Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 12 KWIETNIA 2006 R.
IV KK 100/06
Przepisy art. 636 § 1-3 k.p.k., dotyczą zasądzenia kosztów odwoław-
czego postępowania karnego w fazie jurysdykcyjnej i nie mogą być odpo-
wiednio stosowane do zasądzania takich kosztów w toku postępowania
przygotowawczego.
Również redakcja przepisu art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze
zm.), zgodnie z którym nieuwzględnienie środka odwoławczego w spra-
wach z oskarżenia publicznego uzasadnia wymierzenie opłaty podmiotowi,
który wniósł środek odwoławczy, tj. oskarżycielowi posiłkowemu lub pry-
watnemu, nie pozostawia wątpliwości, że dotyczy on wyłącznie zasądzania
kosztów na etapie postępowania odwoławczego, toczącego się w wyniku
środka zaskarżenia wniesionego od orzeczenia sądowego.
Przewodniczący: sędzia SN W. Kozielewicz (sprawozdawca).
Sędziowie SN: A. Deptuła, F. Tarnowski.
Sąd Najwyższy w sprawie z zażalenia pokrzywdzonego Stanisława
B. na postanowienie o umorzeniu śledztwa, po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 2006 r., kasacji, wniesionej przez Proku-
ratora Generalnego na korzyść pokrzywdzonego Stanisława B. od posta-
nowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 21 listopada 2005 r., utrzymujące-
go w mocy postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej w K. z dnia
31 sierpnia 2005 r.,
2
p o s t a n o w i ł uchylić rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 zaskarżonego
postanowienia.
U Z A S A D N I E N I E
Prokurator Prokuratury Rejonowej w K., postanowieniem z dnia 31
sierpnia 2005 r., umorzył na postawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. śledztwo w
sprawie poświadczenia nieprawdy przez funkcjonariusza publicznego
Urzędu Gminy w L. w notatce służbowej z dnia 5 października 2004 r. oraz
w piśmie z dnia 4 października 2004 r., to jest o czyn z art. 271 § 1 k.k.
Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez Stanisława B.
Po rozpoznaniu tego zażalenia Sąd Rejonowy w K., postanowieniem
z dnia 21 listopada 2005 r., orzekł: „1. zaskarżone postanowienie utrzymać
w mocy, 2. zasądzić od pokrzywdzonego Stanisława B. na rzecz Skarbu
Państwa kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem wydatków oraz kwotę 240
(dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty”.
Od tego postanowienia kasację na korzyść pokrzywdzonego Stani-
sława B. złożył Prokurator Generalny. Zaskarżył to postanowienie w części
dotyczącej zasądzenia od pokrzywdzonego Stanisława B. na rzecz Skarbu
Państwa kwoty 40 zł tytułem wydatków oraz kwoty 240 zł tytułem opłaty, i
zarzucając rażące naruszenie przepisu prawa procesowego, a to art. 636 §
1 k.p.k. oraz art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w
sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223, ze zm.), polegające na
zasądzeniu kosztów postępowania odwoławczego oraz wymierzeniu opłaty
za postępowanie odwoławcze od podmiotu nieprzewidzianego we wskaza-
nych przepisach, wniósł o uchylenie postanowienia Sądu Rejonowego w K.
w zaskarżonej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Kasacja jest oczywiście zasadna w rozumieniu art. 535 § 3 k.p.k.
Rzeczywiście, postanowienie Sadu Rejonowego w zaskarżonym ka-
sacją zakresie jest wadliwe, gdyż zapadło z rażącym naruszeniem przepi-
sów prawa procesowego, wskazanych w zarzutach kasacji.
Zgodnie z przepisem art. 636 § 1 k.p.k. nieuwzględnienie środka od-
woławczego w sprawach z oskarżenia publicznego powoduje zasądzenie
kosztów postępowania od podmiotu, który wniósł środek odwoławczy, tj.
oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego. Redakcja wskazanego przepi-
su nie pozostawia wątpliwości, że dotyczy on zasądzenia kosztów postę-
powania karnego na etapie postępowania jurysdykcyjnego i nie może być
odpowiednio stosowany do zasądzenia kosztów postępowania przygoto-
wawczego.
Również redakcja przepisu art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca
1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze
zm.), zgodnie z którym nieuwzględnienie środka odwoławczego w spra-
wach z oskarżenia publicznego implikuje wymierzenie opłaty podmiotowi,
który wniósł środek odwoławczy, tj. oskarżycielowi posiłkowemu lub pry-
watnemu, nie pozostawia wątpliwości, że dotyczy on wyłącznie zasądzania
kosztów na etapie postępowania odwoławczego, toczącego się w wyniku
środka zaskarżenia wniesionego od orzeczenia sądowego.
Zauważyć przy tym nadto należy, że obydwa przepisy odnoszą się do
oskarżyciela posiłkowego, a Stanisław B. jest co prawda pokrzywdzonym w
sprawie, ale nie występował w niej w charakterze oskarżyciela posiłkowe-
go.
W tej sytuacji słusznie wywiódł Prokurator Generalny, że postano-
wienie Sądu Rejonowego dotknięte jest opisanym wyżej rażącym narusze-
niem przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na jego
treść, albowiem doprowadziło do bezzasadnego orzeczenia o kosztach i
opłatach postępowania od pokrzywdzonego Stanisława B.
4
Przedstawione wyżej względy zdecydowały, że Sąd Najwyższy z mo-
cy art. 535 § 3 k.p.k. i art. 537 § 1 k.p.k. rozstrzygnął jak w postanowieniu.