Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 2 czerwca 1998 r.
II UKN 89/98
Jeżeli z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika w sposób oczywisty,
że przyczyną odmowy przyznania renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy
pracy jest stwierdzenie braku inwalidztwa w związku z tym wypadkiem, to nie-
podanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie stanowi uchybienia, które może
mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 393
1
pkt 2 KPC).
Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska, Sędziowie SN: Roman Kuczyński,
Stefania Szymańska (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 1998 r. sprawy z wniosku
Tadeusza W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w N.S. o
rentę inwalidzką wypadkową, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu
Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 27 listopa-
da 1997 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie wyrokiem
z 23 października 1996 r. oddalił odwołanie Tadeusza W. od decyzji Zakładu Ubez-
pieczeń Społecznych-Oddziału w N.S. z 31 marca 1995 r. Decyzją tą odmówiono
wnioskodawcy prawa do renty z tytułu wypadku przy pracy, jaki miał miejsce 1 lipca
1994 r. i polegał na kontuzji głowy w wyniku uderzenia kamieniem przy pracy w ka-
mieniołomie. Sąd Wojewódzki oparł się na opinii biegłych lekarzy oraz Kliniki Neu-
rologii [...] w K.
W apelacji od powyższego wyroku wnioskodawca zarzucił niewyjaśnienie
istotnych okoliczności oraz sprzeczność ustaleń zebranego materiału dowodowego.
2
Podniósł, że przez lekarzy był badany ogólnikowo, że jego stan jest bardzo ciężki i
pojawiają się nagłe stany utraty przytomności.
Sąd Apelacyjny przeprowadził dodatkowe dowody z aktualnej dokumentacji
lekarskiej związanej z pobytem wnioskodawcy w szpitalu w czerwcu 1997 r., jak rów-
nież z historii choroby Szpitala Rejonowego w G. oraz historii choroby Szpitala w L. i
następnie wyrokiem z 27 listopada 1997 r. oddalił apelację. Sąd Apelacyjny stwier-
dził, że dokumentacja ta nie wnosi „nowych okoliczności do obrazu schorzeń”, na
które cierpi wnioskodawca i nie powoduje konieczności ponowienia badań specjal-
nych. Opinie złożone przed Sądem pierwszej instancji są szczegółowe i należycie
uzasadnione. Odnosi się to w szczególności do opinii Kliniki Neurologii [...], która
została wydana po obserwacji klinicznej i w której po specjalistycznych badaniach
wykluczono związek przyczynowy pomiędzy urazem głowy doznanym w czasie wy-
padku w pracy, a inwalidztwem wnioskodawcy, który został zaliczony do III grupy in-
walidów z ogólnego stanu zdrowia z powodu niedowidzenia wrodzonego prawego
oka połączonego z niezbornością nadwzroczną i zespołem neurasteniczno-konwer-
syjnym ze znaczną komponentą roszczeniową.
W kasacji wnioskodawca zarzuca naruszenie przepisów postępowania, tj. art.
328 § 2 KPC, a to na skutek niepodania przez Sądy obu instancji, w szczególności
przez Sąd Apelacyjny, podstawy prawnej rozstrzygnięcia, co miało istotny wpływ na
wynik sprawy. Brak powołania przepisu prawa materialnego nie pozwala bowiem na
ocenę, czy stan faktyczny zaistniały w sprawie uzasadnia odmowę przyznania wnios-
kodawcy renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy. Z tego powodu wnosi o
uchylenie zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającego go wyroku Sądu pierwszej
instancji i przekazanie sprawy temuż Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Słusznie podniesiono w kasacji, iż zgodnie z art. 328 § 2 KPC uzasadnienie
wyroku powinno zawierać, między innymi, wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z
przytoczeniem przepisów prawa. W niniejszej sprawie spór sprowadzał się do kwes-
tii, czy następstwo wypadku przy pracy jakiemu uległ wnioskodawca doznając urazu
głowy powoduje inwalidztwo jednej z grup inwalidów. Tylko bowiem, pozytywne
ustalenie w tym zakresie dawałoby podstawę do przyznania dochodzonej wypadko-
wej renty inwalidzkiej, a to stosownie do art. 18 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o
3
świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst:
Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.). Zgodnie z art. 25 pkt 2 tejże ustawy w za-
kresie orzekania o inwalidztwie należy zaś odnieść się do przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym, pracowników i ich rodzin. Chodzi więc o art. 23 i art. 24 ustawy z dnia
14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (DZ. U. Nr
40, poz. 267 ze zm.). Organ rentowy odmawiając przyznania wypadkowej renty in-
walidzkiej powołał się na ustawę z dnia 12 czerwca 1975 r. i stwierdził brak prawa do
takiej renty z uwagi na niezaliczenie wnioskodawcy do jednej z grup inwalidów z ty-
tułu wypadku przy pracy.
Sąd Wojewódzki rozpoznając odwołanie wnioskodawcy prowadził postępowa-
nie dowodowe w kierunku wyjaśnienia spornej kwestii, formułując odpowiednie tezy
dowodowe. Wprawdzie w motywach wyroku Sąd Wojewódzki nie wskazał podstawy
prawnej rozstrzygnięcia, jednakże w sposób opisowy określił, iż dotyczy przyznania
wypadkowej renty inwalidzkiej i co było powodem odmowy przyznania przez organ
rentowy takiej renty oraz dlaczego odwołanie podlega oddaleniu. Zarzuty, podnie-
sione w apelacji dowodzą, iż wnioskodawca był zorientowany o przyczynach odmowy
przyznania wypadkowej renty inwalidzkiej i zwalczał ustalenie co do braku inwa-
lidztwa wypadkowego. Sąd Apelacyjny kontrolując to ustalenie przeprowadził dodat-
kowe postępowanie dowodowe; wskazał dlaczego je podziela. Z motywów wyroków
Sądu obu instancji wynika więc, że żądanie wnioskodawcy nie zostało uwzględnione
z powodu niezaliczenia go do jednej z grup inwalidów z tytułu wypadku przy pracy, o
co - jak już wyżej podkreślono - toczył się spór w postępowaniu sądowym. W tym
stanie nie jest uprawniony zarzut, iż niepodanie przez Sąd Wojewódzki, a następnie
przez Sąd Apelacyjny podstawy prawnej rozstrzygnięcia miało istotny wpływ na wynik
sprawy, a tylko pozytywne stwierdzenie w tym przedmiocie usprawiedliwiałoby
powołanie się na podstawę z art. 393
1
pkt 2 KPC. Jeżeli z uzasadnienia zaskarżo-
nego wyroku wynika w sposób oczywisty, że przyczyną odmowy przyznania renty
inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy jest stwierdzenie braku inwalidztwa pozos-
tającego w związku z tym wypadkiem, niepodanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia
nie stanowi uchybienia, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 393
1
pkt
2 KPC).
========================================