SNO 27/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 7 LIPCA 2004 R.
SNO 27/04
Z art. 104 § 2 u.s.p. wynika wprost, że sędzia w stanie spoczynku może
być także skazany za przewinienie popełnione przed przejściem w stan
spoczynku. Zgodnie z regułą wykładni „a maiori ad minus”, jeżeli jest
dopuszczalne skazanie sędziego za przewinienie popełnione przed
przejściem w stan spoczynku, to tym bardziej sędzia w stanie spoczynku
odpowiada za przewinienie służbowe popełnione przed przejściem w stan
spoczynku.
Przewodniczący: sędzia SN Piotr Hofmański.
Sędziowie SN: Jacek Sobczak (sprawozdawca), Kazimierz Jaśkowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Apelacyjnego oraz protokolanta po
rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2004 r. sprawy sędziego Sądu Okręgowego w stanie
spoczynku w związku z zażaleniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego na
postanowienie Sądu Dyscyplinarnego z dnia 2 kwietnia 2004 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł: u c h y l i ć zaskarżone p o s t a n o w i e n i e i sprawę
przekazać Sądowi Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego
rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 20 maja 2002 r.
uznał sędziego Sądu Okręgowego w stanie spoczynku za winnego popełnienia
czynu określonego w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
2
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) i za to, na mocy
art. 109 § 1 pkt 5 tej ustawy wymierzył obwinionemu karę złożenia sędziego z
urzędu, a kosztami postępowania dyscyplinarnego obciążył Skarb Państwa.
Powyższy wyrok zaskarżony został odwołaniem obwinionego, a w wyniku
jego uwzględnienia Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 20
września 2003 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi
Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2004 r., sygn. akt SD (...), Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny umorzył postępowanie dyscyplinarne
przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego, zaś wydatkami poniesionymi w
postępowaniu dyscyplinarnym obciążył Skarb Państwa.
Na wspomniane postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego, zażalenie wniósł Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w
Sądzie Apelacyjnym. W zażaleniu skarżący zarzucił obrazę przepisów
postępowania – art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., polegającą na jego zastosowaniu
pomimo braku ku temu podstaw oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych
za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że przejście sędziego w stan
spoczynku w trakcie trwającego postępowania dyscyplinarnego powoduje, iż nie
może on odpowiadać za przewinienie dyscyplinarne popełnione przed
przejściem w stan spoczynku. W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego
orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w Sądzie Apelacyjnym
okazało się w pełni zasadne.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, Sąd Apelacyjny wyraził
przekonanie, iż na dalsze procedowanie w sprawie nie pozwala norma prawa
materialnego zawarta w art. 104 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
3
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.). Zdaniem Sądu
Dyscyplinarnego sędzia w stanie spoczynku może być pociągnięty do
odpowiedzialności tylko „za uchybienia godności, po przejściu w stan
spoczynku” oraz za „uchybienie godności urzędu sędziego w okresie pełnienia
służby”, co wyłącza możliwość kontynuowania wszczętego wcześniej
postępowania w sprawie przewinienia służbowego.
Z art. 104 § 2 u.s.p. wynika wprost, że sędzia w stanie spoczynku może być
także skazany za przewinienie popełnione przed przejściem w stan spoczynku.
Zgodnie z regułą wykładni „a maiori ad minus”, jeżeli jest dopuszczalne
skazanie sędziego za przewinienie popełnione przed przejściem w stan
spoczynku, to tym bardziej sędzia w stanie spoczynku odpowiada za
przewinienie służbowe popełnione przed przejściem w stan spoczynku.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w sentencji
postanowienia.
SNO 27/04
Z art. 104 § 2 u.s.p. wynika wprost, że sędzia w stanie spoczynku może
być także skazany za przewinienie popełnione przed przejściem w stan
spoczynku. Zgodnie z regułą wykładni „a maiori ad minus”, jeżeli jest
dopuszczalne skazanie sędziego za przewinienie popełnione przed
przejściem w stan spoczynku, to tym bardziej sędzia w stanie spoczynku
odpowiada za przewinienie służbowe popełnione przed przejściem w stan
spoczynku.
Przewodniczący: sędzia SN Piotr Hofmański.
Sędziowie SN: Jacek Sobczak (sprawozdawca), Kazimierz Jaśkowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Apelacyjnego oraz protokolanta po
rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2004 r. sprawy sędziego Sądu Okręgowego w stanie
spoczynku w związku z zażaleniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego na
postanowienie Sądu Dyscyplinarnego z dnia 2 kwietnia 2004 r., sygn. akt (...)
p o s t a n o w i ł: u c h y l i ć zaskarżone p o s t a n o w i e n i e i sprawę
przekazać Sądowi Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego
rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 20 maja 2002 r.
uznał sędziego Sądu Okręgowego w stanie spoczynku za winnego popełnienia
czynu określonego w art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
2
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) i za to, na mocy
art. 109 § 1 pkt 5 tej ustawy wymierzył obwinionemu karę złożenia sędziego z
urzędu, a kosztami postępowania dyscyplinarnego obciążył Skarb Państwa.
Powyższy wyrok zaskarżony został odwołaniem obwinionego, a w wyniku
jego uwzględnienia Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny, wyrokiem z dnia 20
września 2003 r. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi
Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania.
Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2004 r., sygn. akt SD (...), Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny umorzył postępowanie dyscyplinarne
przeciwko sędziemu Sądu Okręgowego, zaś wydatkami poniesionymi w
postępowaniu dyscyplinarnym obciążył Skarb Państwa.
Na wspomniane postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego, zażalenie wniósł Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego w
Sądzie Apelacyjnym. W zażaleniu skarżący zarzucił obrazę przepisów
postępowania – art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., polegającą na jego zastosowaniu
pomimo braku ku temu podstaw oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych
za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że przejście sędziego w stan
spoczynku w trakcie trwającego postępowania dyscyplinarnego powoduje, iż nie
może on odpowiadać za przewinienie dyscyplinarne popełnione przed
przejściem w stan spoczynku. W konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego
orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu – Sądowi Dyscyplinarnemu.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w Sądzie Apelacyjnym
okazało się w pełni zasadne.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, Sąd Apelacyjny wyraził
przekonanie, iż na dalsze procedowanie w sprawie nie pozwala norma prawa
materialnego zawarta w art. 104 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
3
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.). Zdaniem Sądu
Dyscyplinarnego sędzia w stanie spoczynku może być pociągnięty do
odpowiedzialności tylko „za uchybienia godności, po przejściu w stan
spoczynku” oraz za „uchybienie godności urzędu sędziego w okresie pełnienia
służby”, co wyłącza możliwość kontynuowania wszczętego wcześniej
postępowania w sprawie przewinienia służbowego.
Z art. 104 § 2 u.s.p. wynika wprost, że sędzia w stanie spoczynku może być
także skazany za przewinienie popełnione przed przejściem w stan spoczynku.
Zgodnie z regułą wykładni „a maiori ad minus”, jeżeli jest dopuszczalne
skazanie sędziego za przewinienie popełnione przed przejściem w stan
spoczynku, to tym bardziej sędzia w stanie spoczynku odpowiada za
przewinienie służbowe popełnione przed przejściem w stan spoczynku.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w sentencji
postanowienia.