Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 27 marca 2000 r.
I PKN 395/99
Brak podstaw do sprostowania protokołu rozprawy w zakresie jej prawi-
dłowego wywołania oznacza bezzasadność zarzutu pozbawienia strony obrony
jej praw (art. 379 pkt 5 KPC).
Przewodniczący SSN Walerian Sanetra (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Katarzyna Gonera, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dnu 27 marca 2000 r. sprawy z powództwa
Tadeusza W. przeciwko Zakładom Produkcyjno-Usługowym „B.” Spółce z o.o. w B. o
wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, na skutek kasacji strony pozwanej od wyro-
ku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia
9 marca 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
W imieniu pozwanych Zakładów Produkcyjno-Usługowych „B.” Spółce z o.o.
wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych we Wrocławiu z dnia 9 marca 1999 r. [...]. Jedynym zarzutem skargi
kasacyjnej jest jej twierdzenie, że w sprawie doszło do pozbawienia strony możliwo-
ści obrony swoich praw, co powoduje nieważność postępowania (art. 379 pkt 5
KPC). Twierdzenie to oparte z kolei zostało na tezie, że „w niniejszej sprawie rozpra-
wa apelacyjna odbyła się bez prawidłowego wywołania, co uniemożliwiło udział w
sprawie pełnomocnikowi, który reprezentować miał stronę pozwaną”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postawiony w kasacji zarzut nieważności postępowania jest nieuzasadniony.
W następstwie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 1999 r. - w którym
2
Sąd ten uznał, że pismo pełnomocnika strony pozwanej z dnia 9 marca 1999 r.
stanowi wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy przed Sądem Pracy i Ubezpie-
czeń Społecznych z dnia 9 marca 1999 r. – wydane zostało zarządzenie z dnia 30
grudnia 1999 r., którym odmówiono sprostowania tego protokołu. Od zarządzenia
tego strona pozwana – mimo że możliwość taką przewiduje art. 160 KPC – nie od-
wołała się. Z uzasadnienia tego zarządzenia wynika, że termin rozprawy apelacyjnej
został wyznaczony na dzień 9 marca 1999 r. na godz. 940
, o czym zawiadomiono
strony i ich pełnomocników. Z oświadczeń protokolanta, z treści protokołu, jak i wo-
kandy wynika, że sprawa z powództwa Tadeusza W. przeciwko Zakładom Produk-
cyjno-Usługowym „B.” Spółce z o.o. w B. została wywołana o godzinie 940
, przy
czym po jej wywołaniu nikt z zawiadomionych się nie stawił. Protokół został więc spo-
rządzony zgodnie ze stanem jaki miał miejsce w dniu rozprawy. W tej sytuacji prze-
wodniczący uznał, że brak jest podstaw do sprostowania lub uzupełnienia protokołu
rozprawy apelacyjnej z dnia 9 marca 1999 r. Stwierdzenie to podziela także Sąd
Najwyższy, który jest zdania, że informacja zawarta w protokole rozprawy z dnia 9
marca 1999 r., iż „po wywołaniu sprawy” nikt nie stawił się za strony prawidłowo za-
wiadomione, odpowiada prawdzie. To zaś oznacza, że postawiony w kasacji zarzut
nieważności postępowania jest nieusprawiedliwiony.
Z powyższego względu Sąd Najwyższy, stosownie do art. 39312
KPC, orzekł
jak w sentencji wyroku.
========================================

I PKN 395/99

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia