Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 11/07
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa G.G.
przeciwko Wodociągom Miejskim sp. z o.o. w R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 marca 2007 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił – na podstawie art.
373 k.p.c. – apelację powoda na skutek braku polegającego na nieoznaczeniu
wartości przedmiotu zaskarżenia.
Z uzasadnienia orzeczenia wynika, że z powodu tej wady apelacja – po
bezskutecznym upływie terminu do jej usunięcia – została już odrzucona
postanowieniem Sądu Okręgowego w R. z dnia 28 lipca 2006 r. (art. 370 k.p.c.).
Jednakże na skutek zażalenia powoda Sąd Okręgowy w R., uznając zażalenie za
oczywiście uzasadnione (art. 395 § 2 k.p.c.), postanowieniem z dnia 11 września
2006 r. uchylił swoje orzeczenie o odrzuceniu apelacji. Sąd Apelacyjny uznał – po
przeprowadzeniu kontroli dopuszczalności apelacji ze względu na oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia – że Sąd Okręgowy nie miał podstaw do
uchylenia postanowienia z dnia 28 lipca 2006 r.
W zażaleniu pełnomocnik powoda, zarzucając naruszenie art. 373 k.p.c.,
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Określone w art. 368 § 2 k.p.c. wymaganie, aby apelacja w sprawach
o prawa majątkowe, do których niewątpliwie należy apelacja powoda, zawierała
oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia, należy do kategorii wymagań
formalnych apelacji. Brak apelacji polegający na niedopełnieniu tego wymagania
podlega usunięci na podstawie art. 130 § 1 k.p.c., ale ze względu na szczególne
unormowanie, zawarte w art. 370 k.p.c., w terminie wyznaczonym przez
przewodniczącego i pod rygorem odrzucenia apelacji w razie bezskutecznego
upływu tego terminu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 2005 r., II UZP
7/05, OSNP z 2005 r., nr 24, poz. 396).
Ocena apelacji pod kątem m.in. wymagań formalnych należy przede
wszystkim do sądu pierwszej instancji (art. 370 k.p.c.). Jednakże po przedstawieniu
apelacji sądowi drugiej instancji również ten sąd – zgodnie z art. 373 k.p.c. – bada
dopuszczalność apelacji pod tym względem. To badanie, będące w zasadzie
kontrolą postępowania przeprowadzonego przez sąd pierwszej instancji, obejmuje
3
nie tylko weryfikację wymagań formalnych apelacji, ale także orzeczeń wydanych
już przez sąd pierwszej instancji w toku postępowania międzyinstancyjnego (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 1967 r., I CZ 105/67, OSNC
z 1968 r., nr 7, poz. 126). Kontrola postanowienia Sądu Okręgowego w R. z dnia 11
września 2006 r. nie stanowiła więc – wbrew zarzutowi skarżącego – naruszenia
art. 373 k.p.c. Również przeprowadzenie tej kontroli na rozprawie nie uzasadnia
zarzutu obrazy tego przepisu, ponieważ zgodnie z art. 148 § 2 k.p.c. sąd może
rozpoznać sprawę na rozprawie, jeżeli podlegała ona rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym
Nie budzi też wątpliwości trafność stanowiska Sądu odwoławczego, że nie
zachodziła podstawa do uwzględnienia przez Sąd pierwszej instancji zażalenia na
postanowienie o odrzuceniu apelacji z powodu jego oczywistego uzasadnienia. Nie
można bowiem przyjąć, że w realiach sprawy nieoznaczenie wartości przedmiotu
zaskarżenia stanowiło oczywistą omyłkę, niepowodującą odrzucenia apelacji na
podstawie art. 370 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia
2006 r., V CZ 25/06, niepubl.). Wydany w sprawie – po połączeniu spraw (k.15 i 31)
– wyrok łączny ma złożony charakter. W przedmiocie dochodzonych roszczeń
zapadły orzeczenia o częściowym ich uwzględnieniu i oddaleniu w pozostałym
zakresie, a także o odrzuceniu pozwu w zakresie części żądania. W tej sytuacji nie
można podzielić zapatrywania, że wartość przedmiotu zaskarżenia była oczywista,
można ją było oznaczyć bez szczegółowego badania sprawy.
Uchylenie postanowienia Sądu Okręgowego o odrzuceniu apelacji na skutek
uznania zażalenia za oczywiście uzasadnione – wbrew zarzutowi skarżącego – nie
spowodowało przywrócenie terminu do wykonania zarządzenia w sprawie
oznaczenia wartości przedmiotu sporu. Przywrócenie terminu wymaga bowiem
przeprowadzenia odpowiedniego postępowania (art. 168-172 k.p.c.). Uchylenie
tego orzeczenia usunęło natomiast przeszkodę do przedstawienia apelacji sądowi
drugiej instancji i otworzyło możliwość zweryfikowania przez ten sąd
dopuszczalności odrzucenia apelacji ze względu na nieoznaczenie wartości
przedmiotu zaskarżenia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).