Pełny tekst orzeczenia

Uchwa³a Sk³adu Siedmiu Sêdziów S¹du Najwy¿szego
z dnia 21 paŸdziernika 1997 r.
III ZP 8/97
Przewodnicz¹cy SSN: Teresa Romer, Sêdziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza,
Maria Mañkowska (sprawozdawca), Jadwiga Skibiñska-Adamowicz, Stefania Szymañska
(wspó³sprawozdawca-autor uzasadnienia), Maria Tyszel, Barbara Wagner.
S¹d Najwy¿szy, z udzia³em prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiœniewskiego,
w sprawie z wniosku Janiny G. przeciwko Zak³adowi Ubezpieczeñ Spo³ecznych I Oddzia³ w
W. o rentê inwalidy wojennego, po rozpoznaniu w dniu 21 paŸdziernika 1997 r. zagadnienia
prawnego przekazanego przez sk³ad trzech sêdziów S¹du Najwy¿szego postanowieniem z
dnia 5 lutego 1997 r., sygn. akt II UKN 44/96:
Czy osoba pobieraj¹ca rentê inwalidy wojennego przed dniem wejœcia w ¿ycie
ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach bêd¹cych ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) mo¿e byæ na
podstawie jej przepisu art. 25 ust. 2 pkt 1 pozbawiona tego œwiadczenia ?
p o d j ¹ ³ nastêpuj¹c¹ uchwa³ê:
Osoba pobieraj¹ca przed dniem 1 stycznia 1991 r. rentê inwalidy wojennego
przyznan¹ na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu
inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr
13, poz. 68 ze zm.) nie mo¿e byæ pozbawiona tej renty z mocy art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy
z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach bêd¹cych ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 ze zm.).
U z a s a d n i e n i e
1. W myœl art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz
niektórych osobach bêd¹cych ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr
17, poz. 75 ze zm.) osoby, które uzyska³y uprawnienia kombatanckie na podstawie
dotychczasowych przepisów, zachowuj¹ te uprawnienia z wyj¹tkiem osób taksatywnie
wyliczonych w ust. 2. Przedstawione zagadnienie prawne sprowadza siê do wyk³adni tego
przepisu. W szczególnoœci chodzi o wyjaœnienie, czy osobê pobieraj¹c¹ przed dniem
wejœcia w ¿ycie tej ustawy rentê inwalidy wojennego, mo¿na pozbawiæ tego œwiadczenia
na podstawie art. 25 ust. 2. Udzielenie odpowiedzi na przedstawione pytanie wymaga
rozwa¿enia, czy zawarte w art. 25 ust. 1 i ust. 2 okreœlenie "uprawnienia kombatanckie"
obejmuje tak¿e prawo do renty inwalidy wojennego.
2. Prawo do renty inwalidy wojennego reguluje ustawa z dnia 29 maja 1974 r. o
zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz. U. z
1983 r. Nr 13, poz. 68 ze zm.). Ustawa ta, tak jak poprzednio obowi¹zuj¹ca ustawa z dnia 23
stycznia 1968 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U.
Nr 3, poz. 11 ze zm.), nie zawiera pojêcia "kombatant", a tylko "inwalida wojenny" i
"inwalidztwo powsta³e w zwi¹zku z dzia³aniami wojennymi lub maj¹cymi charakter
wojennych". W stosunku do renty inwalidy wojennego ustawa ta nigdy nie odnosi³a i nadal
nie odnosi pojêcia "uprawnienie kombatanckie". Inwalidzi wojenni uznani zostali za
kombatantów dopiero z mocy ustawy z dnia 23 paŸdziernika 1975 r. o dalszym zwiêkszeniu
œwiadczeñ dla kombatantów i wiêŸniów obozów koncentracyjnych (Dz. U. Nr 34, poz.
186), co zosta³o nastêpnie potwierdzone w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych
uprawnieniach kombatantów (Dz. U. Nr 16, poz. 122) oraz w omawianej ustawie z dnia 24
stycznia 1991 r. Ustawowe zaliczenie inwalidów do krêgu kombatantów nie oznacza jednak,
¿e prawo do pobierania renty inwalidy wojennego jest uprawnieniem kombatanckim, to
znaczy takim, którego Ÿród³em jest jedna ze wskazanych wy¿ej ustaw o kombatantach. Te
ustawy natomiast przyzna³y inwalidom wojennym dodatkowe uprawnienia przewidziane dla
wszystkich kombatantów.
Nale¿y podkreœliæ, ¿e pojêcia "kombatant" i "inwalida wojenny" nie s¹ pojêciami
to¿samymi. Utrwalony jest pogl¹d, ¿e nie ka¿dy kombatant jest inwalid¹ wojennym. Je¿eli
zaœ chodzi o inwalidê wojennego, to wprawdzie najczêœciej inwalida wojenny jest
kombatantem, ale wystêpuj¹ tak¿e sytuacje, ¿e nie odpowiada on pojêciu kombatanta, co
oznacza, i¿ jego dzia³alnoœæ, w wyniku której sta³ siê inwalid¹, nie jest dzia³alnoœci¹
kombatanck¹ w rozumieniu przepisów o kombatantach. Odnosi siê to na przyk³ad do osób,
które sta³y siê inwalidami z tytu³u inwalidztwa bêd¹cego nastêpstwem zranieñ lub kontuzji
doznanych w zwi¹zku z rozminowywaniem kraju w czasie pe³nienia s³u¿by w Si³ach
Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej po zakoñczeniu wojny 1939-1945 (por. art. 8
pkt 5 ustawy o z.i.w.).
W stanie prawnym obowi¹zuj¹cym przed wejœciem w ¿ycie ustawy z dnia 24
stycznia 1991 r. o kombatantach, ani w doktrynie ani w orzecznictwie s¹dowym nie by³o
w¹tpliwoœci, ¿e Ÿród³em prawa do renty inwalidzkiej wojennej dla kombatantów bêd¹cych
inwalidami wojennymi s¹ przepisy reguluj¹ce uprawnienia inwalidów wojennych i
wojskowych, tj. przepisy ustawy z 29 maja 1974 r. o z.i.w. Taki wniosek by³ wyprowadzony
z brzmienia art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 23 paŸdziernika 1975 r. o dalszym zwiêkszeniu
œwiadczeñ dla kombatantów i wiêŸniów obozów koncentracyjnych, a nastêpnie art. 9 ust. 1
ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów. Przepisy te
stanowi³y, ¿e kombatantom bêd¹cym inwalidami wojennymi, przys³uguj¹ œwiadczenia
pieniê¿ne i inne uprawnienia przewidziane w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów
wojennych i wojskowych oraz ich rodzin. Przepis art. 4 ust. 1 ustawy z 1975 r., jak i art. 9
ust. 1 ustawy z 1982 r., odnosi³ siê tylko do inwalidów wojennych (w art. 9 ust. 1 ustawy z
1982 r. dodatkowo wymieniono tak¿e inwalidów wojskowych). Kwestiê kto jest inwalid¹
wojennym (wojskowym) regulowa³y przepisy ustawy z 29 maja 1974 r. o z.i.w. Dlatego za
s³uszny nale¿y uznaæ pogl¹d, ¿e przepisy art. 4 ust. 1 ustawy z 1975 r. i art. 9 ust. 1
póŸniejszej ustawy z 1982 r. maj¹ charakter deklaratywny. Nie stwarzaj¹ one bowiem dla
inwalidów wojennych (wojskowych) ¿adnego prawa w zakresie objêtym ustaw¹ o z.i.w., a
jedynie stanowi¹ potwierdzenie przys³uguj¹cych im praw na podstawie tej ustawy. Mo¿na
wiêc nawet twierdziæ, ¿e nie maj¹ one charakteru normatywnego. Dlatego osobom
spe³niaj¹cym wymagania przewidziane w ustawie o z.i.w. do renty inwalidy wojennego
przyznawano takie renty oraz inne uprawnienia przewidziane w tej ustawie na podstawie jej
przepisów, a nie na podstawie przepisów kolejnych ustaw o kombatantach. Dotyczy³o to
tak¿e, miêdzy innymi, inwalidów wojennych, których inwalidztwo pozostawa³o w zwi¹zku z
pobytem w obozie jenieckim.
Charakter konstytutywny mia³ natomiast przepis art. 4 ust. 2 ustawy z 1975 r., a
nastêpnie art. 9 ust. 2 ustawy z 1982 r. Te przepisy stanowi³y bowiem Ÿród³o prawa
wiêŸniów obozów koncentracyjnych i wiêzieñ hitlerowskich do œwiadczeñ pieniê¿nych i
innych uprawnieñ przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i
wojskowych oraz ich rodzin. Chodzi o osoby, których osadzenie w obozie koncentracyjnym
lub wiêzieniu hitlerowskim nie by³o spowodowane wczeœniejsz¹ ich dzia³alnoœci¹
wymienion¹ w ustawie o z.i.w. Okreœlenie tych osób w art. 9 ust. 2 ustawy z 1982 r. jako
"kombatantów" nale¿y uznaæ za umowne, gdy¿ kombatantami s¹ osoby, które legitymuj¹ siê
czynnym udzia³em w walce (por. art. 13 ustawy o kombatantach z 1975 r.).
Je¿eli chodzi o art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r., to deklaratywny charakter
ma tak¿e jego ust. 1. Stanowi on bowiem, tak jak poprzednio omówione przepisy, i¿
kombatantom bêd¹cym inwalidami wojennymi lub wojskowymi oraz pozosta³ym po nich
cz³onkom rodziny przys³uguj¹ œwiadczenia pieniê¿ne i inne uprawnienia przewidziane w
przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojennych oraz ich rodzin. Te osoby maj¹ zatem
przyznawane renty inwalidy wojennego na podstawie ustawy o z.i.w., a nie ustawy o
kombatantach.
Charakter konstytutywny ma natomiast ust. 2 art. 12. W przepisie tym - w
porównaniu do poprzedniego stanu prawnego - znacznie rozszerzono kr¹g osób
uprawnionych do œwiadczeñ pieniê¿nych i innych uprawnieñ przewidzianych w ustawie o
z.i.w., co jest zrozumia³e z uwagi na okres, w którym ustawa ta zosta³a uchwalona. Tylko w
stosunku do osób wymienionych w art. 12 ust. 2 ustawa z 24 stycznia 1991 r. stanowi Ÿród³o
uprawnieñ do œwiadczeñ przewidzianych w przepisach o z.i.w. i dlatego te osoby powinny
wykazaæ siê posiadaniem uprawnieñ kombatanckich.
3. Ustawa z 29 maja 1974 r. o z.i.w. i ustawa z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach s¹
aktami prawnymi równorzêdnymi, z tym i¿ przepisy ustawy o kombatantach s¹ póŸniejsze i -
pod wzglêdem podmiotowym - maj¹ charakter przepisów ogólnych (odnosz¹ siê do
wszystkich osób w niej wymienionych), natomiast przepisy ustawy o z.i.w. maj¹ charakter
przepisów szczególnych (odnosz¹ siê tylko do inwalidów wojennych i wojskowych). Nie ma
podstawy do wniosku, ¿e ustawa z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach jest ustaw¹
"nadrzêdn¹' w stosunku do ustawy o z.i.w. i ¿e jej przepisy mog¹ niejako "automatycznie"
uchylaæ przepisy ustawy o z.i.w. Zmiana przepisów ustawy o z.i.w. mo¿e zatem nast¹piæ
tylko w drodze wyraŸnej zmiany ustawowej. S³usznoœci tego stanowiska dowodz¹ zmiany
dokonane w tej ustawie ju¿ po wejœciu w ¿ycie ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach,
których celem by³o dostosowanie ustawy o z.i.w. do ustawy o kombatantach. I tak: a) na
mocy art. 35 ustawy z 17 paŸdziernika 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent (Dz. U. Nr
104, poz. 450 ze zm.) w ustawie o z.i.w. zmieniono lub wykreœlono przepisy daj¹ce
uprawnienia do renty inwalidy wojennego z powodu inwalidztwa doznanego w czasie pe³nie-
nia s³u¿by w Si³ach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie walk o
utrwalenie w³adzy ludowej, a tak¿e funkcjonariuszom MO i organów bezpieczeñstwa oraz
cz³onkom ORMO i funkcjonariuszom Stra¿y Ochrony Kolei pe³ni¹cym wojskow¹ s³u¿bê
komunikacyjn¹ w pu³ku podlegaj¹cym dowództwu grupy operacyjnej "Wis³a"; pozostawiono
tylko uprawnienia z powodu uczestniczenia w walkach z oddzia³ami UPA oraz grupami
Wehrwolfu (na wzór ustawy z 1991 r. o kombatantach); b) z mocy art. 1 ustawy z dnia 17
grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz
ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 37) dodano w art. 8 jako nowy tytu³ do uznania za
inwalidê wojennego "udzia³ w Powstaniu Wielkopolskim oraz Powstaniach Œl¹skich" -
dostosowuj¹c tym samym we wskazanym zakresie ustawê o z.i.w. do ustawy o kombatantach.
Ustawa z 17 paŸdziernika 1991 r. o rewaloryzacji wesz³a w ¿ycie z dniem 15 listopada 1991
r., a wiêc blisko rok po wejœciu w ¿ycie ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach. Przez
ten czas przepisy ustaw o z.i.w. i o kombatantach w zakresie wy¿ej omówionym nie by³y
zatem zsynchronizowane. Dokonanie w ustawie o z.i.w. wy¿ej wymienionych zmian dowo-
dzi natomiast s³usznoœci stanowiska, ¿e zmian tej ustawy nie mo¿na domniemywaæ. Musz¹
one nastêpowaæ na mocy konkretnego przepisu odnosz¹cego siê do tej ustawy i wynikaæ z
jego treœci. Dlatego pozbawienie prawa do renty inwalidy wojennego, przyznanej na mocy
tej ustawy, mog³oby nast¹piæ w wyniku wyraŸnego przepisu. Taki przepis móg³by byæ
zawarty nawet w ustawie o kombatantach, ale treœæ jego powinna byæ jednoznaczna.
Ustawodawca mo¿e pozbawiæ praw nabytych szczególnie wówczas, je¿eli uznaje je za
nabyte nies³usznie, ale przepis, bêd¹cy wyrazem takiej woli ustawodawcy musi byæ
sformu³owany w sposób jasny, nie nasuwaj¹cy w¹tpliwoœci. Wymaga tego zasada
bezpieczeñstwa prawnego.
4. Osoby bêd¹ce inwalidami wojennymi w rozumieniu ustawy o z.i.w., których
Ÿród³em prawa do tego œwiadczenia jest ta ustawa, nie musia³y i nadal nie musz¹,
wykazywaæ siê posiadaniem uprawnieñ kombatanckich, o których jest mowa w kolejnych
ustawach o kombatantach. ¯aden przepis ustawy o z.i.w. nie zawiera bowiem takiego
wymagania. Natomiast - niew¹tpliwie - posiadaniem takich uprawnieñ musz¹ legitymowaæ
siê osoby, których Ÿród³em prawa do renty przewidzianej w ustawie o z.i.w. by³y (i s¹ nadal)
przepisy kolejnych ustaw o kombatantach. Ma to istotne znaczenie dla dokonania
prawid³owej wyk³adni zawartego w art. 25 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach
okreœlenia "uprawnienia kombatanckie". Przeprowadzona wyk³adnia art. 4 ustawy o
kombatantach z 1975 r., art. 9 ustawy o kombatantach z 1982 r. i art. 12 ustawy o
kombatantach z 1991 r. uprawnia do wniosku, ¿e okreœleniem tym nie jest objêta renta
inwalidy wojennego przyznana na podstawie ustawy o z.i.w., poniewa¿ to œwiadczenie nie
by³o - i nie jest - zwi¹zane ze spe³nianiem wymagañ dotycz¹cych posiadania uprawnieñ
przewidzianych w tych¿e ustawach. Okreœleniem tym natomiast objête s¹ renty inwalidzkie
osób, które naby³y prawo do takich œwiadczeñ na podstawie kolejnych ustaw o
kombatantach, oraz uprawnienia przyznane wszystkim osobom, które uzyska³y dotychczas
status kombatanta, przewidziane w tych ustawach.
Ani w dotychczasowym orzecznictwie S¹du Najwy¿szego ani Trybuna³u Kons-
tytucyjnego nie rozwa¿ano, jak nale¿y rozumieæ pojêcie "uprawnienia kombatanckie". W
uchwale S¹du Najwy¿szego z 21 grudnia 1993 r., II UZP 25/93 (OSNCP 1994 z. 11 poz.
200), jak i w orzeczeniu Trybuna³u Konstytucyjnego z 15 lutego 1994 r., K. 15/93, (OTK
1994 - czêœæ I, poz. 4) powtarza siê okreœlenie zawarte w przepisach. Je¿eli chodzi o
uchwa³ê S¹du Najwy¿szego, to z uwagi na treœæ pytania prawnego nie wystêpowa³a
wówczas potrzeba rozwa¿ania tego problemu, bowiem uchwa³a dotyczy³a stosowania art. 25
ust. 2 pkt 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach, tj. samej zasady pozbawiania
uprawnieñ kombatanckich, a nie zakresu tego pozbawienia. Rozwa¿ania takiego nie zawieraj¹
tak¿e inne orzeczenia S¹du Najwy¿szego, w tym wyroki w sprawach: III ARN 98/95, III
ARN 21/96 i III ARN 3/96 (OSNAPiUS 1996 nr 22, poz. 327, 328 i 329).
Przepis art. 25 ustawy z 24 stycznia 1991 r. jest przepisem przejœciowym,
reguluj¹cym sytuacjê prawn¹ osób, które uzyska³y okreœlone uprawnienia kombatanckie na
podstawie dotychczasowych przepisów. Tymi dotychczasowymi przepisami by³y przepisy
ustawy z dnia 29 maja 1982 r., a poprzednio ustawy z 23 paŸdziernika 1975 r. Skoro zaœ -
jak wy¿ej wykazano - Ÿród³em prawa do renty inwalidy wojennego dla kombatantów
bêd¹cych inwalidami wojennymi s¹ przepisy reguluj¹ce uprawnienia inwalidów wojennych i
wojskowych, a nie przepisy kolejnych ustaw o kombatantach, to uprawniony jest wniosek, ¿e
takie renty nie mog¹ byæ objête okreœleniem "uprawnienia kombatanckie" z art. 25 ustawy z
24 stycznia 1991 r. Za takim stanowiskiem przemawia tak¿e art. 26 tej¿e ustawy, który
wyraŸnie stanowi, ¿e osoby, o których mowa w art. 25, pozbawione prawomocn¹ decyzj¹
uprawnieñ kombatanckich, trac¹ uprawnienia wynikaj¹ce z ustawy. W przypadku inwalidów
wojennych chodzi wiêc tylko o uprawnienia przyznane na podstawie tej ustawy.
Utrata przez osoby wymienione w art. 25 ust. 2 statusu kombatanta i zwi¹zanych z
nim uprawnieñ, których Ÿród³em jest ustawa o kombatantach, jest niew¹tpliwie wyrazem
dezaprobaty dla dzia³alnoœci tych osób, uznanej przez ustawodawcê za niemoraln¹. Osoby te
zosta³y wiêc pozbawione zaszczytnego tytu³u kombatanta i uprawnieñ z nim zwi¹zanych. Nie
ma jednak podstaw prawnych do pozbawienia ich tak¿e prawa do renty inwalidy wojennego,
któr¹ otrzymali na podstawie ustawy o z.i.w. Pozbawienie takie - jak wy¿ej podkreœlono -
musia³oby mieæ podstawê w wyraŸnym przepisie prawa, zawieraj¹cym wskazanie, ¿e chodzi
tak¿e o rentê inwalidy wojennego. Dodatkowym argumentem przemawiaj¹cym za takim
stanowiskiem jest zaopatrzeniowy charakter tego œwiadczenia. Renta inwalidy wojennego
jest w polskim systemie prawa œwiadczeniem szczególnym. Nie jest ono bowiem
przyznawane ani na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym, ani te¿ innych
przepisów o ubezpieczeniu spo³ecznym, które okreœlaj¹ szereg wymagañ, od ³¹cznego
spe³nienia których uzale¿nione jest przyznanie przewidzianych œwiadczeñ rentowych. Nato-
miast przyznanie renty inwalidy wojennego jest uzale¿nione wy³¹cznie od wystêpowania
inwalidztwa, z tym i¿ musi ono pozostawaæ w zwi¹zku z dzia³aniami wojennymi lub
maj¹cymi taki charakter. Stanowi wiêc ze strony Pañstwa sui generis rekompensatê za
utracon¹ zdolnoœæ do zatrudnienia i zarobkowania. W tym sensie zatem ma charakter
odszkodowawczy, co podkreœlano niejednokrotnie w orzecznictwie S¹du Najwy¿szego (tak
wyrok II UKN 112/90, oraz uchwa³y: II UZP 112/92, II UZP 4/92, II UZP 9/92 i II UZP
12/92).
5. Ustawa z 24 stycznia 1991 r. zosta³a znowelizowana ustaw¹ z dnia 25 kwietnia
1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach bêd¹cych ofiarami represji
wojennych i powojennych (Dz. U. Nr 68, poz. 436). W znowelizowanym art. 26 po wyrazach
"z ustawy" dodano wyrazy "z wyj¹tkiem uprawnieñ, o których mowa w art. 12". Oznacza to,
¿e osoby wymienione w art. 25, pozbawione prawomocn¹ decyzj¹ uprawnieñ kombatanckich,
zachowuj¹ jednak uprawnienia okreœlone w art. 12 ustawy, a tym samym prawo do renty
inwalidzkiej wojennej. Dlatego aktualne brzmienie art. 26 mo¿e stanowiæ dodatkowy
argument dla stanowiska, ¿e osoby wymienione w art. 25, które otrzyma³y przed 1 stycznia
1991 r. renty inwalidzkie wojenne z ustawy o z.i.w. (która to ustawa stanowi³a Ÿród³o prawa
ich œwiadczeñ), zachowa³y prawo do tej renty tak¿e po wejœciu w ¿ycie ustawy z 24
stycznia 1991 r. Osoby te nie s¹ wiêc objête dyspozycj¹ art. 3 ustawy z 25 kwietnia 1992 r. o
zmianie ustawy o kombatantach. Powy¿szy przepis natomiast niew¹tpliwie odnosi siê do
osób, których Ÿród³em prawa do renty inwalidzkiej przewidzianej w ustawie o z.i.w. by³y
przepisy kolejnych ustaw o kombatantach.
Zmiany treœci art. 26 nie mo¿na traktowaæ jako daj¹cej wyraz temu, ¿e dopiero
nowelizacja wymienionego przepisu stworzy³a podstawê do ponownego pobierania przez
osoby okreœlone w art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy z 1991 r. renty inwalidy wojennego,
przyznanej na podstawie ustawy o z.i.w. Nowelizacja przepisów mo¿e bowiem wskazywaæ
tak¿e kierunek, w jakim nale¿a³o dokonaæ wyk³adni przepisów w brzmieniu obowi¹zuj¹cym
przed ich zmian¹. Odnosi siê to równie¿ do art. 25 ust. 2 omawianej ustawy. Znaczenie
zmiany przepisu nale¿y rozwa¿aæ w œwietle tak¿e innych przepisów danego aktu prawnego
oraz innych aktów prawnych maj¹cych z nim zwi¹zek.
Kieruj¹c siê powy¿szymi argumentami prawnymi S¹d Najwy¿szy podj¹³ uchwa³ê o
treœci przytoczonej w sentencji. Podjêta uchwa³a jest zgodna z pogl¹dem
przedstawionym we wniosku Prokuratora Prokuratury Krajowej, wystêpuj¹cego w tej sprawie
przed S¹dem Najwy¿szym.
========================================