Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 1 października 1997 r.
I PKN 296/97
Przepisy art. 231
§ 1 i § 2 KP nie dotyczą pracowników, z którymi umowy
o pracę zostały rozwiązane przed dniem przejścia zakładu pracy na innego
pracodawcę.
Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Józef Iwulski
(sprawozdawca), Walerian Sanetra.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 1 października 1997 r. sprawy z po-
wództwa Ewarysta S. przeciwko Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa Oddział
Terenowy w P. o zapłatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Woje-
wódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 6 września
1996 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 1996 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Ðrodzie
Wielkopolskiej, po ponownym rozpoznaniu sprawy, zasądził na rzecz powoda Ewa-
rysta S. kwotę 5 305, 88 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwią-
zanie stosunku pracy, odprawy pieniężnej i ekwiwalentu za nie wykorzystany urlop.
Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w Zakładzie Rolnym w Z., należą-
cym do Kombinatu Wdrożeniowo-Nasiennego w J. Przedsiębiorstwo to uległo likwi-
dacji i zostało wykreślone z rejestru przedsiębiorstw państwowych, a jego majątek
przejęła pozwana Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa-Oddział Terenowy w P.
Zakład Rolny w Z. został przez Agencję przekazany Spółce z o.o. "T.L." w J. na
podstawie umowy dzierżawy. Z dniem 30 listopada 1993 r. umowa dzierżawy została
rozwiązana. Spółka nie rozwiązała umów o pracę z pracownikami Zakładu Rolnego
w Z. i po dniu 30 listopada 1993 r. wszyscy pracownicy zostali dopuszczeni do pracy
na dotychczasowych stanowiskach przez Agencję. Stan taki trwał od 1 grudnia 1993
r. do 1 stycznia 1994 r., kiedy to gospodarstwo zostało przejęte przez nowego dzier-
2
żawcę Henryka A. W grudniu 1993 r. Agencja zaproponowała powodowi zatrudnienie
na podstawie umowy na czas określony do 31 grudnia 1993 r. Powód jednak nie
podpisał takiej umowy. Po 1 stycznia 1994 r. pozwana Agencja przestała traktować
powoda jako jej pracownika, a w połowie marca 1994 r. wydała mu świadectwo
pracy, z którego wynikało, że stosunek pracy został rozwiązany-wygasł z upływem
terminu, na który została zawarta umowa o pracę, co pokrywa się z terminem likwida-
cji zakładu pracy - 31 grudnia 1993 r. Wobec powyższego Sąd Rejonowy uznał rosz-
czenia powoda za zasadne, gdyż stosunek pracy z nim rozwiązał się w dniu 31 grud-
nia 1993 r., a zakład pracy został przejęty przez nowego dzierżawcę w dniu 1 stycz-
nia 1994 r.
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem
z dnia 6 września 1996 r. [...] oddalił rewizję strony pozwanej. Zdaniem Sądu Woje-
wódzkiego wolą strony pozwanej było, aby stosunek pracy z powodem rozwiązał się
w dniu 31 grudnia 1993 r. Zatem w chwili przejęcia zakładu pracy przez nowego
dzierżawcę w dniu 1 stycznia 1994 r. powód nie pozostawał już w stosunku pracy,
nie został więc przejęty przez nowego pracodawcę.
Strona pozwana w kasacji od tego wyroku zarzuciła naruszenie prawa mate-
rialnego przez błędną wykładnię art. 231
§ 2 KP i przyjęcie, że stosunek pracy z po-
wodem został rozwiązany w dniu 31 grudnia 1993 r. Zdaniem strony pozwanej sto-
sunek pracy z powodem był kontynuowany po dniu 1 stycznia 1994 r. przez nowego
pracodawcę, tj. Henryka A. jako dzierżawcę zakładu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd pierwszej instancji ustalił, a Sąd drugiej instancji to ustalenie zaakcepto-
wał, że stosunek pracy między powodem a stroną pozwana został rozwiązany w dniu
31 grudnia 1993 r. (zostało złożone oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę
lub stwierdzone przez pracodawcę wygaśnięcie stosunku pracy). Jest to element
ustalenia stanu faktycznego sprawy, którym Sąd Najwyższy jest związany wobec
braku kasacyjnego zarzutu naruszenia prawa procesowego.
Wobec tego podniesiony w kasacji zarzut naruszenia prawa materialnego, tj.
art. 231
§ 2 KP nie może odnieść skutku. Prawidłowo Sądy obu instancji oceniły, że
zgodnie z art. 231
§ 1 KP, w przypadku przejścia zakładu pracy lub jego części na
innego pracodawcę, staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosun-
kach pracy, ale tylko względem osób, które pozostawały w stosunkach pracy w mo-
3
mencie przejęcia zakładu pracy. Inaczej mówiąc, przepis ten nie dotyczy pracowni-
ków, z którymi stosunki pracy zostały rozwiązane przed dniem przejęcia. Jeżeli więc
stosunek pracy został z powodem rozwiązany przez stronę pozwaną lub stwierdziła
ona jego wygaśnięcie przed datą przejęcia zakładu pracy przez nowego pracodawcę,
to ten nowy pracodawca nie stał się stroną stosunku pracy. Tym samym nie mógł
przejąć odpowiedzialności za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe
przed dniem przejścia zakładu pracy na niego (art. 231
§ 2 KP).
Wobec braku usprawiedliwionych podstaw kasacja podlegała więc oddaleniu
zgodnie z art. 39312
KPC.
========================================