Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Anna Nowińska (ref.)

S ę d z i o w i e: SSO Wacława Macińska

SSO Krystyna Dereń-Szydłowska

Protokolant : Małgorzata Miodońska

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie

sprawy z powództwa S. M.

przeciwko Fabryce (...) A Spółce z o.o. w P.

o wynagrodzenie

na skutek apelacji powoda S. M.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 grudnia 2012 r. sygn. akt X P 230/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II w ten sposób, że zasądza od strony pozwanej Fabryki (...) A Spółki z o.o. w P. na rzecz powoda S. M. kwotę 1139,80 zł ( jeden tysiąc sto trzydzieści dziewięć złotych 80/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2011 r. do dnia 7 lutego 2013 r. i nadal ustawowe do dnia zapłaty,

II.  dalej idącą apelację oddala,

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 06.12.2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził na rzecz powoda S. M. od strony pozwanej Fabryki (...) A Spółki z o.o. w P. kwotę 2.828,31 zł z ustawowymi odsetkami od kwot opisanych w części wstępnej wyroku a dalej idące powództwo oddalił.

Swoje rozstrzygnięcie oparł Sąd Rejonowy na ustaleniu, że powód był zatrudniony u strony pozwanej w okresie od 01.06.2011r. do 30.09.2011r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku betoniarza. Miejscem wykonywania pracy przez powoda była miejscowość A.w Niemczech, gdyż strona z firmą (...).(...)w A.miała podpisaną umowę o produkcję elementów z betonu. Powód podlegał poleceniom osoby upoważnionej przez stronę pozwaną.

W umowie o pracę strony uzgodniły, że strona niemiecka będzie wynajmowała pracownikom mieszkanie za które czynsz będzie potrącany z wynagrodzenia za pracę.

Pozwana potrąciła powodowi z wynagrodzenia za pracę kwotę 815,80 zł za czerwiec, 1.040,43 zł za lipiec i 972,08 zł za sierpień 2011r.

Pracownicy strony pozwanej nie pracowali w Niemczech w godzinach nadliczbowych. Każdy z pracowników podpisywał się na listach obecności, którą prowadzili sami pracownicy. Po pewnym czasie, z uwagi na fakt, że lista zginęła, prezes strony pozwanej lub Z. A. (1) – ojciec prezesa strony pozwanej, przywozili listę i wówczas pracownicy się podpisywali. Pracownicy pozwanej pracowali po 8 godzin dziennie od poniedziałku do piątku dostosowując się do przerw niemieckich pracowników. Nie było możliwości aby pracownicy strony pozwanej pracowali dłużej niż pracownicy niemieccy, gdyż któryś z niemieckich pracowników musiał zamknąć zakład a bardzo często pracownicy strony pozwanej wychodzili wcześniej niż pracownicy niemieccy.

Niemieccy majstrowie nie kontrolowali pracowników strony pozwanej ani nie prowadzili ewidencji czasu pracy.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwotę 2.828,31 zł, która stanowiła sumę potrąceń z tytułu najmu mieszkania.

Sąd stanął na stanowisku, że dokonując tych potrąceń powodowi naruszył przepis art. 91 § 1 kp, zgodnie z którym należności inne niż wymienione w art. 87 § 1 i 7 kp mogą być potrącone z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie.

Strona pozwana w toku postępowania nie udowodniła, by powód taką właśnie zgodę wyraził. W tej sytuacji roszczenie powoda było uzasadnione.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo o kwotę 1.139,80 zł stanowiącą potrącenie z tytułu najmu mieszkania za wrzesień 2011r., gdyż w ocenie Sądu powód nie wykazał, że we wrześniu 2011r. pracował i nie wykazał, by pozwana potrąciła mu tę kwotę.

Sąd Rejonowy oddalił także powództwo o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

W ocenie Sądu I instancji powód w godzinach nadliczbowych nie pracował, gdyż nie było takiej możliwości. Świadczą o tym zarówno listy płac podpisywane przez powoda jak i zeznania świadków K. S. (1), Z. A. (1) i M. F. (1).

W apelacji od powyższego wyroku powód zarzucił sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału przez nie zasądzenie na jego rzecz kwoty potrąconej przez pozwaną tytułem czynszu za wrzesień 2011r. mimo że pozwana przyznała fakt pracy powoda we wrześniu 2011r. a z dokumentacji płacowej wynika fakt potrącenia kwoty czynszu za wrzesień z wynagrodzenia powoda; zarzucił także naruszenie przepisów postępowania a to art. 233 § 1 kpc przez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego oraz art. 217 kpc w zw. z art. 227 kpc poprzez oddalenie wniosków dowodowych o przeprowadzenie w drodze pomocy prawnej dowodu z dokumentów ewidencji czasu pracy firmy (...) oraz o przesłuchanie w charakterze świadków niemieckich pracowników na okoliczność czasu pracy powoda.

Wskazując na powyższe powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku w części oddalającej powództwo i zasądzenie na jego rzecz kwoty potrąconej z wynagrodzenia za wrzesień tytułem czynszu oraz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe i na okoliczność potrącenia przez stronę pozwaną we wrześniu 2011r. z wynagrodzenia powoda kwoty czynszu dopuścił dowód z listy płac za wrzesień 2011r. (k. 67).

W oparciu o tę listę Sąd Okręgowy ustalił że strona pozwana potrąciła z wynagrodzenia powoda tytułem opłaty za mieszkanie we wrześniu 2011r. kwotę 1.139,80 zł.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja powoda zasługuje na uwzględnienie w części w której kwestionuje ona oddalenie powództwa o zasądzenie kwoty potrąconej z wynagrodzenia powoda tytułem opłaty za mieszkanie we wrześniu 2011r.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe i w oparciu o ustalenie, że we wrześniu 2011r. strona pozwana potrąciła z wynagrodzenia powoda kwotę 1.139,80 zł tytułem wynajmu mieszkania oraz o ustalenia, które poczynił Sąd Rejonowy a w szczególności, że powód nie wyraził pisemnej zgody na dokonywanie przez pozwaną potrąceń z wynagrodzenia należności z tytułu czynszu za mieszkanie a apelację w tej części uznał za zasadną. Art. 87 § 1 i 7 kp wskazuje jakie należności podlegają potrąceniu z wynagrodzenia za pracę. Są to należności wyliczone taksatywnie i brak wśród nich należności z tytułu najmu mieszkania.

Zgodnie z art. 91 § 1 kp należności inne niż wymienione w cytowanym wyżej przepisie mogą być potrącane z wynagrodzenia pracownikowi tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie. Jak ustalił prawidłowo Sąd Rejonowy powód takiej zgody nie wyraził. Nie stanowią jej także ustalenia, jak twierdzi pozwana, podczas zawierania umowy o pracę.

Skoro tak, to potrącenia dokonywane przez stronę pozwaną naruszały przepis art. 57 § 1 i 7 kp. W tej sytuacji roszczenie powoda było zasadne a apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

W tej części więc wyrok Sądu Rejonowego podlegał z mocy art. 386 § 1 kpc zmianie poprzez zasądzenie na rzecz powoda kwoty potrąconej we wrześniu 2011r.

W pozostałej części apelacja podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne dotyczące pracy powoda w godzinach nadliczbowych dokonane przez Sąd I instancji i uznaje je za własne.

Sąd Rejonowy dokonał też prawidłowej oceny pozwanej ustalonego stanu faktycznego.

Niezasadny okazał się zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc. Dokonana przez Sąd I instancji ocena zebranego materiału dowodowego odpowiada wymogom zawartym we wskazanym przepisie a zarzuty apelacji w tym zakresie stanowiły w istocie polemikę z prawidłowo ustalonym stanem faktycznym i rozstrzygnięciem dokonanym przez Sąd Rejonowy.

Zeznania świadków K. S., Z. A. i M. F., którym Sąd dał wiarę znajdują oparcie w dokumentach – listach płac i ewidencji czasu pracy.

Zwrócić należy uwagę, że powód pracując u strony pozwanej nie kwestionował podpisywanych przez siebie list obecności. Zeznania K. S. są o tyle wartościowe, że nie ma on żadnego interesu w zeznawaniu na korzyść strony pozwanej, gdyż od grudnia 2011r. nie jest on jej pracownikiem. M. F. (1) jest natomiast księgową strony pozwanej i jako osoba zorientowana w sprawach rachunkowości Spółki kompetentnie wypowiadała się na temat list płac.

Zarzut naruszenia art. 217 kpc w zw. z art. 227 kpc również nie jest zasadny.

To Sąd ocenia bowiem, czy zebrany materiał dowodowy jest wystarczający do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy. Uznając za zbędne wskazane przez powoda dowody w sytuacji gdy sporne okoliczności zostały wyjaśnione, miał prawo te wnioski dowodowe oddalić. Decyzja ta była, w ocenie Sądu Okręgowego, trafna.

Zeznania świadków K. S., Z. A. oraz dokumenty w postaci list obecności i płac jednoznacznie wskazały, że pracownicy strony pozwanej nie pracowali w Niemczech w godzinach nadliczbowych.

Uznać zatem należało, że nie było podstaw do wypłacania powodowi wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Z tych względów apelacja powoda z mocy art. 385 kpc podlegała oddaleniu.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o przepis art. 98 kpc i § 12 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm. z uwzględnieniem, że powód wygrał apelację w 1/6 zaś pozwana w 5/6.