Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CKN 887/97
P O S T A N O W I E N I E
Dnia 9 lipca 1998 r.
Sąd Najwyższy Izba Cywilna
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSN - G. Bieniek
Sędziowie: SN - A. Górski (spraw.)
SA - I. Koper
Protokolant: P.Malczewski
po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 1998 roku
na rozprawie sprawy z wniosku Marzeny K.
z udziałem Cezarego K.
o zezwolenie na wydanie paszportu
na skutek kasacji uczestnika postępowania
od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w S.
z dnia 7 lipca 1997 roku,
p o s t a n a w i a:
oddalić kasację.
2
U Z A S A D N I E N I E
Wnioskodawczyni Marzena K. wnosiła o wyrażenie przez Sąd potrzebnej
do starań o wydanie paszportu małoletniemu Wojciechowi K., czemu
sprzeciwia się jego ojciec uczestnik Cezary K.
Postanowieniem z dnia 27 marca 1997 r. Sąd Rejonowy uwzględnił wniosek
Apelacja uczestnika postępowania od tego rozstrzygnięcia została oddalona
postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w S. z dnia 7 lipca 1997 r.
W kasacji od tego orzeczenia wniesionej przez pełnomocnika uczestnika
postępowania powołano się na naruszenie prawa materialnego przez błędną
interpretację art. 97 § 2 k.r.i o., oraz naruszenie art. 382 kpc przez brak analizy
dowodów zgromadzonych w załączonych do niniejszej sprawy aktach sprawy
rozwodowej i o zaprzeczenie ojcostwa. Z tych przyczyn skarżący wnosi o
uchylenie postanowień sądów obu instancji i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu w Ł. do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew zarzutowi kasacji w sprawie nie doszło do naruszenia art. 97 § 2
k.r.i o. przez taką interpretację tego przepisu, jakiej dokonał Sąd II-giej
instancji. Zgodnie z jego treścią o istotnych sprawach dziecka rodzice
rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd
opiekuńczy. Nie ulega wątpliwości, że kwestia ewentualnego wyjazdu za
granicę, nawet jeśli jest to planowany pobyt krótkotrwały, należy do istotnych
spraw dziecka. Przy braku możliwości porozumienia się rodziców co do tej
kwestii - jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - Sąd opiekuńczy zobowiązany
był do podjęcia decyzji stanowczej aczkolwiek, nie ulega wątpliwości, że
najlepsze są tu decyzje uzyskane w drodze mediacji sądu między rodzicami -
jak to się podnosi w kasacji. Merytorycznie zaś decyzja pozytywna w tej
kwestii Sądu I-szej instancji została przez Sąd II-giej instancji słusznie
3
zaakceptowana. Przede wszystkim należy zgodzić się z tym Sądem, że w
obecnym stanie rzeczy nie do przyjęcia jest propozycja uczestnika, iż to on
pozostanie z dzieckiem w czasie, kiedy wnioskodawczyni wyjedzie za granicę.
Pomiędzy ojcem a dzieckiem na skutek rzadkości dotychczasowych kontaktów
nie zdążyły się wytworzyć na tyle bliskie więzi psychiczne, ażeby dziecko nie
doznało stresu spowodowanego nieobecnością matki. Dlatego też ze względu
na dobro dziecka taki wariant rozwiązania kwestii wyjazdu zagranicznego
został przez Sąd trafnie odrzucony. Póki co dziecko nie powinno pozostawać
dłużej bez obecności matki.
Z kolei skarżący nie wykazał istnienia poważnych przeciwskazań dla
wyjazdu matki razem z synem. Przekonują bowiem argumenty Sądu II-giej
instancji, że z uwagi na wykształcenie matki, jej zawód i stan zdrowia należy
wykluczyć przy rozsądnym stawianiu sprawy aby wnioskodawczyni planowała
zbyt długi pobyt za granicą, czy wręcz wyjazd na stałe, co sugeruje skarżący.
Wszelkie racjonalne przesłanki przeczą możliwości podjęcia przez nią takiej
decyzji. Również stan zdrowia dziecka cierpiącego na alergię nie stanowi
przeszkody w takiej podróży, a przynajmniej uczestnik nie wykazał żeby
łączyło się to ze szczególniejszym zagrożeniem dla dziecka.
W rezultacie zatem powołana w kasacji podstawa w postaci naruszenia treści
art. 47 § 2 k.r.i o. okazała się nieusprawiedliwiona.
Tym bardziej bezpodstawny jest zarzut naruszenia art. 382 kpc na którym opiera
się druga podstawa kasacji z art. 3931
kpc. Skarżący ma pretensję do Sądu II-
giej instancji, że ten nie wykorzystał należycie dowodów dołączonych akt spraw
rozwodowych i o zaprzeczenie ojcostwa i nie wyjaśnił bliżej prawdziwych
przyczyn, które zdecydowały o tym, że kontakty ojca z dzieckiem były
dotychczas tak sporadyczne. Otóż wyjaśnienie tej kwestii w niniejszej sprawie
było zbędne. Mogło by ono być uzasadnione gdyby w sprawie chodziło
o ewentualne uregulowanie sposobu wykonywania przez rodziców władzy
4
rodzicielskiej, zwłaszcza przez jej ograniczenie. Nie ma zaś znaczenia w
sprawie rozstrzygnienie jednostkowej kwestii, czy dziecko może wyjechać z
matką za granicę do jej znajomych czy też nie.
Dlatego też powołana w kasacji podstawa naruszenia prawa procesowego była
chybiona.
Skoro obie podstawy kasacji okazały się być nieusprawiedliwionymi, należało
ją na mocy art. 39312
kpc oddalić.
db