Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 2 grudnia 1998 r.
III RN 86/98
Prowadzenie przez spółkę cywilną takiej samej działalności, co tworzące
ją spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest przeszkodą do jej rejestra-
cji jako podmiotu gospodarczego (art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r.
o działalności gospodarczej, Dz.U. Nr 41, poz. 324 ze zm.).
Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Waldemara
Grudzieckiego, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 1998 r. sprawy ze skargi „I.” Spółki
z o.o. w B. na decyzję Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1997 r. [...] w przedmiocie
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Minis-
tra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warsza-
wie z dnia 4 grudnia 1997 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Minister Sprawiedliwości w sprawie ze skargi „I.” Sp. z o.o. w B. na decyzję
Wojewody W. z dnia 28 kwietnia 1997 r. w przedmiocie odmowy wpisu do ewidencji
działalności gospodarczej spółki cywilnej „D.-T.”, wniósł rewizję nadzwyczajną od
wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 grudnia 1997 r. [...] W wyroku
tym NSA podzielił pogląd organów administracji, że spółka cywilna, utworzona przez
dwie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest podmiotem gospodarczym w
rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej
(Dz.U. Nr 41, poz. 324 ze zm.) z tego względu, że wszystkie trzy spółki prowadzą
taką sama działalność (tu - turystyczną). Podniesiono także w uzasadnieniu wyroku,
iż spółka „D.T.” nie przedstawiła żadnych dowodów wykazujących jej odrębną dzia-
2
łalność i odrębny majątek, ani też pisemnej umowy spółki cywilnej. W rewizji nadz-
wyczajnej zarzucono rażące naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym oraz art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 10 pkt 2 ustawy o działalności gospo-
darczej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona z uwagi na rażące naruszenie art. 2
ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej. Zarzuty dotyczące naruszenia art. 2 ust. 1
oraz art. 10 pkt 2 tej ustawy nie zostały w rewizji nadzwyczajnej uzasadnione i nie
mogą być rozpatrywane przez Sąd Najwyższy. Rewizje nadzwyczajne są bowiem
rozpoznawane przy odpowiednim stosowaniu przepisów o postępowaniu kasacyjnym
(art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilne-
go...- Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.), a z nich wynika, że podstawy kasacyjne muszą
zawierać uzasadnienie (art. 3933
KPC). Ustalone orzecznictwo Sądu Najwyższego
przyjmuje, że nie mogą być rozpatrywane zarzuty naruszenia przepisów powołanych
jako podstawy kasacyjne (odpowiednio – rewizji nadzwyczajnej), jeżeli nie uzasad-
niono, na czym polega naruszenie tych przepisów.
Według art. 2 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej podmiotem prowa-
dzącym działalność gospodarczą, zwanym dalej „podmiotem gospodarczym”, może
być osoba fizyczna, osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nie mająca oso-
bowości prawnej, utworzona zgodnie z przepisami prawa, jeżeli jej przedmiot działa-
nia obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej. Trafnie podniesiono w rewizji
nadzwyczajnej, iż ubiegająca się o wpis do rejestru działalności gospodarczej spółka
cywilna „D.-T.” spełnia wymagania przewidziane w tym przepisie. Przede wszystkim -
co nie jest negowane w zaskarżonym wyroku - spółki z ograniczoną odpowiedzialno-
ścią mogą zawierać między sobą umowy spółki cywilnej, a obowiązek zawarcia takiej
umowy w formie pisemnej ma tylko znaczenie dowodowe (art. 860 KC). Ponadto na-
leży zauważyć, że przepisy o postępowaniu ewidencyjnym (Rozdział drugi ustawy o
działalności gospodarczej - art. 13 - 19) nie upoważniają organów administracji do
kontrolowania zasadności wniosku o wpisanie do ewidencji. Świadczy o tym w
szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy, według którego organ ewidencyjny dokonuje
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej stosownie do zgłoszenia (chyba, że
3
zawiera ono braki formalne - art. 16 ustawy lub jest niedopuszczalne z innych przy-
czyn - art. 17).
Z tych względów na podstawie art. 39313
KPC w związku z art. 10 ustawy z
dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego... (Dz.U. Nr 43,
poz. 189 ze zm.), orzeczono jak w sentencji.
========================================

III RN 86/98

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia