Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 8 stycznia 1998 r.
III AO 25/97
Wniosek o wykładnię wyroku nie może zmierzać się do wyjaśnienia
zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń prawniczych i znaczenia słów,
ani do polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami
co do dalszego postępowania.
Przewodniczący SSN: Andrzej Wasilewski, Sędziowie SN: Adam Józefowicz
(sprawozdawca), Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 1998 r. na posiedzeniu
niejawnym, sprawy z wniosku Zarządu Gminy W.-T. o wykładnię wyroku Sądu Naj-
wyższego z dnia 3 września 1997 r. [...]
p o s t a n a w i ł:
o d d a l i ć wniosek.
U z a s a d n i e n i e
Zarząd Gminy W.-T. wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie nastręczających
się wątpliwości co do wykładni wyroku Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1997 r.
uchylającego wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20
listopada 1996 r. [...] i przekazującego sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoz-
nania przez wyjaśnienie stanowiącego podstawę uchylenia wyroku stanowiska
prawnego w zakresie wykładni art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy
wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samo-
rządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.). Z motywów wniosku o wykładnię wyroku
wynika, że nie dotyczy on sentencji wyroku, lecz fragmentów uzasadnienia Sądu
Najwyższego, którego poglądy wnioskodawca kwestionuje, a w szczególności wy-
powiedź, "że pierwszoplanowym działaniem w przedmiotowej sprawie powinno być
- 2 -
rozstrzygnięcie o uprawnieniach następców prawnych dawnych właścicieli do od-
zyskania spornej działki" oraz, że "w następnej kolejności należy rozważyć, czy nie-
ruchomość ta pozostająca w 1990 r. zgodnie z istniejącymi w aktach dowodami w
dyspozycji Skarbu Państwa w ogóle mogła podlegać komunalizacji zgodnie z art. 5
ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 r."
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 353 KPC wykładni podlega w zasadzie sentencja
wyroku, a nie jego uzasadnienie, jakkolwiek może być ono pomocne przy dokony-
waniu interpretacji sentencji wyroku. Potrzeba wykładni może być wynikiem wadli-
wego lub nie dość precyzyjnego sformułowania wyroku. W sprawie niniejszej sen-
tencja wyroku jest jasna i nie budzi wątpliwości, gdyż Sąd Najwyższy uchylił zaskar-
żony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Tego rodzaju treść
sentencji wyroku nie nasuwa wątpliwości, gdyż nie zawiera niejasności, że sprawa
ma być w całości ponownie rozpoznana. Wniosek o wykładnię wyroku nie może
sprowadzać się do wyjaśnienia zawartych w uzasadnieniu orzeczenia wyrażeń
prawniczych i znaczenia słów ani do polemiki ze stanowiskiem Sądu orzekającego w
sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania. Wyjaśnienia znaczenia słów i
zwrotów prawniczych oraz zagadnień wymienionych w uzasadnieniu wymienionego
na wstępie wyroku wnioskodawca może znaleźć zarówno w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (np. w uchwale z dnia 23 września 1993 r., III AZP 13/93 i w wyroku z
dnia 8 lutego 1996 r., III ARN 65/96 (OSNAPiUS 1996 nr 16 poz. 219) oraz wyroku z
dnia 24 kwietnia 1997 r., III RN 16/97 ze zdaniem odrębnym (OSNAPiUS 1997 nr 21
poz. 412), jak również w orzecznictwie NSA (np. w wyroku z dnia 7 lutego 1992 r, IV
SA 1348/91 (OSNA 1993 nr 2 poz. 38).
Mając to wszystko na uwadze Sąd Najwyższy doszedł do przekonania, że
brak jest potrzeby wykładni wyroku z dnia 3 września 1997 r [...] i podstaw do
uwzględnienia wniosku o jego wykładnię. Dlatego wniosek jako bezpodstawny pod-
lega oddaleniu. Z tych względów Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji.
N o t k a
Wskazana w uzasadnieniu uchwała z dnia 23 września 1993 r., III AZP 13/93, została
- 3 -
opublikowana w OSA 1994 r. nr 10, s. 71.
========================================