I CZ 12/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-06-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 12/06
POSTANOWIENIE
Dnia 9 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa F. S.A. w K.
przeciwko Z. J. właścicielowi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego
K. w P.
o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2006 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 stycznia 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną pozwanego wniesioną od wyroku
tego Sądu dnia 27 października 2005 r. W ocenie Sądu, sprawa o roszczenia
z art.14 i 15 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
(Dz. U Nr 47, poz. 211 ze zm.) jest sprawą o prawa majątkowe w rozumieniu art.
3982
§ 1 k.p.c., a wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej nie może
być wyższa od wartości zaskarżenia podanej w apelacji.
W zażaleniu pozwanego domagano się uchylenia zaskarżonego
postanowienia jako nieuzasadnionego. Zdaniem skarżącego, nietrafne jest
stanowisko Sądu Apelacyjnego, że sprawa o roszczenia wynikających ze
wskazanych przepisów ustawy z 1993 r. jest zawsze tylko sprawą o prawa
majątkowe w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. W związku z czynami nieuczciwej
konkurencji, określonymi w art. 14 i 15 ustawy z 1993 r., mogą być zgłaszane
roszczenia majątkowe i niemajątkowe, a w niniejszej sprawie powód określi swoje
roszczenia właśnie jako niemajątkowe (żądanie złożenia oświadczenia przez
pozwanego, zakazanie pozwanemu określonego zachowania się).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący istotnie określił wartość przedmiotu zaskarżenia apelacji na kwotę
50.000 zł (k. 739 akt), a – zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem –oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia w kasacji nie może być wyższe niż oznaczenie
wartości zaskarżenia w apelacji. Należy jednak zwrócić uwagę na to, jak
sformułowane były żądania strony powodowej, o jakich żądaniach rozstrzygnięto w
wyroku zaskarżonym skargą kasacyjną i do jakich żądań (roszczeń) odnosi się
wniesiony środek zaskarżenia.
Sąd Okręgowy zobowiązał pozwanego do zaniechania określonych działań
oraz do złożenia odpowiedniego oświadczenia. W wyroku tym uznano za zasadne
roszczenia strony powodowej określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia
16 kwietnia 1993 o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U z 2003 r., Nr 159,
poz. 1503 ze zm.). Oddalono natomiast żądanie o zapłatę zadośćuczynienia (k. 736
akt). Dwa pierwsze roszczenia należą niewątpliwie do kategorii roszczeń
3
niemajątkowych usprawiedliwionych dokonaniem czynami nieuczciwej konkurencji
i przewidzianych w art. 14 i 15 ustawy z 1993 r. (por. art. 20 ustawy). Sąd
Apelacyjny oddalił apelację strony pozwanej jako nieuzasadnioną (k. 776 akt).
Wniesiona skarga kasacyjna strony pozwanej odnosi się do roszczeń
niemajątkowych strony powodowej, co trafnie podniesiono w zażaleniu.
W tej sytuacji odrzucenie skargi kasacyjnej powoda z przyczyn podanych
w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia należało uznać na nieuzasadnione.
Istniały zatem podstawy do uchylenia tego postanowienia (art. 3941
§ 3 k.p.c zw.
z art. 39815
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 9 marca 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa F. S.A. w K.
przeciwko Z. J. właścicielowi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego
K. w P.
o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 marca 2006 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 stycznia 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną pozwanego wniesioną od wyroku
tego Sądu dnia 27 października 2005 r. W ocenie Sądu, sprawa o roszczenia
z art.14 i 15 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
(Dz. U Nr 47, poz. 211 ze zm.) jest sprawą o prawa majątkowe w rozumieniu art.
3982
§ 1 k.p.c., a wartość przedmiotu zaskarżenia w skardze kasacyjnej nie może
być wyższa od wartości zaskarżenia podanej w apelacji.
W zażaleniu pozwanego domagano się uchylenia zaskarżonego
postanowienia jako nieuzasadnionego. Zdaniem skarżącego, nietrafne jest
stanowisko Sądu Apelacyjnego, że sprawa o roszczenia wynikających ze
wskazanych przepisów ustawy z 1993 r. jest zawsze tylko sprawą o prawa
majątkowe w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. W związku z czynami nieuczciwej
konkurencji, określonymi w art. 14 i 15 ustawy z 1993 r., mogą być zgłaszane
roszczenia majątkowe i niemajątkowe, a w niniejszej sprawie powód określi swoje
roszczenia właśnie jako niemajątkowe (żądanie złożenia oświadczenia przez
pozwanego, zakazanie pozwanemu określonego zachowania się).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący istotnie określił wartość przedmiotu zaskarżenia apelacji na kwotę
50.000 zł (k. 739 akt), a – zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem –oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia w kasacji nie może być wyższe niż oznaczenie
wartości zaskarżenia w apelacji. Należy jednak zwrócić uwagę na to, jak
sformułowane były żądania strony powodowej, o jakich żądaniach rozstrzygnięto w
wyroku zaskarżonym skargą kasacyjną i do jakich żądań (roszczeń) odnosi się
wniesiony środek zaskarżenia.
Sąd Okręgowy zobowiązał pozwanego do zaniechania określonych działań
oraz do złożenia odpowiedniego oświadczenia. W wyroku tym uznano za zasadne
roszczenia strony powodowej określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia
16 kwietnia 1993 o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U z 2003 r., Nr 159,
poz. 1503 ze zm.). Oddalono natomiast żądanie o zapłatę zadośćuczynienia (k. 736
akt). Dwa pierwsze roszczenia należą niewątpliwie do kategorii roszczeń
3
niemajątkowych usprawiedliwionych dokonaniem czynami nieuczciwej konkurencji
i przewidzianych w art. 14 i 15 ustawy z 1993 r. (por. art. 20 ustawy). Sąd
Apelacyjny oddalił apelację strony pozwanej jako nieuzasadnioną (k. 776 akt).
Wniesiona skarga kasacyjna strony pozwanej odnosi się do roszczeń
niemajątkowych strony powodowej, co trafnie podniesiono w zażaleniu.
W tej sytuacji odrzucenie skargi kasacyjnej powoda z przyczyn podanych
w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia należało uznać na nieuzasadnione.
Istniały zatem podstawy do uchylenia tego postanowienia (art. 3941
§ 3 k.p.c zw.
z art. 39815
§ 1 k.p.c.).