Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 8 lutego 2006 r.
III KRS 9/05
Podstawą odwołania sędziego od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa o
odmowie wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego (art. 2
ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa,
Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm. w związku z art. 69 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.)
nie mogą być zarzuty stanowiące wyraz subiektywnych odczuć skarżącego,
które dotyczą ustalenia faktów lub oceny dowodów (art. 3933
§ 3 k.p.c. w
związku z art. 13 ust. 6 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa).
Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Jerzy Kwaśniewski, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2006 r. sprawy z
odwołania Józefa B. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia 11 paździer-
nika 2005 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stano-
wiska sędziego.
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą [...] z dnia 11 października 2005 r. w
sprawie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego, wy-
danej na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o Krajowej Ra-
dzie Sądownictwa (Dz.U. Nr 100, poz. 1082 ze zm., powoływanej dalej jako ustawa o
Krajowej Radzie Sądownictwa) i art. 69 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o
ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm., powoływanej dalej
jako Prawo o ustroju sądów powszechnych), po przeprowadzeniu głosowania posta-
nowiła nie wyrazić zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego przez Józefa
B. - sędziego Sądu Okręgowego w Z. W uzasadnieniu powyższej uchwały Krajowa
2
Rada Sądownictwa stwierdziła w szczególności, że „ocena pracy Pana sędziego Jó-
zefa B., która znalazła wyraz w uchwale Kolegium Sądu Okręgowego była negatyw-
na. Nie ma zatem podstaw do uwzględnienia wniosku o kolejne ‘przedłużenie’ i to w
sytuacji, gdy wielu aplikantów zdających egzamin sędziowski z wyróżnieniem, nie
może - z braku etatów - pozostać w sądzie”.
Sędzia Józef B. w odwołaniu od powyższej uchwały [...] Krajowej Rady Są-
downictwa z dnia 11 października 2005 r. zarzucił „sprzeczność z prawem” i wniósł o
uchylenie zaskarżonej uchwały oraz przekazanie sprawy Krajowej Radzie Sądow-
nictwa do ponownego rozpoznania, a także o zażądanie z Sądu Apelacyjnego w P.
opinii na temat jego pracy. W uzasadnieniu swego odwołania sędzia Józef B. pod-
niósł w szczególności, że:
Po pierwsze - „zaskarżona uchwała jest krzywdząca, została podjęta bez dą-
żenia do wykrycia prawdy obiektywnej i jako sprzeczna z prawem winna być uchylo-
na. Kolegium Sądu Okręgowego w Z. oparło się na niesłusznej, złośliwej opinii Prze-
wodniczącej Wydziału Romany R. Moje uwagi z dn. 23-09-05 do opinii przełożonej
nie zostały uwzględnione i nie spowodowały wystąpienia do Sądu Apelacyjnego w P.
o opinię na temat mojej pracy”.
Po drugie - „jestem przekonany, że przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały -
KRS kierowała się tylko i wyłącznie negatywną opinią Kolegium SO, a inne podane
powody uważam za nieprawdziwe i sprzeczne z dotychczasową praktyką. Urywek z
uzasadnienia uchwały KRS, że wielu aplikantów zdających egzamin sędziowski z
wyróżnieniem nie może pozostać w sądzie - jest sprzeczny z wyrokiem NSA Nr II
S.A. 32/00”.
Po trzecie - „Przy rozstrzyganiu niniejszego odwołania proszę wziąć pod
uwagę treść uchwały Trybunału Konstytucyjnego Nr W 2/91, iż KRS ma obowiązek
szczególnie wnikliwie prowadzić postępowanie wyjaśniające, czego nie było w mojej
sprawie”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 69 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych, „sę-
dzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 65, chyba że Krajowa Rada
Sądownictwa na wniosek sędziego, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego
sądu, wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż do ukoń-
3
czenia przez sędziego 70 roku życia.” Oznacza to, iż na gruncie polskiego porządku
prawnego obowiązuje zasada ustawowa, w myśl której sędzia sądu powszechnego
przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 65 roku życia, a ewentualne dal-
sze zajmowanie stanowiska sędziego po ukończeniu 65 roku życia jest możliwe je-
dynie wyjątkowo - jeżeli wyrazi na to zgodę Krajowa Rada Sądownictwa i to po
uprzednim zasięgnięciu opinii kolegium tego sądu, w którym sędzia występujący z
wnioskiem o zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego, zajmuje to stanowi-
sko.
W rozpoznawanej sprawie odwołujący się sędzia Józef B. nie kwestionuje
faktu, że Krajowa Rada Sądownictwa podejmując w dniu 11 października 2005 r. na
podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa uchwałę [...] w
sprawie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie przez niego stanowiska
sędziego Sądu Okręgowego w Z., uczyniła zadość wymogowi ustawowemu określo-
nemu w art. 69 § 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych i wzięła pod uwagę sfor-
mułowaną w tej sprawie opinię Sądu Okręgowego w Z., stwierdzając w szczególno-
ści w uzasadnieniu podjętej uchwały, iż „ocena pracy Pana sędziego Józefa B., która
znalazła wyraz w uchwale Kolegium Sądu Okręgowego była negatywna. Nie ma za-
tem podstaw do uwzględnienia wniosku o kolejne „przedłużenie”.” W tej sytuacji,
podniesiony w odwołaniu sędziego Józefa B. zarzut „sprzeczności z prawem” powyż-
szej uchwały Krajowej Rady Sądownictwa w niniejszej sprawie (nota bene, bez rów-
noczesnego wskazania na jakikolwiek przepis prawa, który - w opinii odwołującego
się - miałby w danym wypadku zostać naruszony) jest oczywiście bezzasadny. Na-
tomiast, podstawą odwołania sędziego od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa o
odmowie wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego nie mogą być
- stanowiące wyraz subiektywnych odczuć skarżącego („zaskarżona uchwała jest
krzywdząca, została podjęta bez dążenia do wykrycia prawdy obiektywnej”, „Kole-
gium Sądu Okręgowego w Z. oparło się na niesłusznej, złośliwej opinii Przewodni-
czącej Wydziału”, „jestem przekonany, że przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały -
KRS kierowała się tylko i wyłącznie negatywna opinią Kolegium SO, a inne podane
powody uważam za nieprawdziwe i sprzeczne z dotychczasową praktyką”) - zarzuty,
które dotyczą ustalenia faktów lub oceny dowodów w sprawie (art. 3933
§ 3 k.p.c. w
związku z art. 13 ust. 6 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa).
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy na podstawie art. 13 ust. 5
ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa orzekł jak w sentencji.
4
========================================