Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 12 sierpnia 1998 r.
II UKN 180/98
Warunkiem nabycia prawa do renty inwalidzkiej funkcjonariusza Policji
jest nie tylko związek inwalidztwa ze służbą, lecz także powstanie inwalidztwa
w okresie 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby (art. 19 ustawy z dnia 18 lutego
1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony
Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej
oraz ich rodzin, Dz.U. Nr 53, poz. 214).
Przewodniczący SSN: Barbara Wagner (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Teresa Romer, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 1998 r. sprawy z wniosku
Lucjana S. przeciwko Zakładowi Emerytalno-Rentowemu - Ministerstwu Spraw Wew-
nętrznych i Administracji w W. o rentę inwalidzką policyjną, na skutek kasacji wnios-
kodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w
Warszawie z dnia 25 listopada 1997 r. [...]
I. o d d a l i ł kasację,
II. zasądził od Lucjana S. na rzecz pełnomocnika organu rentowego kwotę
250 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyro-
kiem z dnia 25 listopada 1997r. [...] oddalił apelację Lucjana S. od wyroku Sądu
Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 9
czerwca 1997 r. [...]. Sąd pierwszej instancji ustalił, że Lucjan S. zwolniony ze służby
w Milicji Obywatelskiej z dniem 31 maja 1978 r. jest inwalidą III grupy od 1995 r.
Rozpoznany u niego zespół [...] nie pozostaje w związku ze służbą. Ze względu na
czas powstania inwalidztwa i brak jego związku ze służbą, Lucjan S. nie spełnia wa-
2
runków do przyznania policyjnej renty inwalidzkiej, określonych w art. 19 ustawy z
dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu
Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Wię-
ziennej oraz ich rodzin (Dz.U Nr 53, poz. 214), powoływanej dalej jako „ustawa zao-
patrzeniowa”. Zarówno te ustalenia, jak też ich prawna ocena i kwalifikacja stały się
podstawą rozstrzygnięcia zawartego w wyroku Sądu drugiej instancji.
Lucjan S. zaskarżył powyższy wyrok kasacją i wskazując jako jej podstawę
naruszenie prawa materialnego, a to art. 19 pkt 1 - 3 ustawy zaopatrzeniowej, wniósł
o jego uchylenie oraz o uchylenie poprzedzającego go wyroku Sądu pierwszej ins-
tancji i przekazanie sprawy temu ostatniemu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Skarżący zakwestionował prawidłowość opinii biegłych w części określającej datę
powstania jego inwalidztwa na 1995 r. Twierdził, że „Sąd wbrew ustaleniu, iż powód
w trakcie służby w Policji cierpiał na gruźlicę, a w związku z tym był poddany opera-
cji, usunięcia części płuca, bezpodstawnie przyjął, iż powód nie nabył prawa do renty
inwalidzkiej”. Jego zdaniem opinia biegłych jest w tym zakresie niepełna. Biegli nie
dokonali analizy rozpoznanych u niego schorzeń przebytych w czasie służby, nie
stwierdzili jednoznacznie „czy gruźlica może być samodzielną podstawą przyznania
renty inwalidzkiej”. W jego ocenie „oczywiste jest' iż tego typu schorzenie ogranicza
sprawność organizmu człowieka i ogranicza jego możliwości zarobkowe”.
W odpowiedzi na kasację organ rentowy wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie.
Wywodził, że kasacja nie spełnia wymagań formalnych określonych w art. 393
3
KPC
albowiem nie precyzuje i nie uzasadnia w sposób dostateczny podstaw kasacyjnych,
a stopień jej ogólności „ nie pozwala na zbadanie prawdziwości zarzutów”. W
przedmiocie zarzutu naruszenia art. 19 ustawy zaopatrzeniowej, organ rentowy
wskazał na jego bezzasadność w kontekście poczynionych przez Sądy ustaleń.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest ściśle prawnym środkiem zaskarżenia o ograniczonym zakresie
podmiotowym, przedmiotowym i czasowym. Zgodnie z art. 393
11
KPC Sąd
Najwyższy rozpoznaje kasację w jej granicach. Ponieważ skarżący nie wskazuje jako
podstawy kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania, to ustalenia stanowiące
faktyczną podstawę rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku należy uznać
za niewadliwe.
3
Sąd ustalił, że Lucjan S. jest inwalidą III grupy od 1995 r., a inwalidztwo to,
spowodowane zespołem [...], nie pozostaje w związku ze służbą w Milicji Obywatels-
kiej, z której został zwolniony w 1978 r. Przebyta gruźlica płuc - leczona operacyjnie
resekcją II segmentu płata górnego lewego nie czyni wnioskodawcy inwalidą.
Zgodnie z art. 19 ustawy zaopatrzeniowej, renta inwalidzka przysługuje funk-
cjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który stał się inwalidą wskutek stałego lub
długotrwałego naruszenia sprawności organizmu w czasie pełnienia służby albo w
ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem ura-
zów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie, bądź
w ciągu trzech lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wy-
padku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w
związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby. Inwalidztwo Lucjana
S. nie jest następstwem urazu doznanego w czasie pełnienia służby, choroby pows-
tałej w tym czasie, wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby, ani cho-
roby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.
Poza wszystkim powstało po 17 latach od zwolnienia ze służby.
Sąd drugiej instancji prawidłowo zinterpretował i zastosował powołany przepis.
Kasacja Lucjana S. nie ma usprawiedliwionej podstawy. Z tego też względu Sąd
Najwyższy, stosownie do art. 393
12
KPC, orzekł jak w sentencji.
========================================