V CNP 168/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 168/06
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. M. i D. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 25 sierpnia 2005 r., w sprawie z powództwa H. L.
przeciwko M. M. i D. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2005 r. Sąd Okręgowy w G.
oddalił apelację pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 listopada
2004 r. w sprawie o zapłatę. Zmienił natomiast zaskarżony wyrok w zakresie
wysokości odsetek ustawowych.
Pozwani M. M. i D. M. wnieśli o stwierdzenie niezgodności z prawem
wskazanego wyżej wyroku Sądu Okręgowego. Zarzucili zaskarżonemu wyrokowi
„obrazę przepisów prawa procesowego poprzez pominięcie dowodów
świadczących na niekorzyść powoda; poczynienie ustaleń stanu faktycznego w
oparciu o wybiórczo potraktowany materiał dowodowy; naruszenie zasady
swobodnej oceny dowodów poprzez ich dostosowanie do przyjętej przez Sąd
koncepcji dotyczącej stanu faktycznego; naruszenie przepisu art. 627 k.c. poprzez
zasądzenie od pozwanego M. M. kwoty nienależnej powodowi nawet przy
poczynionych przez Sąd ustaleniach".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4244
zdanie drugie k.p.c. wyraźnie stanowi, że podstawą skargi
nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to
z charakteru postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawujący nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących (w tym zarzut „obrazy przepisów prawa
procesowego" bez wskazania chociażby konkretnych artykułów) są w istocie
związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem z określonych
środków dowodowych. Także wskazanie przez skarżących na naruszenie art. 627
k.c. nie czyni w żadnym razie zadość wymaganiu oparciu skargi na naruszeniu
prawa materialnego.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
3
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. M. i D. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 25 sierpnia 2005 r., w sprawie z powództwa H. L.
przeciwko M. M. i D. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 stycznia 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2005 r. Sąd Okręgowy w G.
oddalił apelację pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 8 listopada
2004 r. w sprawie o zapłatę. Zmienił natomiast zaskarżony wyrok w zakresie
wysokości odsetek ustawowych.
Pozwani M. M. i D. M. wnieśli o stwierdzenie niezgodności z prawem
wskazanego wyżej wyroku Sądu Okręgowego. Zarzucili zaskarżonemu wyrokowi
„obrazę przepisów prawa procesowego poprzez pominięcie dowodów
świadczących na niekorzyść powoda; poczynienie ustaleń stanu faktycznego w
oparciu o wybiórczo potraktowany materiał dowodowy; naruszenie zasady
swobodnej oceny dowodów poprzez ich dostosowanie do przyjętej przez Sąd
koncepcji dotyczącej stanu faktycznego; naruszenie przepisu art. 627 k.c. poprzez
zasądzenie od pozwanego M. M. kwoty nienależnej powodowi nawet przy
poczynionych przez Sąd ustaleniach".
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4244
zdanie drugie k.p.c. wyraźnie stanowi, że podstawą skargi
nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Wynika to
z charakteru postępowania przed Sądem Najwyższym oraz z funkcji tego Sądu
ukonstytuowanego jako sąd prawa, sprawujący nadzór nad działalnością sądów
powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji). Ocena dowodów
pozostaje zatem wyłączną domeną sądów orzekających i nie może być
kontrolowana przez Sąd Najwyższy.
Zarzuty wskazane przez skarżących (w tym zarzut „obrazy przepisów prawa
procesowego" bez wskazania chociażby konkretnych artykułów) są w istocie
związane z problematyką ustaleń faktycznych i korzystaniem z określonych
środków dowodowych. Także wskazanie przez skarżących na naruszenie art. 627
k.c. nie czyni w żadnym razie zadość wymaganiu oparciu skargi na naruszeniu
prawa materialnego.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
ograniczona tylko do zarzutów dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów
jest niedopuszczalna jako nieoparta na ustawowej podstawie (por. postanowienia
3
Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, nr 4,
poz. 76; z dnia 9 maja 2005 r., V CNP 2/05, niepubl.; z dnia 28 marca 2006 r.,
V CNP 55/06, niepubl.).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jc