I CNP 76/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 76/06
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi Z. H. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 30 czerwca 2006 r., w sprawie z powództwa Z. H.
przeciwko J. L.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
powoda Z. H. o zapłatę przez pozwanego na jego rzecz kwoty 16925,16 zł wraz z
odsetkami ustawowymi, z tytułu naprawienia szkody wynikłej z nienależytego
wykonania zobowiązania.
Wyrok Sądu Okręgowego powód zaskarżył skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem, przytoczenie podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz wykazanie że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem w skardze powoda nie wskazano przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Skarga zawiera jedynie przytoczenie
przepisów k.p.c., których naruszenie zarzuca skarżący sądowi II instancji.
Ustawodawca wyraźnie jednak odróżnia podstawy skargi od wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4244
, 4245
§ 1 pkt 3),
a więc nie może budzić wątpliwości, że są to dwie niezależne od siebie kwestie
i skarga musi zawierać każdy z tych elementów przedstawiony odrębnie.
Dotyczy to nawet sytuacji, gdy ten sam przepis stanowi jednocześnie element
podstawy oraz przepis, z którym orzeczenie jest niezgodne, por. post. SN z dnia
21 marca 2006 r., III CNP 12/06, z dnia 27 lipca 2006 r., III CNP 25/06 i z dnia
3
20 września 2006 r., IV CNP 77/06). Skarga powoda nie spełnia zatem wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. przez co podlega odrzuceniu.
Należy zaznaczyć, skarga powoda nie spełnia również kolejnego wymagania
wskazanego przez ustawodawcę, a więc uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4). Skarżący pisze
jedynie, że powód poniósł szkodę „w wysokości co najmniej 13000 zł”.
Oświadczenie to ma charakter potencjalny, nie jest poparte jakąkolwiek
dokumentacją ani wskazaniem innych dowodów świadczących, że powód poniósł
szkodę, jaki jest jej rozmiar, czy istnieję związek przyczynowy między
wystąpieniem szkody a wydaniem skarżonego orzeczenia, por. post. SN z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16, z dnia 13 grudnia
2005 r., I CNP 28/05 i z dnia 27 lipca 2006 r. Sygn. akt III CNP 32/06).
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga powoda nie spełnia wymagań
określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon
w sprawie ze skargi Z. H. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 30 czerwca 2006 r., w sprawie z powództwa Z. H.
przeciwko J. L.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelację
powoda Z. H. o zapłatę przez pozwanego na jego rzecz kwoty 16925,16 zł wraz z
odsetkami ustawowymi, z tytułu naprawienia szkody wynikłej z nienależytego
wykonania zobowiązania.
Wyrok Sądu Okręgowego powód zaskarżył skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem, przytoczenie podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie
przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz wykazanie że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe.
Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Tymczasem w skardze powoda nie wskazano przepisu prawa, z którym
zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Skarga zawiera jedynie przytoczenie
przepisów k.p.c., których naruszenie zarzuca skarżący sądowi II instancji.
Ustawodawca wyraźnie jednak odróżnia podstawy skargi od wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne (art. 4244
, 4245
§ 1 pkt 3),
a więc nie może budzić wątpliwości, że są to dwie niezależne od siebie kwestie
i skarga musi zawierać każdy z tych elementów przedstawiony odrębnie.
Dotyczy to nawet sytuacji, gdy ten sam przepis stanowi jednocześnie element
podstawy oraz przepis, z którym orzeczenie jest niezgodne, por. post. SN z dnia
21 marca 2006 r., III CNP 12/06, z dnia 27 lipca 2006 r., III CNP 25/06 i z dnia
3
20 września 2006 r., IV CNP 77/06). Skarga powoda nie spełnia zatem wymagania
określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. przez co podlega odrzuceniu.
Należy zaznaczyć, skarga powoda nie spełnia również kolejnego wymagania
wskazanego przez ustawodawcę, a więc uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia (art. 4245
§ 1 pkt 4). Skarżący pisze
jedynie, że powód poniósł szkodę „w wysokości co najmniej 13000 zł”.
Oświadczenie to ma charakter potencjalny, nie jest poparte jakąkolwiek
dokumentacją ani wskazaniem innych dowodów świadczących, że powód poniósł
szkodę, jaki jest jej rozmiar, czy istnieję związek przyczynowy między
wystąpieniem szkody a wydaniem skarżonego orzeczenia, por. post. SN z dnia
11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16, z dnia 13 grudnia
2005 r., I CNP 28/05 i z dnia 27 lipca 2006 r. Sygn. akt III CNP 32/06).
Z tych względów, stwierdziwszy że skarga powoda nie spełnia wymagań
określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
db