Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 9 grudnia 1999 r.
II UKN 687/99
Ponowne doręczenie przez sąd pierwszej instancji wyroku z uzasadnie-
niem nie powoduje rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia apelacji, jeżeli po-
przednie doręczenie zastępcze było prawidłowe (art. 139 § 1 i art. 369 § 1 KPC).
Przewodniczący: SSN Kazimierza Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 1999 r. na posiedzeniu nie-
jawnym sprawy z wniosku Magdaleny G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w B. o rentę rodzinną, na skutek kasacji wnioskodawczyni od
postanowienia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 30 września 1999 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć kasację.
U z a s a d n i e n i e
Wnioskodawczyni Magdalena G. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziałowi w B. o rentę rodzinną wniosła kasację od postanowienia
Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 30 września 1999 r. [...]. Zaskarżonym posta-
nowieniem odrzucono apelację wnioskodawczyni od wyroku Sądu pierwszej instan-
cji, oddalającego jej odwołanie od decyzji organu rentowego. Przyczyną odrzucenia
apelacji było wniesienie jej po terminie. Sąd Apelacyjny ustalił, iż wyrok był prawidło-
wo awizowany, a wnioskodawczyni nie podjęła tej przesyłki w terminie 7 dni. Datą
doręczenia był więc dzień 22 lipca 1999 r. Jednakże Sąd pierwszej instancji ponow-
nie wysłał wyrok wnioskodawczyni, został on awizowany dnia 3 sierpnia 1999 r. i
odebrany z poczty przez wnioskodawczynię – według twierdzeń kasacji – dnia 7
sierpnia tegoż roku. Apelacja została nadana listem poleconym dnia 19 sierpnia 1999
r.
2
W kasacji zarzucono naruszenie art. 135, art. 139 i art. 372 KPC. Zdaniem
wnoszącej kasację doręczenie z dnia 22 lipca 1999 r. było nieskuteczne, gdyż prze-
bywała ona wówczas na działce u matki, a gdy udała się na pocztę, to nie chciano jej
udzielić informacji, kto jest nadawcą przesyłki. Raz na tydzień wnioskodawczyni lub
jej matka sprawdzały zawartość skrzynki pocztowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 369 § 1 KPC apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżo-
ny wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z
uzasadnieniem. Sąd Apelacyjny trafnie zastosował art. 139 § 1 KPC regulujący tak
zwane doręczenie zastępcze. Ponieważ nikogo nie było w mieszkaniu wnioskodaw-
czyni, to doręczyciel zostawił – zgodnie z tym przepisem – w skrzynce pocztowej
wiadomość o przesyłce (awizo), a przesyłkę złożył w urzędzie pocztowym, co nastą-
piło dnia 15 lipca 1999 r. Przesyłkę niepodjętą w terminie 7 dni od dnia awizowania
zwrócono do nadawcy zgodnie z § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 15 grudnia 1970 r. w sprawie doręczania pism sądowych przez pocztę (Dz.U.
Nr 31, poz. 266). Przesyłka została zatem doręczona wnioskodawczyni dnia 22 lipca
1999 r. i od tej daty biegł dwutygodniowy termin do wniesienia apelacji. Ponowne
wysłanie wnioskodawczyni wyroku wraz z uzasadnieniem nie jest przewidziane w
przepisach postępowania cywilnego jako okoliczność powodująca przywrócenie ter-
minu do wniesienia apelacji. Inaczej mówiąc – od odebrania tej przesyłki przez
wnioskodawczynię nie biegnie na nowo termin z art. 369 § 1 KPC, bowiem doręcze-
nie było skutecznie dokonane na podstawie art. 139 § 1 KPC. Pozostałe zarzuty ka-
sacji są niezrozumiałe. Przepis art. 135 KPC określa miejsce doręczenia (w miesz-
kaniu, w miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie), zaś art. 372 KPC w
ogóle nie dotyczy strony wnoszącej apelację, jako że dotyczy on możliwości wniesie-
nia przez stronę przeciwną odpowiedzi na apelację.
Z tych względów na podstawie art. 39312
KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================