Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 11 stycznia 2001 r.
I PKN 844/00
Nieokreślenie - choćby dorozumiane - w porozumieniu stron o rozwiąza-
niu stosunku pracy terminu jego ustania (podobnie jak przy zawarciu umowy o
pracę - art. 26 KP) powoduje rozwiązanie tego stosunku w dniu zawarcia poro-
zumienia.
Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Myszka, Walerian Sanetra.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2001 r. sprawy z po-
wództwa Jacka S. przeciwko Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w P. o za-
płatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2000 r. [...]
o d d a l i ł kasację i zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.000 zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Pozwana Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w P., w sprawie z po-
wództwa Jacka S. o zapłatę, wniosła kasację od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu
Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2000 r. [...]. Zaskar-
żonym wyrokiem oddalono apelację pozwanej od wyroku Sądu pierwszej instancji,
zasądzającego na rzecz powoda odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiąza-
nie umowy o pracę. W kasacji pozwana zarzuciła naruszenie art. 6 KC polegające na
błędnym przyjęciu przez Sąd, że powód udowodnił swoje roszczenie oraz naruszenie
art. 65 KC polegające na niewłaściwej wykładni oświadczenia woli złożonego pozwa-
nej przez powoda dnia 9 lutego 1998 r. co do sposobu rozwiązania stosunku pracy.
Twierdzi się w kasacji, iż tego dnia strony złożyły sobie nawzajem oświadczenia woli
powodujące rozwiązanie umowy o pracę na podstawie porozumienia stron.
2
Powód wniósł o odrzucenie kasacji lub jej oddalenie i zasądzenie kosztów po-
stępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest nieuzasadniona. Nie stawia się w niej zarzutu naruszenia przepi-
sów postępowania, czego skutkiem byłyby błędne ustalenia dotyczące stanu faktycz-
nego sprawy. Skoro Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach kasacji, a z
urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania (art. 39311
KPC), to w
tej sytuacji jest on związany ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd drugiej
instancji (który uznał ustalenia Sądu Rejonowego za uzasadnione). Z ustaleń tych
wynika, że dnia 9 lutego 1998 r. działający w imieniu pozwanej Paweł P. powiedział
do powoda, że utracił do niego zaufanie z uwagi na informacje udzielone dziennika-
rzom i że będzie musiał go zwolnić, zaś powód oświadczył, iż w takiej sytuacji nie
może i nie będzie dalej pracować. Sąd drugiej instancji trafnie ocenił, że na podsta-
wie tych oświadczeń nie doszło do rozwiązania umowy o pracę na podstawie poro-
zumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 KP). Wyrażają one jedynie zgodną ocenę, że dalsza
współpraca stron jest niemożliwa. Żadna ze stron nie oświadczyła, że zamierza roz-
wiązać umowę o pracę na podstawie porozumienia stron ani nie złożyła drugiej stro-
nie propozycji (oferty) rozwiązania umowy w ten sposób. Z ich oświadczeń wynika,
że zamierzają podjąć działania zmierzające do rozwiązania umowy o pracę, jako że
nie chcą, aby nadal łączył je stosunek pracy.
Przeciwko uznaniu, że strony uzgodniły rozwiązanie stosunku pracy, przema-
wia także nieustalenie daty jego ustania. Ustalenie tej daty nie jest konieczne do
rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron. Jeżeli strony jej nie ustalą,
w sposób choćby dorozumiany, to stosunek pracy zostaje rozwiązany w dniu zawar-
cia porozumienia (podobnie jak przy zawarciu umowy o pracę, gdy nie zostanie okre-
ślony dzień rozpoczęcia pracy, to stosunek pracy nawiązuje się w dniu zawarcia
umowy - art. 26 KP). Jednakże na ogół rozwiązując umowę o pracę w drodze poro-
zumienia stron dochodzi do uzgodnienia daty ustania stosunku pracy. Można ocze-
kiwać, że w niniejszej sprawie strony określiłyby tę datę z uwagi na ustalone terminy
zajęć dydaktycznych powoda - który prowadził je jeszcze pod koniec lutego 1998 r.
Także zarzut naruszenia art. 6 KC nie może być uwzględniony. Uzasadnia się
go tym, że powód sam uważał swoje roszczenia za nieudowodnione, gdyż wniósł o
3
przesłuchanie dwóch świadków, którzy nie byli obecni przy rozmowie z dnia 9 lutego
1998 r. Trzeba mieć na uwadze, iż ze składania wniosków dowodowych nie wynika,
aby strona uważała swoje roszczenie za nieudowodnione. Strona składa je bowiem
po to, aby wykazać zasadność swoich roszczeń sądowi, a dla rozstrzygnięcia sprawy
nie ma znaczenia jej subiektywne przekonanie co do udowodnienia lub nieudowod-
nienia faktów, z których wywodzi roszczenia.
Rozpoznając sprawę w granicach kasacji Sąd Najwyższy nie rozważał zagad-
nienia, czy stosunek pracy został rozwiązany przez wypowiedzenie, czy rozwiązanie
bez wypowiedzenia złożone przez pozwanego, jako że w tym zakresie nie było za-
rzutów kasacyjnych.
Z tych względów na podstawie art. 98 i art. 39312
KPC orzeczono jak w sen-
tencji.
========================================

I PKN 844/00

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia