pogląd wynika również z powołanej w
uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej uchwały Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 marca
1994 r. W 9/93 (OTK 1994, cz. I poz. 20, s. 186), która zresztą odnosi się wprost do
problemu, który organ gminy właściwy jest do uchwalenia regulaminu konkursu na dyrektora
szkoły gminnej i powołania komisji konkursowej.
Powołany wyżej przepis ustawy o samorządzie terytorialnym ustala ogólną zasadę, iż
zatrudnianie i zwalnianie kierowników gminnych jednostek organizacyjnych należy do
zarządu gminy (zasadę tę należy ocenić jako racjonalną i zgodną z powszechnie uznanymi
tendencjami polskiego prawa pracy). Gdyby ustawodawca zamierzał od tej zasady odstąpić
lub ją ograniczyć, choćby właśnie w odniesieniu do dyrektorów szkół gminnych, uczyniłby to
wyraźnie i jasno, tak jak przyjął to w odniesieniu do niektórych innych stanowisk
kierowniczych w administracji samorządowej. Okazją do tego byłaby choćby nowelizacja
ustawy o systemie oświaty i dokonana w 1995 r. Nic podobnego jednak nie nastąpiło,
utrzymano ogólną zasadę, iż dyrektora szkoły zatrudnia i zwalnia "organ prowadzący
szkołę". W tym wypadku należy uznać, że organem gminy właściwym w tym zakresie jest
zarząd. Dodatkową argumentację przynosi powołany w toku postępowania przez skarżącego
wyrok NSA - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 27 września 1994 r., SA Wr
1489/94 (ONSA 1995 nr 3 poz. 129). Sąd Najwyższy w obecnym składzie nie widzi zatem
ani potrzeby, ani możliwości, by od tej powszechnie przyjętej zasady w tym wypadku
odstępować.
Drugim istotnym problemem jest zakres swobody służącej właściwemu organowi
przy odwołaniu nauczyciela ze stanowiska dyrektora szkoły. Sfera uznania kompetentnego
organu jest w tym zakresie znaczna, jednak przecież niepełna, bo musi on uwzględnić
ograniczenia ustanowione wyraźnie art. 38 cytowanej ustawy o systemie oświaty. Przepis ten
- jako stwarzający wyraźne gwarancje dla stabilności stosunku zatrudnienia nauczycieli -
musi być zarówno przez organy decydujące, jak i przez organy nadzorujące, a także
sprawujące kontrolę legalności decyzji podejmowanych w tym zakresie traktowany ze
szczególną uwagą. Jeśli bowiem ustawodawca stwarza dla pewnych, wyraźnie określonych
grup pracowników (tu - nauczycieli) szczególne i dosyć rygorystyczne gwarancje, to rzeczą
organów kontroli prawnej jest dołożenie wszelkich starań, by gwarancje stały się rze-
czywiście funkcjonującymi w praktyce, nie zaś deklaracjami, które mogą być [...] pomijane
zgodnie z wolą decydujących organów administracji. Artykuł 38 ustawy o systemie oświaty
przewiduje możliwość odwołania nauczyciela w szczególnie uzasadnionych przypadkach,
jednakże zarówno ocena, jak i uznanie organów administrujących w tym zakresie nie mogą
mieć charakteru dowolnego lub arbitralnego, lecz powinny być dokładnie i szczegółowo
wywiedzione i uargumentowane w uzasadnieniu, zaś ów wywód i argumentacja powinny
podlegać szczególnie intensywnej kontroli zarówno organów nadzoru, jak i sądu. Sąd
Najwyższy wielokrotnie wypowiadał się już w tej materii, zwracając uwagę na to, iż
niedopuszczalne jest powierzchowne traktowanie uzasadnienia, a już na pewno wówczas,
gdy przedmiotem sprawy jest ważny dla obywatela problem jego zatrudnienia i to - tak, jak w
tym wypadku - gwarantowanego szczególnym przepisem ustawy. Rewidujący trafnie zwraca
uwagę na to, że wobec okoliczności tej konkretnej sprawy postępowanie organów gminy
może wyglądać na uzasadnione w świetle faktów, tym niemniej nie zwalnia to działających w
sprawie organów i NSA od realizacji fundamentalnych obowiązków rozważenia wszelkich
okoliczności sprawy w świetle wymagań stawianych przez obowiązujące przepisy i wydanie
rozstrzygnięcia w pełni uzasadnionego i przekonującego pod względem faktycznym i
prawnym.
Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody W. z dnia 1 lutego 1996 r., stwierdzające
nieważność uchwały [...] Zarządu Miasta J.Z., oparte jest na dwóch głównych przesłankach, a
mianowicie, że odwołanie dyrektora szkoły nastąpiło z naruszeniem art. 30 ust. 2 pkt 3 i art.
18 ust. 1 wymienionej ustawy o samorządzie terytorialnym (bowiem czynności tej dokonał
Zarząd Miejski, który nie jest kompetentny do podjęcia uchwały w tym przedmiocie, lecz
rada gminy), a ponadto nastąpiło z naruszeniem art. 38 cyt. ustawy o systemie oświaty.
Z powyższych rozważań wynika, że omówione rozstrzygnięcie Wojewody W. z dnia
1 lutego 1996 r. nie jest trafne w części kwestionującej uprawnienie Zarządu Miasta do
podjęcia uchwały w sprawie odwołanie dyrektora. Jest natomiast trafne w części dotyczącej
zarzutu naruszenia przez Zarząd Miejski art. 38 ustawy o systemie oświaty. Uchwała Zarządu
Miejskiego z dnia 2 stycznia 1996 r. nie wskazuje bowiem żadnej właściwej podstawy praw-
nej odwołania nauczyciela ze stanowiska kierowniczego wymienionej w art. 38 ustawy o
systemie oświaty, która uzasadniałaby odwołanie dyrektora szkoły.
Przepis art. 97 pkt 13 ustawy o systemie oświaty zmienił art. 17 ustawy z dnia 26
stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela, ustalając, że zasady powierzania stanowisk
kierowniczych w szkole określają odrębne przepisy. Takie przepisy zawiera ustawa o
systemie oświaty. Regulujący odwołanie nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w szkole
przepis art. 38 ustawy o systemie oświaty miał brzmienie ustalone w art. 1 pkt 35 ustawy z
dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz.
U. Nr 101, poz. 504). Przepis art. 38 pkt 2 ustawy o systemie oświaty w nowym brzmieniu
stanowi, że organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole "w
przypadkach szczególnie uzasadnionych może odwołać nauczyciela ze stanowiska
kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia". Z zakwestionowanej przez
Wojewodę W. uchwały Zarządu Miasta J.Z. nie wynika, czy w chwili jej podjęcia istniał
szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w powyższym przepisie. Brak
jakichkolwiek danych, czy przed podjęciem uchwały dokonano uprzednio reorganizacji
szkolnictwa podstawowego na terenie gminy. Nie wiadomo, czy ustalono, które z czterech
szkół będą zlikwidowane lub połączone z innymi albo częściowo przekształcone. W tych
warunkach uchwała o odwołaniu dyrektorów wszystkich szkół mogła być uznana za przed-
wczesną, jeżeli nie było szczególnie uzasadnionych okoliczności, które usprawiedliwiały
odwołanie dyrektorów w trybie tego przepisu. Uchwała Zarządu Miasta J.Z. nie powołuje się
na takie szczególne przypadki. Z treści jej wynika, że nie wchodziło w rachubę odwołanie ze
stanowiska dyrektora bez wypowiedzenia, bowiem odwołanie nastąpiło za trzymiesięcznym
wypowiedzeniem. Wskazuje to na istotną wadę omawianej uchwały, która z tego powodu
uzasadniała ingerencję nadzorczą Wojewody W. Okoliczności tych Naczelny Sąd
Administracyjny nie rozważył i nie ocenił ich znaczenia prawnego pomimo zarzutów skargi,
w której dopiero ex post powołano się na te okoliczności w sprawie. Z tego względu nie jest
możliwe ustosunkowanie się w postępowaniu z rewizji nadzwyczajnej do tego, czy
okoliczności te mogły mieć znaczenie przy ocenie uchwały Zarządu Miejskiego z punktu
widzenia art. 91 ust. 1 i ust. 4 ustawy o samorządzie terytorialnym.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy uznał, że sprawa wymaga ponownego rozpoznania
przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwzględnieniem wszechstronnej oceny wszystkich
istotnych okoliczności sprawy oraz rozważenia zgodności z prawem rozstrzygnięcia
nadzorczego Wojewody W. Z tego względu nie mógł być uwzględniony wniosek rewizji
nadzwyczajnej o uchylenie wymienionego rozstrzygnięcia nadzorczego, bowiem od oceny
NSA zależy, czy zgodna z prawem jedna z istotnych części tego rozstrzygnięcia nadzorczego,
usprawiedliwiała stwierdzenie nieważności uchwały Zarządu Miasta J.Z. w świetle art. 91
ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, czy też rozwiązanie przewidziane w art. 91 ust. 4
tej ustawy.
Wbrew poglądowi wyrażonemu w uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej, nie można
uznać, że nie ma istotnego znaczenia prawnego w sprawie brak powołania w omawianej
uchwale Zarządu Miasta J.Z. przepisu art. 38 ustawy o systemie oświaty, jako podstawy
odwołania dyrektora szkoły, co zostało zasadnie wytknięte w rozstrzygnięciu nadzorczym
Wojewody W. Nie przesądzając jednak przy ocenie zasadności skargi znaczenia prawnego
wymienionych w niej a pominiętych przez NSA zarzutów, że w sytuacji reorganizacji szkół
podstawowych na terenie gminy istniała podstawa prawna do odwołania dyrektora szkoły,
Sąd Najwyższy uznał, że ten aspekt sprawy wymaga jeszcze ponownego rozpatrzenia przez
NSA w świetle art. 8 wyżej wymienionej Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Dla-
tego na zasadzie art. 39313
§ 1 KPC w związku z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o
zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Pra-
wo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania admi-
nistracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 43, poz. 189) Sąd Najwyższy uwzględnił wniosek rewizji nadzwyczajnej o
uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy NSA do ponownego rozpoznania.
Biorąc te okoliczności pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
========================================