Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 15 czerwca 1999 r.
II UKN 692/98
Ustalenie związku niezdolności do pracy z działaniami wojennymi wy-
maga wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 KPC).
Przewodniczący: SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca), Sędziowie SN: Roman
Kuczyński, Stefania Szymańska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 1999 r. sprawy z wniosku
Czesława P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o
rentę inwalidzką wojenną, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apela-
cyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 18 grudnia 1997 r. [...] Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Warszawie oddalił odwołanie wnioskodawcy Czesława P. od
decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w W. z dnia 13 marca 1997 r.
odmawiającej przyznania renty inwalidy wojennego, ustalając na podstawie opinii
biegłych lekarzy (chirurga i neurologa), że wnioskodawca jest inwalidą I grupy z
ogólnego stanu zdrowia, bez związku z działaniami wojennymi. Stanowisko to po-
dzielił Sąd Apelacyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 28 kwietnia 1998 r. [...]
oddalił apelację wnioskodawcy.
W kasacji od tego wyroku opartej na zarzucie naruszenia przepisów proceso-
wych, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy – art. 5, 212, 217 § 1 w związku
z art. 391 KPC – skarżący (wnioskodawca) wniósł o jego uchylenie i przekazanie
sprawy Sądowi pierwszej instancji, po uchyleniu również jego wyroku, do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
2
Kasacja nie jest uzasadniona, powołane bowiem jako naruszone przez Sąd
Apelacyjny przepisy, które miały być jej podstawą, nie zostały w toku postępowania
pominięte w sposób sprzeczny z prawem. Jedyną sporną w sprawie okolicznością
było zbadanie, czy inwalidztwo wnioskodawcy według I grupy, czyniące go całkowi-
cie niezdolnym do pracy i wymagającym stałej lub długotrwałej opieki innej osoby,
pozostaje w związku z działaniami wojennymi, co jest konieczne dla ubiegania się o
świadczenie w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu in-
walidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr
13, poz. 68 ze zm.). Podzielając ustalenia poczynione przez Sąd pierwszej instancji
na podstawie opinii biegłych sądowych, lekarzy odpowiednich specjalności w sto-
sunku do rozpoznanych schorzeń, Sąd Apelacyjny nie naruszył wskazanych przepi-
sów postępowania. Oparte – jak się wydaje – na zarzucie naruszenia art. 217 § 1 w
związku z art. 212 i art. 5 KPC twierdzenia kasacji, iż Sąd Apelacyjny winien dopu-
ścić dowód „np. z zeznań świadków (...) na okoliczność stanu zdrowia skarżącego po
wyjściu z obozu w 1940 r.”, nie może być podzielone w kontekście ustaleń Sądu po-
czynionych na podstawie opinii biegłych. Chodziło bowiem o przesądzenie związku
rozpoznanych i niewątpliwych schorzeń z udziałem w kampanii wrześniowej i poby-
tem w obozie jenieckim. Związku tego nie można skutecznie dowodzić przy pomocy
zeznań świadków. Chodzi bowiem o okoliczność wymagającą wiadomości specjal-
nych (art. 278 § 1 KPC), której wyjaśnieniu służy dowód z opinii biegłych. Gdy więc
właściwie jedyne uzasadnienie kasacji nie może być uznane za trafne, należało
orzec jak w sentencji po myśli art. 39312
KPC.
========================================

II UKN 692/98

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia