V CNP 167/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 167/06
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 10 sierpnia 2006 r., w sprawie z wniosku M. J.
przeciwko dłużnikom T. K., A. K.
i M. I.
o nadanie klauzuli wykonalności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2006 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
zażalenie M. J. od postanowienia Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 grudnia 2005 r.
w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności.
Postanowienie Sądu Okręgowego wnioskodawca M. J. zaskarżył skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając
naruszenie prawa materialnego w postaci art. 370 k.p.c. w związku z art. 397 § 3
k.p.c. - poprzez chybioną wykładnię.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie została wyrządzona szkoda. Z tego
względu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza
złożenie przez skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła - ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru - oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia.
Skarżący nie wypełnił wskazanego wymagania. Na marginesie należy dodać, że
Sąd l instancji uwzględnił w całości wniosek wnioskodawcy.
Skarga wniesiona przez M. J. jest niedopuszczalna także z innych przyczyn.
W myśl art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie dominuje stanowisko,
zgodnie z którym postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są
postanowienia zamykające drogę do wydania orzeczenia sądu danej instancji,
rozstrzygającego istotę sprawy w procesie (wyrokiem) lub w postępowaniu
nieprocesowym (postanowieniem), a ponadto postanowienia, które kończą sprawę
jako pewną całość poddaną pod osąd, a więc dotyczące całości sprawy, a będące
ostatnimi orzeczeniami wydanymi w postępowaniu. Podsumowując,
postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są te postanowienia, których
3
uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty
przez sąd danej instancji.
Nadanie klauzuli wykonalności następuje w postępowaniu pomocniczym,
toczącym się poza ramami sprawy głównej i tylko w celu jej uzupełnienia.
Należy zatem przyjąć, iż postanowienie w tym przedmiocie nie jest orzeczeniem
kończącym postępowanie w sprawie, dlatego nie może być zaskarżone skargą
z art. 4241
k.p.c. (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 2005 r., III CNP
4/05, OSNC 2006, nr 1,poz. 16).
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 10 sierpnia 2006 r., w sprawie z wniosku M. J.
przeciwko dłużnikom T. K., A. K.
i M. I.
o nadanie klauzuli wykonalności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2006 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił
zażalenie M. J. od postanowienia Sądu Rejonowego w T. z dnia 27 grudnia 2005 r.
w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności.
Postanowienie Sądu Okręgowego wnioskodawca M. J. zaskarżył skargą o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając
naruszenie prawa materialnego w postaci art. 370 k.p.c. w związku z art. 397 § 3
k.p.c. - poprzez chybioną wykładnię.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego
orzeczenia niezgodnego z prawem stronie została wyrządzona szkoda. Z tego
względu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), co oznacza
złożenie przez skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła - ze
wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru - oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia.
Skarżący nie wypełnił wskazanego wymagania. Na marginesie należy dodać, że
Sąd l instancji uwzględnił w całości wniosek wnioskodawcy.
Skarga wniesiona przez M. J. jest niedopuszczalna także z innych przyczyn.
W myśl art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu
pierwszej instancji.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie dominuje stanowisko,
zgodnie z którym postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są
postanowienia zamykające drogę do wydania orzeczenia sądu danej instancji,
rozstrzygającego istotę sprawy w procesie (wyrokiem) lub w postępowaniu
nieprocesowym (postanowieniem), a ponadto postanowienia, które kończą sprawę
jako pewną całość poddaną pod osąd, a więc dotyczące całości sprawy, a będące
ostatnimi orzeczeniami wydanymi w postępowaniu. Podsumowując,
postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są te postanowienia, których
3
uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty
przez sąd danej instancji.
Nadanie klauzuli wykonalności następuje w postępowaniu pomocniczym,
toczącym się poza ramami sprawy głównej i tylko w celu jej uzupełnienia.
Należy zatem przyjąć, iż postanowienie w tym przedmiocie nie jest orzeczeniem
kończącym postępowanie w sprawie, dlatego nie może być zaskarżone skargą
z art. 4241
k.p.c. (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 2005 r., III CNP
4/05, OSNC 2006, nr 1,poz. 16).
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
db