Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 4 grudnia 1998 r.
I PKN 444/98
Obowiązek zatrudnienia w tej samej grupie zawodowej wynikający z art.
12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z
pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o
zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) nie jest ograni-
czony do zatrudnienia pracownika na tym samym stanowisku, jakie zajmował
poprzednio, ani w tym samym wymiarze czasu pracy.
Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Jerzy
Kwaśniewski, Maria Mańkowska (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 1998 r. sprawy z powództwa
Wiesława N. przeciwko Zespołowi Opieki Zdrowotnej dla W.-K. w W. o ponowne za-
trudnienie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 26 marca 1998 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu-
Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu do ponownego rozpozna-
nia.
U z a s a d n i e n i e
Powód Wiesław N. w pozwie z dnia 12 kwietnia 1995 r. skierowanym przeciw-
ko Zespołowi Opieki Zdrowotnej W.-K. domagał się nawiązania umowy o pracę na
stanowisku lekarza ginekologa, powołując się na art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia
1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z
przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990
r. Nr 4, poz.19 ze zm.). Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Wrocławia-Śródmieście wyro-
kiem z dnia 24 kwietnia 1996 r. oddalił powództwo, a Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 marca 1998 r. oddalił
rewizję powoda.
2
Sąd Najwyższy, w wyniku rozpoznania kasacji powoda od powyższego wyroku
Sądu drugiej instancji, wyrokiem z dnia 13 lutego 1997 r. uchylił zaskarżony wyrok i
przekazał temu Sądowi sprawę do ponownego rozpoznania. Sąd Najwyższy stwier-
dził, iż w sytuacji, gdy powód został zwolniony z przyczyn określonych w art. 1 ust.1
ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r, to roszczenie o ponowne zatrudnienie na podstawie
art. 12 tej ustawy, nie może być uzależnione od oceny jego kwalifikacji i przydatności
na danym stanowisku pracy. Dla oceny roszczenia powoda wymagane jest istnienie
dalszych przesłanek z art. 12, to jest ustalenie, czy pracodawca zatrudnił pracowni-
ków z tej samej grupy zawodowej po dacie zgłoszenia przez powoda zamiaru po-
wrotu do pracy, to jest po dniu 3 marca 1993 r. do upływu roku od rozwiązania z nim
umowy o pracę w dniu 31 maja 1993 r., to jest do dnia 31 maja 1994 r.
Sąd Wojewódzki po ponownym rozpoznaniu sprawy wyrokiem z dnia 26
marca 1998 r. oddalił rewizję powoda i ustalił, że rozwiązanie z powodem umowy o
pracę faktycznie nastąpiło nie tylko z przyczyn określonych w art. 1 ust.1 ustawy z
dnia 28 grudnia 1989 r., lecz także „z przyczyn dotyczących zastrzeżeń do pracy po-
woda”. Powód był zatrudniony u strony pozwanej w charakterze ginekologa, a nie
cytologa. W okresie od 3 marca 1993 r. do 31 maja 1994 r. pozwany nie zatrudniał
pracowników w grupie zawodowej ginekologów. Zatrudnił natomiast lekarzy z ukoń-
czonymi kursami z zakresu cytologii : B.M. od 1 listopada 1993 r. i M.R. od 1 lutego
1994 r., która również zastępowała lekarzy ginekologów, którzy przebywali na zwol-
nieniu lekarskim, urlopie wypoczynkowym i odbywali staż specjalistyczny.
Powyższy wyrok zaskarżył kasacją pełnomocnik powoda, zarzucając narusze-
nie art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o zwolnieniach grupowych przez uzna-
nie, że zatrudnienie lekarza cytologa nie jest zatrudnieniem w tej samej grupie zawo-
dowej, w której był powód, jako lekarz ginekolog.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest zasadna. Już w poprzednim wyroku Sąd Najwyższy, powołując
uchwałę z dnia 22 lutego 1994 r. I PZP 2/94 (OSNAPiUS 1994 nr 1 poz.5 ) wskazał,
że na podstawie art. 12 ustawy z dnia 12 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu
pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm. ) pra-
cownikowi przysługuje roszczenie o nawiązanie stosunku pracy w razie, gdy zakład
3
pracy rozwiązał z nim stosunek pracy, a następnie zatrudnia w tej samej grupie za-
wodowej innego pracownika, Zakład pracy nie może odmówić nawiązania stosunku
pracy z takim pracownikiem z uwagi na dokonanie oceny jego kwalifikacji i przydat-
ności do pracy, ani też ze względu na zatrudnienie na tym stanowisku innego pra-
cownika. Przyczyny określone w art. 1 ust 1 tej ustawy (przyczyny ekonomiczne lub
polegające na zmianach organizacyjnych, produkcyjnych lub technologicznych ) nie
mają odniesienia do racjonalnego i swobodnego doboru kadr, dlatego też oceny
kwalifikacji powoda i jego przydatności na danym stanowisku nie mogą mieć zna-
czenia w przedmiotowej sprawie.
Mimo powyższej wykładni art. 12 omawianej ustawy o grupowych zwolnie-
niach i stwierdzeniu przez Sąd Najwyższy, iż powód jest tak samo lekarzem - gine-
kologiem, jak przyjęta do pracy lekarz M.R. - Sąd Wojewódzki uznał, że lekarz - cy-
tolog należy do innej grupy zawodowej, niż lekarz - ginekolog a także negatywnie
ocenił dotychczasową pracę powoda. Poglądów tych nie można podzielić. Nie ma
odrębnej grupy zawodowej cytologów. Badania cytologiczne mają prawo dokonywać
zarówno lekarze medycyny, lekarze weterynarii, magistrowie analityki, jak i magis-
trowie biologii, czy chemii po uzyskaniu specjalizacji z zakresu analityki klinicznej
bądź ukończenia kursu kwalifikacyjnego. Zarówno powód, jak i lekarz M.R. są leka-
rzami ginekologami i ukończyli kursy w zakresie cytodiagnostyki onkologicznej na-
rządu rodnego. Oboje należą zatem do tej samej grupy zawodowej. Natomiast prze-
pis art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r., stanowiąc o obowiązku zatrudnienia w
tej samej grupie zawodowej, nie ogranicza tego obowiązku do zatrudnienia pracow-
nika na tym samym stanowisku, jakie zajmował poprzednio, ani w tym samym wy-
miarze czasu pracy. Zatrudnienie więc innego lekarza z tej samej grupy zawodowej
w innym miejscu pracy i w zmniejszonym wymiarze czasu pracy stanowiło narusze-
nie omawianego przepisu.
Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 39313
KPC Sąd Najwyższy
orzekł, jak w sentencji.
========================================