Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 19 stycznia 2000 r.
I PKN 484/99
Z art. 378 § 1 KPC nie wynika obowiązek rozważenia przez sąd drugiej
instancji wszystkich zarzutów apelacji.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca), Sędziowie
SN: Józef Iwulski, Jerzy Kwaśniewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2000 r. sprawy z po-
wództwa Roberta Z. przeciwko Telekomunikacji Polskiej Spółce Akcyjnej Zakładowi
Telekomunikacji w R. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku
Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Radomiu z dnia 30
kwietnia 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację i nie obciążył powoda kosztami postępowania kasacyjne-
go.
U z a s a d n i e n i e
Robert Z. domagał się przywrócenia do pracy.
Pozwany pracodawca – Telekomunikacja Polska SA w R. – nie uznał po-
wództwa.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Radomiu wyrokiem z dnia 26 lutego 1999 r. od-
dalił powództwo. Rozstrzygnięcie oparte zostało o następujące ustalenia: Powód
pracował u pozwanego pracodawcy od 1990 r., ostatnio na stanowisku instruktora. W
dniu 9 i 10 czerwca 1998 r. przeprowadzono kontrolę, która ujawniła wyłączenie
rejestracji rozmów 14 numerów telefonicznych Centrali Abonenckiej Z. Dnia 24
czerwca 1998 r. pracodawca doręczył powodowi pismo rozwiązujące umowę o pracę
bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pra-
cowniczych polegającego na wyłączeniu rejestracji rozmów na numerach [...] i nara-
żenia TP-SA na znaczne straty finansowe. Zdaniem strony pozwanej fakt, że ostatnia
rozmowa z telefonów o tych numerach zarejestrowana została na dyżurze powoda
2
lub w bliskim czasie od dyżuru, świadczy o tym, że to powód dokonał wyłączenia re-
jestracji. Dotyczy to 11 numerów spośród 14 ujawnionych w czasie kontroli. Sąd
Pracy uznał, że ta okoliczność nie jest wystarczająca dla przypisania powodowi cięż-
kiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Sąd ustalił natomiast, że powód wyłą-
czył rejestrację rozmów prowadzonych z telefonu o numerze [...] należącego do Woj-
ciecha S. Ostatnia rozmowa z tego numeru przeprowadzona została 29 stycznia
1997 r. pomiędzy godziną 1705
a 1711
. Telefonowano pod numer [...] bezpośrednio po
rozmowie z abonentem we Włoszech obejmującej 200 impulsów. Telefon [...] zains-
talowany jest w pokoju śniadaniowym Centrali Z. Tego dnia między godziną 1400
a
2200
w Centrali pracowali powód i Elżbieta S., która nie utrzymywała kontaktów z
Wojciechem S. Wojciech S. - kuzyn kierownika Kazimierza D. zna wszystkie osoby
pracujące w tej Centrali. Utrzymywał kontakty towarzyskie między innymi z Danielem
M., który podjął nieudaną próbę wyłączenia rejestracji rozmów z numeru [...], a sku-
tecznego wyłączenia dokonał powód. Sąd Pracy dał wiarę zeznaniom świadka Kazi-
mierza D., który 29 stycznia 1997 r. był na urlopie, natomiast zdał relację z rozmowy
przeprowadzonej przez pełnomocnika strony pozwanej ze świadkiem Danielem M.,
który powiedział wówczas, że wyłączenia dokonał prawdopodobnie powód. Sąd
ustalił, że ostatnią rozmowę Wojciech S. przeprowadził z powodem, do którego
zwrócił się o wyłączenie rejestracji rozmów, ponieważ miał problemy z regulowaniem
rachunków telefonicznych, gdyż przeprowadzał kosztowne rozmowy z żoną, która
wyjechała do Włoch.
Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka Daniela M., który zaprzeczył temu, by
wskazywał na powoda a także, by przeprowadzał rozmowę z pełnomocnikiem strony
pozwanej. Te zeznania uznane zostały za sprzeczne z zeznaniami trzech świadków:
Kazimierza D., Haliny Ł. i E.K. Dwoje ostatnich świadków zeznało, że odbyła się
rozmowa pełnomocnika pozwanej ze świadkiem M. w obecności (chociaż nie przez
cały czas) kierownika Kazimierza D. Sąd ustalił też, że świadek Daniel M. podarował
Wojciechowi S. aparat telefoniczny (tę okoliczność przyznał) jako rekompensatę za
niewyłączenie rejestracji rozmów, co spowodowało konieczność zapłacenia dużego
rachunku.
Wojciech S. zaprzeczył, by zwracał się do któregokolwiek z pracowników
Centrali o wyłączenie rejestracji rozmów, a o wyłączeniu dowiedział się latem 1998 r.
od Kazimierza D. Sąd ustalił, że świadek ten przez ponad rok korzystał z telefonu nie
płacąc za usługi i wiedział o braku rejestracji rozmów przez ten okres czasu. Sąd nie
3
podzielił sugestii powoda, iż 29 stycznia 1997 r. Wojciech S. rozmawiał z Kazimie-
rzem D., który mimo urlopu przyszedł do Centrali, podkreślając, że to Kazimierz D.
przyczynił się do wykrycia wyłączenia rejestracji rozmów.
Zdaniem Sądu Rejonowego działanie powoda polegające na wyłączeniu rejes-
tracji rozmów telefonicznych z numeru [...] naraziło stronę pozwaną na straty, stano-
wi rażące naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i uzasadnia roz-
wiązanie umowy o pracę w myśl art. 52 § 1 pkt 1 KP. Pracodawca uzyskał stanowi-
sko reprezentującego powoda związku zawodowego i zachował termin z art. 52 § 2
KP.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Radomiu wyrokiem z
dnia 30 kwietnia 1999 r., oddalił apelację powoda od tego wyroku.
Sąd drugiej instancji uznał, że Sąd Rejonowy prawidłowo zebrał materiał do-
wodowy i dokonał jego wszechstronnej oceny.
Zgodnie z zasadami z art. 233 § 1 i 2 KPC za nielogiczne uznał Sąd Okrę-
gowy twierdzenia powoda o tym, że 29 stycznia 1997 r. Kazimierz D. będąc na urlo-
pie wypoczynkowym przyjechał do Centrali Z. i przeprowadził rozmowę telefoniczną
z kuzynem Wojciechem S. Gdyby wyłączenia dokonał Kazimierz D., to zapewne
przed kontrolą, którą sam przeprowadzał wraz z Jarosławem J. włączyłby do sieci
numer [...]. Słusznie też – zdaniem Sądu drugiej instancji - Sąd Rejonowy nie dał
wiary zeznaniom świadka Daniela M.
Powód wniósł kasację od tego wyroku, podnosząc zarzut naruszenia przepi-
sów postępowania: art. 233 § 1 KPC „przez dowolną i fragmentaryczną ocenę zgro-
madzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności świadka Kazimie-
rza D. dokonaną z pominięciem faktu, że świadek ten w przeciwieństwie do powoda,
był zainteresowany wyłączeniem z rejestracji rozmów telefonu Wojciecha S. i prze-
rzuceniem na powoda odpowiedzialności za to, uchylenie się od oceny wiarygodno-
ści oświadczenia św. M. odnośnie sprawcy wyłączenia telefonu Wojciecha S. z rejes-
tracji rozmów oraz przez dokonanie ustaleń nie mających oparcia w zebranych do-
wodach” oraz art. 328 § 2 KPC i 378 § 1 KPC „przez nierozważenie wszystkich za-
rzutów zawartych w apelacji powoda od wyroku Sądu pierwszej instancji i nieusto-
sunkowanie się do nich w części motywacyjnej zaskarżonego wyroku”. Zdaniem au-
tora kasacji „uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy”. Kasacja za-
wiera wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okrę-
4
gowemu w Radomiu do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postę-
powania kasacyjnego.
Strona pozwana wniosła o oddalenie kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie może zostać uwzględniona. Nie został w niej uzasadniony zarzut
naruszenia art. 328 § 2 KPC. W przepisie tym zawarte są konieczne elementy uza-
sadnienia wyroku. Nie ma wśród nich obowiązku ustosunkowania się do wszystkich
zarzutów apelacji. Powód nie wskazał też w kasacji w jaki sposób zarzucone naru-
szenie tego przepisu wpłynęło na wynik sprawy. Przepis art. 378 § 1 KPC stanowi,
że sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach wniosków apelacji. Wbrew
twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu kasacji nie wynika z treści tego przepisu, że
„sąd rozpoznający apelację winien rozważyć całokształt sprawy, a więc również
wszystkie zarzuty podniesione w apelacji”. W przepisie art. 378 § 1 KPC uregulowa-
ne zostały granice rozpoznania sprawy przez sąd drugiej instancji, który poza wyjąt-
kami uregulowanymi w §§ 2 i 3 tego artykułu – nie może w rozpoznaniu sprawy wy-
kroczyć poza zakres zaskarżenia objęty apelacją.
Sąd Okręgowy nie naruszył też art. 233 § 1 KPC. Ponieważ Sąd ten nie prze-
prowadzał postępowania dowodowego, przepis ten mógł zostać tylko pośrednio na-
ruszony poprzez sprzeczne z art. 382 KPC zaakceptowanie nieprawidłowych ustaleń
dokonanych przez Sąd Rejonowy. Jednakże Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycz-
nych w sposób szczegółowy i wnikliwy, a zebrane dowody ocenił i rozważył wszechs-
tronnie i przekonująco. Pokrewieństwo świadka Kazimierza D. z Wojciechem S. nie
może przesądzać o braku wiarygodności jego zeznań. Sąd Rejonowy, a za nim Sąd
Okręgowy prawidłowo podkreślił okoliczności, które wskazują na wiarygodność zez-
nań tego świadka, przede wszystkim na fakt, że świadek ten przeprowadzał kontrolę,
która ujawniła wyłączenie rejestracji rozmów przeprowadzanych z telefonu należące-
go do jego krewnego. Do ujawnienia zapewne nie doszłoby, gdyby to on sam wyłą-
czył rejestrację. Zeznania tego świadka nie były jedynym dowodem, który posłużył do
dokonania ustalenia istotnych faktów. Odmowa dania wiary zeznaniom świadka Da-
niela M. nie była pochopna ani bezpodstawna, skoro świadek ten przeczył nawet od-
byciu rozmowy z pełnomocnikiem strony pozwanej a nie zaprzeczył obdarowaniu
Wojciecha S. aparatem telefonicznym. Przyczyny odmowy uznania wiarygodności
5
jego zeznań zostały przekonująco wskazane. Ustalenie, że to powód dokonał wyłą-
czenia rejestracji rozmów prowadzonych z telefonu należącego do Wojciecha S. zos-
tało oparte o wszechstronną wnikliwą analizę zebranych dowodów.
Kasacja jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw podlegała zatem od-
daleniu na podstawie art. 39312
KPC.
========================================