Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 28 czerwca 2000 r.
III RN 189/99
Podpisanie decyzji administracyjnej przez wiceprezydenta miasta, upo-
ważnionego przez prezydenta do jej wydania, bez zaznaczenia, że jest to decy-
zja wydana z upoważnienia, nie narusza art. 107 § 1 KPA.
Przewodniczący: SSN Kazimier Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2000 r. sprawy ze skargi
Handlowej Spółdzielni Pracy „PZGS” w O. na decyzję Samorządowego Kolegium
Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia 7 maja 1997 r. [...] w przedmiocie wymiaru
podatku od nieruchomości za lata 1995 i 1996, na skutek rewizji nadzwyczajnej
Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Adminis-
tracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 25 lutego 1999 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Katowicach do ponownego rozpozna-
nia.
U z a s a d n i e n i e
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego w sprawie ze skargi Handlowej Spół-
dzielni Pracy „PZGS” w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w
Bielsku-Białej z dnia 7 maja 1997 r. w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomo-
ści za lata 1995 i 1996 wniósł rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu
Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 25 lutego 1999 r.
[...]. Zaskarżonym wyrokiem stwierdzono nieważność tej decyzji oraz decyzji organu
pierwszej instancji i zasądzono na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Zdaniem Sądu Administracyjnego decyzja organu pierwszej instancji została wydana
z naruszeniem przepisów o właściwości, a przez to jest nieważna na podstawie art.
156 § 1 pkt 1 KPA. Została ona wydana przez Wiceprezydenta O., który wprawdzie
2
posiada upoważnienie Prezydenta do wydawania decyzji w jego imieniu, lecz z treści
decyzji nie wynika, aby była ona wydana na podstawie tego upoważnienia.
W rewizji nadzwyczajnej zarzucono rażące naruszenie art. 22 ust. 3 i art. 51
ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, art.16 § 1, art. 107 § 1, art. 156 § 1
pkt 1 oraz art. 268a KPA, a także art. 328 § 2 KPC w związku z art. 59 ustawy o Na-
czelnym Sądzie Administracyjnym. W uzasadnieniu podniesiono, iż przepisy postę-
powania administracyjnego nie nakładają na osobę podpisującą decyzję z upoważ-
nienia organu obowiązku zaznaczenia, iż jest to decyzja wydana na podstawie upo-
ważnienia. Niepowołanie się na upoważnienie do wydania decyzji nie daje podstawy
do stwierdzenia jej nieważności ze względu na naruszenie przepisów o właściwości.
Dla potwierdzenia tego poglądu wskazano wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 paź-
dziernika 1996 r., III RN 8/96 (OSP 1997 z. 10, poz. 190 z glosą B. Adamiak). Ponie-
waż upoważnienie Wiceprezydenta O. miało ograniczony zakres, to Sąd powinien
ustalić, czy sporna decyzja była podjęta w granicach umocowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Prezydent miasta jest uprawniony do wydawania decyzji w indywidualnych
sprawach z zakresu administracji publicznej (art. 39 ust. 1 w związku z art.26 ust.5
ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, jednolity tekst: Dz.U. z
1996 r., Nr 13, poz.74 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji).
Zgodnie z art. 39 ust. 2 tej ustawy może on upoważnić swoich zastępców lub innych
pracowników do wydawania w jego imieniu tych decyzji administracyjnych. Podobną
regulację zawiera art. 268a KPA. Przepisy postępowania administracyjnego - jak
trafnie podniesiono w rewizji nadzwyczajnej – nie zawierają wymagania, aby osoba
podpisująca decyzję z upoważnienia organu, zamieszczała przy podpisie adnotację
(informację), o posiadanym upoważnieniu. W odniesieniu do osoby wydającej decy-
zję przepis art. 107 § 1 KPA wymaga jedynie, aby decyzja zawierała „podpis z poda-
niem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wyda-
nia decyzji”. Sąd Najwyższy podziela pogląd wyrażony w wyroku tego Sądu z dnia 11
października 1996 r., III RN 8/96 (OSNAPiUS 1997 nr 9, poz. 144, OSP 1997 z. 10,
poz.190 z glosą B. Adamiak), według którego decyzja administracyjna nie jest nie-
ważna z tego tylko powodu, że została podpisana przez zastępcę naczelnika urzędu
3
skarbowego lub wicedyrektora izby skarbowej bez wyraźnego powołania się na od-
powiednie upoważnienie naczelnika urzędu lub dyrektora izby.
Prezydent O. udzielił Wiceprezydentowi upoważnienia do podpisywania w
jego imieniu wszystkich decyzji administracyjnych z zakresu administracji publicznej
w czasie nieobecności jego oraz kierowników poszczególnych wydziałów Urzędu
Miejskiego w O. Możliwość skorzystania z tego upoważnienia, w sposób zgodny z
prawem uzależniona jest więc od sytuacji faktycznej w czasie podpisywania decyzji
przez Wiceprezydenta O. Obecność Prezydenta lub kierowników poszczególnych
działów wyłącza możliwość skorzystania z upoważnienia przez Wiceprezydenta.
Rozpoznając odwołanie od decyzji Wiceprezydenta O. organ drugiej instancji powi-
nien był ustalić, czy decyzja ta była wydana w czasie umożliwiającym skorzystanie z
upoważnienia. Odpowiednio odnosi się to również do Naczelnego Sądu Administra-
cyjnego.
Z tych względów na podstawie art. 39313
KPC w związku z art. 10 ustawy z
dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego ...(Dz.U. Nr 43,
poz. 189 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.
========================================

III RN 189/99

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia