Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 5 listopada 1999 r.
I PKN 348/99
Dodatek do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych uzu-
pełnia wynagrodzenie za pracę wykonaną, a przeto nie może być jedynym
składnikiem wynagrodzenia.
Przewodniczący: SN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Roman Kuczyński,
Zbigniew Myszka (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 1999 r. sprawy z powódz-
twa Jarosława G. przeciwko K.P. S.A. w K. o wynagrodzenie, na skutek kasacji
strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecz-
nych w Zielonej Górze z dnia 17 marca 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze wyro-
kiem z dnia 17 marca 1999 r. oddalił apelację pozwanego K.P. S. A. w K. od wyroku
Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Słubicach z dnia 21 grudnia 1998 r. [...], zasądza-
jącego na rzecz powoda Jarosława G. kwotę 10.934,15 zł tytułem wynagrodzenia za
pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od listopada 1994 r. do marca 1996 r. W
sprawie tej ustalono, że powód był zatrudniony na stanowisku kierownika Wydziału
Utrzymania Ruchu, na którym za pracę w godzinach nadliczbowych przysługiwał mu
- oprócz normalnego wynagrodzenia - dodatek w wysokości 1% wynagrodzenia zry-
czałtowanego za każdą przepracowaną godzinę nadliczbową, lecz nie niższego niż
wynikające z najniższego wynagrodzenia zgodnie z § 11 zakładowego porozumienia
płacowego. Sądy meriti przyjęły, że za przepracowane godziny nadliczbowe powo-
dowi należało się zarówno normalne wynagrodzenie za pracę, jak i dodatek, a nie
tylko sam dodatek, jak utrzymywała strona pozwana.
W kasacji pozwany zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną wy-
2
kładnię § 11 zakładowego porozumienia płacowego z dnia 23 listopada 1994 r., pod-
trzymując dotychczasowe stanowisko, że powodowi za pracę w godzinach nadlicz-
bowych przysługiwał wyłącznie dodatek określony w tym postanowieniu, którego wy-
sokość była wyższa od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych liczo-
nego na podstawie art. 134 § 1 KP. W ocenie skarżącego Sąd drugiej instancji z na-
ruszeniem art. 65 § 2 KC w związku z art. 300 KP nie wyjaśnił takiego rozumienia
treści § 11.
Powód wniósł o oddalenie kasacji, wykazując, że samo wynagrodzenie ry-
czałtowe za pracę w godzinach nadliczbowych byłoby niższe niż ustalone na pods-
tawie art. 134 KP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 39311
KPC Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach ka-
sacji, jakie wytyczają zawarte w niej zarzuty, które skarżący ograniczył do naruszenia
prawa materialnego, podważając - na gruncie reguł zawartych w art. 65 KC w
związku z art. 300 KP - potwierdzoną przez Sąd drugiej instancji interpretację § 11
zakładowego porozumienia płacowego, mającego następujące brzmienie: ”Pracow-
nikowi wykonującemu pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wyna-
grodzenia, przysługuje dodatek w wysokości: 1 % wynagrodzenia zryczałtowanego
za każdą przepracowaną godzinę, lecz nie niższe niż wynikające z najniższego wy-
nagrodzenia oraz posiłek”, według której - wynagrodzenie powoda za pracę w godzi-
nach nadliczbowych obejmowało oba wyraźnie wymienione w tym postanowieniu
składniki wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Tymczasem skarżący
w prezentowanej przez siebie koncepcji ograniczał prawo pracownika do wynagro-
dzenia za pracę w godzinach nadliczbowych wyłącznie do dodatku, przez co w spo-
sób oczywisty bezpodstawnie eliminował z wypłacanego powodowi wynagrodzenia
za pracę w godzinach nadliczbowych wyraźnie uzgodniony składnik w postaci nor-
malnego wynagrodzenia przysługującego za wykonywanie każdej pracy, które jest
uzupełnione dodatkiem za pracę w godzinach nadliczbowych. Już w gramatycznym i
racjonalnym ujęciu dodatek do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych
jedynie uzupełnia normalne wynagrodzenie za pracę wykonaną, a w konsekwencji
nie może stanowić jedynego składnika wynagrodzenia za pracę w godzinach nad-
liczbowych. Nadto trzeba wyraźnie podkreślić, że wykładnia oświadczenia woli (art.
3
65 KC w związku z art. 300 KP) może i powinna zmierzać do ustalenia właściwego
rozumienia interpretowanego oświadczenia, a nie do ustalenia okoliczności sprzecz-
nych z jego treścią lub wcale nią nie objętych. W szczególności wykładnia oświad-
czenia woli nie może zatem pomijać jego istotnej treści, która została wyraźnie za-
warta interpretowanym oświadczeniu woli. W konsekwencji należało zdyskwalifiko-
wać bezprawne zachowanie się pozwanego pracodawcy, który bezpodstawnie
ograniczał uprawnienia płacowe powoda za wykonaną pracę w godzinach nadlicz-
bowych.
Mając powyższe na uwadze kasacja podlegała oddaleniu na podstawie art.
39312
KPC.
========================================