Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2012r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Tomasz Skowron

SO Barbara Żukowska

Protokolant Małgorzata Dzieniszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2012r.

sprawy D. B.

oskarżonego z art. 278§1 kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 278§1 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 9 maja 2012r. sygn. akt II K 1/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. B.uznając apelacje oskarżonego i jego obrońcy za oczywiście bezzasadne,

II.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

D. B.został oskarżony o to, że w nocy dnia 19 maja 2011r. we W., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, z otwartej stodoły usytuowanej na terenie posesji nr (...)dokonał kradzieży pilarki spalinowej marki P. (...)oraz nożyc do żywopłotu marki P. (...), o łącznej wartości 450 zł., a następnie z terenu tej samej posesji usiłował dokonać kradzieży motocykla marki Y. (...)o łącznej wartości 4000 zł., lecz zamierzonego celu nie osiągnął ze względu na spłoszenie przez pokrzywdzonego, czym działał na szkodę A. K.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 9 maja 2012r. w sprawie sygn. akt IIK 1/12:

I.uznał oskarżonego D. B.za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie i nie wymierzył mu opłaty.

Powyższy wyrok zaskarżyli oskarżony i jego obrońca.

Obrońca oskarżonego zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, a mających wpływ na treść wyroku przez ustalenie na podstawie nieprawidłowej oceny dowodów, że oskarżony D. B.dokonał

zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycje art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od dokonania przypisanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lubaniu.

Oskarżony zarzucił rażącą surowość kary z uwagi na to, że ma chorych rodziców i wniósł o zmianę wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy są oczywiście bezzasadne.

Apelacja obrońcy sprowadza się do polemiki z oceną dowodów dokonaną przez Sąd i to polemiki nie popartej żadną głębszą argumentacją. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny dowodów, która to ocena była swobodna, zgodna z zasadami logicznego rozumowania, doświadczeniem życiowym i wiedzą i jako taka pozostaje pod ochroną art. 7 kpk. Absolutnie ocenie tej nie można zarzucić dowolności. Zespół dowodów przywołanych przez Sąd orzekający meriti jednoznacznie świadczy, że przypisanego w wyroku czynu dokonał oskarżony. Z zeznań pokrzywdzonego A. K. jednoznacznie można wysunąć wniosek, że kradzieży motocykla usiłowali dokonać ci sami sprawcy, którzy dokonali kradzieży pilarki i nożyc. O sprawstwie oskarżonego jednoznacznie świadczą okoliczności przywołane przez Sąd Rejonowy. Skoro w samochodzie, którym posługiwali się sprawcy krótko po kradzieży (niemal na gorąco) znaleziono przedmioty pochodzące z kradzieży na szkodę A. K., a nadto znaleziono tam portfel z dokumentami oskarżonego i jego telefon komórkowy, przy czym Sąd Rejonowy słusznie wskazuje na umiejscowienie tych przedmiotów – tj. kieszeń w drzwiach – portfel, siedzenie obok kierowcy – telefon komórkowy, to jednoznacznie świadczy, że oskarżony samochodem tym jechał – kierował nim. Skoro wersja oskarżonego w świetle zeznań świadków S. P. i P. S. o tym, że mógł zgubić dokumenty oglądając samochód na posesji P. S. jest zupełnie niewiarygodna i wręcz nieprawdziwa, a P. S. swój samochód przyprowadził na posesję ok. godz. 21.00 i nie było wówczas w nim ani dokumentów ani telefonu oskarżonego, to zestawienie tych wszystkich faktów prowadzi do jednoznacznego wniosku o tym, że sprawcą kradzieży był oskarżony wraz z inną nieustaloną osobą.

Rozumowanie i wnioskowanie Sądu Rejonowego jest prawidłowe, a ustalony stan faktyczny odpowiada rzeczywistości.

W kontekście obiektywnych dowodów wskazanych przez Sąd Rejonowy słusznie uznał on zeznania świadków A. P. i P. P. za nieprawdziwe. Ich ocena wyrażona w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku jest prawidłowa i Sąd odwoławczy w pełni ją akceptuje.

Sąd Rejonowy trafnie uznał, że oskarżony był sprawcą kradzieży pilarki spalinowej i nożyc do cięcia żywopłotu oraz, że usiłował dokonać kradzieży motocykla i czyn ten słusznie zakwalifikował jako występek z art. 278 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Na marginesie wskazać należy jedynie, że oskarżony w swojej apelacji de facto przyznał się do popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

Z tych wszystkich względów apelację obrońcy uznano za oczywiście bezzasadną.

Kara wymierzona oskarżonemu nie razi swoją surowością. Jest ona bliska dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Współmierna jest do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i uwzględnia jego dotychczasową karalność. Karalność ta, dotychczasowy sposób życia oskarżonego nie dają podstaw do postawienia pozytywnej prognozy kryminologicznej umożliwiającej orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. Fakt choroby rodziców, nawet gdyby został udokumentowany, nie może być podstawą o orzeczeniu warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Mając na uwadze wszystkie te okoliczności zaskarżony wyrok utrzymano w mocy – art. 437 § 1 kpk – uznając obie apelacje za oczywiście bezzasadne.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk z uwagi na sytuację materialną oskarżonego zwolniono go od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

wyk. a.h.