Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 3 lutego 2000 r.
III RN 128/99
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego o odrzuceniu skargi
na podstawie art. 19 pkt 3a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), wydane po opublikowaniu
przez Prezesa Trybunału Konstytucyjnego obwieszczenia z dnia 14 listopada
1997 r. (Dz.U. Nr 144, poz. 971) w sprawie utraty mocy obowiązującej art. 8
ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw o Urzędzie Ministra Spraw Wew-
nętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz
niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 515), rażąco narusza konstytucyj-
nie gwarantowane prawo do sądu (art. 45 Konstytucji RP).
Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Andrzej
Wasilewski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2000 r. sprawy ze skargi
Andrzeja W. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1997 r. [...] w
przedmiocie zwolnienia ze służby w Urzędzie Ochrony Państwa na skutek rewizji
nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od pos-
tanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 1999
r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 lutego
1999 r. [...] odrzucił skargę Andrzeja W. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia
31 grudnia 1997 r. [...] w przedmiocie zwolnienia go ze służby w Urzędzie Ochrony
Państwa na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
2
Urzędzie Ochrony Państwa (Dz.U. Nr 30, poz. 180 ze zm. – powoływanej nadal jako:
ustawa o UOP). W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd stwierdził, że zgodnie z art.
19 pkt 3a ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
(Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm. – powoływanej nadal jako: ustawa o NSA) nie jest on
właściwy w sprawach zwolnienia ze służby funkcjonariuszy Urzędu Ochrony
Państwa, gdy wymagał tego ważny interes służby.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego pismem z dnia 8 marca 1999 r.
[...] wniósł rewizję nadzwyczajną od powyższego postanowienia Naczelnego Sądu
Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lutego 1999 r. [...], zarzucając rażące na-
ruszenie art. 16 ust. 1 pkt 1, art. 20, art. 21 i art. 27 ust. 2 ustawy o NSA oraz art. 2 i
art. 45 w związku z art. 188 pkt 1 i art. 190 Konstytucji RP, a w konsekwencji wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej pod-
niesiono w szczególności, iż wydając powyższe postanowienie Naczelny Sąd Admi-
nistracyjny nie wziął pod uwagę, że Trybunał Konstytucyjny orzeczeniem z dnia 8
kwietnia 1997 r. (K. 14/96) stwierdził niezgodność tego przepisu, który wprowadzony
został w życie art. 8 ustawy z dnia 21 lipca 1995 r. o zmianie ustaw o Urzędzie Minis-
tra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicz-
nej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 515) z Konstytucją Rzeczypos-
politej Polskiej i to pomimo, że Prezes Trybunału Konstytucyjnego obwieszczeniem z
dnia 14 listopada 1997 r. ogłosił utratę mocy obowiązującej tego przepisu (Dz.U. Nr
144, poz. 971). Tym samym zaskarżone postanowienie Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego pozbawiło skarżącego konstytucyjnie gwarantowanego prawa do sądu, co
stanowi naruszenie art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest zasadna.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego obwieszczeniem z dnia 14 listopada 1997
r. (Dz.U. Nr 144, poz. 971) ogłosił utratę mocy obowiązującej art. 8 ustawy z dnia 21
lipca 1995 r. o zmianie ustaw o Urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych, o Policji, o
Urzędzie Ochrony Państwa, o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U
Nr 104, poz. 515), a tym samym także utratę obowiązywania wprowadzonego tym
przepisem z dniem 12 października 1995 r. wyłączenia właściwości Naczelnego
Sądu Administracyjnego w sprawach „zwolnienia ze służby funkcjonariuszy Urzędu
3
Ochrony Państwa, gdy wymaga tego ważny interes służby” (art. 19 pkt 3a ustawy o
NSA). W tej sytuacji trafny okazał się zarzut rewizji nadzwyczajnej, wedle którego
zaskarżone postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego wydane zostało z
rażącym naruszeniem konstytucyjnie gwarantowanego prawa do sądu (art. 45 Kons-
tytucji RP), tym bardziej, że Sąd ten oparł swoje rozstrzygnięcie na nie obowiązują-
cym już w chwili orzekania art. 19 pkt 3a ustawy o NSA.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz.
483) oraz art. 39313
§ 1 KPC w związku art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o
zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospo-
litej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępo-
wania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) orzekł jak w sentencji.
========================================