Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 12 maja 2000 r.
II UKN 544/99
W razie powołania przez wnioskodawcę nowego dowodu po wydaniu wy-
roku przez sąd pierwszej instancji, sąd drugiej instancji powinien przeprowa-
dzić ten dowód lub wskazać w uzasadnieniu wyroku, dlaczego został on pomi-
nięty (art. 381 w związku z art. 328 § 1 KPC).
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski
(sprawozdawca), Andrzej Kijowski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2000 r. sprawy z wniosku
Henryka D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w P. o
wcześniejszą emeryturę, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyj-
nego w Poznaniu z dnia 7 maja 1999 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w
Poznaniu do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Wnioskodawca Henryk D. w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w P. o wcześniejszą emeryturę wniósł kasację od wyroku Sądu
Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 7 maja 1999 r. [...]. Zaskarżonym wyrokiem oddalo-
no jego apelację od wyroku Sądu pierwszej instancji, oddalającego odwołanie od de-
cyzji organu rentowego odmawiającej przyznania prawa do wcześniejszej emerytury
na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 marca 1997 r. w sprawie za-
sad wcześniejszego przechodzenia na emeryturę pracowników zwalnianych z pracy
z przyczyn dotyczących zakładu pracy (Dz.U. Nr 29, poz. 159). Przyczyną nie-
uwzględnienia żądań wnioskodawcy był brak 40-letniego okresu zatrudnienia, sta-
nowiącego (dla mężczyzny) niezbędną przesłankę nabycia prawa do wcześniejszej
emerytury (§ 1 ust. 1 tego rozporządzenia). Za udowodniony został uznany okres
zatrudnienia w wymiarze 39 lat, 11 miesięcy i 19 dni. Sporny pozostał okres od dnia
2
1 sierpnia 1957 r. do dnia 31 listopada 1958 r., w odniesieniu do którego wniosko-
dawca twierdzi, iż pracował w Państwowym Gospodarstwie Rybackim w L. Sąd
Apelacyjny podzielił pogląd Sądu pierwszej instancji, iż z zeznań świadków nie
można wyprowadzić ustalenia, że wnioskodawca był w tym okresie zatrudniony co
najmniej w wymiarze połowy czasu pracy. Ustalono, że sam wnioskodawca nie po-
siadał w tym zakresie żadnych dokumentów oraz nie podawał tego okresu zatrudnie-
nia w dokumentach (życiorysach).
W kasacji wnioskodawca zarzucił naruszenie § 1 ust. 1 powołanego rozporzą-
dzenia przez ustalenie, że nie ma on 40-letniego okresu zatrudnienia oraz art. 381
KPC przez pominięcie dowodu w postaci życiorysu wnioskodawcy, napisanego przez
niego w 1961 r. Wnioskodawca uzyskał ten dokument w grudniu 1988 r. z Izby Rze-
mieślniczej w Poznaniu, po wydaniu wyroku przez Sąd pierwszej instancji i złożył go
do Sądu Apelacyjnego dnia 5 maja 1999 r. (data prezentaty sądowej). W życiorysie
tym wnioskodawca stwierdził, iż przez rok pracował w PGR w L.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest uzasadniona z uwagi na naruszenie art. 381 KPC, mogące mieć
istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931
pkt 2 KPC). Skoro jedną z przyczyn uzna-
nia, iż wnioskodawca nie udowodnił okresu zatrudnienia w Państwowym Gospodar-
stwie Rybnym w L. był brak informacji o tym zatrudnieniu w jego życiorysie, to
przedłożenie życiorysu zawierającego wzmiankę o tym zatrudnieniu powinno być
wzięte pod uwagę przez Sąd Apelacyjny. Sąd powinien przeprowadzić dowód z tego
dokumentu i orzec stosownie do oceny tego dowodu z uwzględnieniem materiału
zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji (art. 382 KPC), względnie wskazać,
dlaczego pominął ten dowód (art. 381 w związku z art. 328 § 2 KPC).
Z tych względów na podstawie art. 39313
§ 1 KPC orzeczono jak w sentencji.
========================================