Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 47/07
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa Z.K.
przeciwko H.Ż. - Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w O. i Skarbowi
Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego […]
o zapłatę i wydanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 marca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 sierpnia 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powoda na rzecz
każdego z pozwanych kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset
złotych) kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Powód Z.K. w złożonej skardze kasacyjnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił
naruszenie przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ - jak to wskazano w
tejże skardze - na wynik postępowania tj.:
- art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. poprzez nieustosunkowanie się
w uzasadnieniu wyroku do dowodów świadczących o tym, iż przedmiotem
umowy sprzedaży hotelu „O." oraz umowy leasingu była tylko nieruchomość
bez spornych rzeczy ruchomych, w szczególności zeznań świadków A.G. i
W.K. oraz pisma notariusza, z dnia 28.10.2005 r., sporządzającego umowę
sprzedaży nieruchomości, oraz do okoliczności świadczących o tym, iż
powód miał możliwość czerpania korzyści z wynajęcia przedmiotowych
ruchomości, skoro faktycznie z nich korzystano,
- art. 316 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie dowodów świadczących o tym,
iż przedmiotem umowy sprzedaży hotelu „O." oraz umowy leasingu była
tylko nieruchomość bez spornych rzeczy ruchomych, w szczególności
zeznań świadków A.G. i W.K. oraz pisma notariusza, z dnia 28.10.2005 r.,
sporządzającego umowę sprzedaży nieruchomości, oraz nieuwzględnienie
okoliczności świadczących o tym, iż powód miał możliwość czerpania
korzyści z wynajęcia przedmiotowych ruchomości, skoro faktycznie z nich
korzystano,
- art. 382 k.p.c., poprzez dokonywanie ustaleń nie mających oparcia
w materiale dowodowym sprawy, polegającym na przyjęciu, iż świadek A.G.
jednoznacznie stwierdziła, iż przedmiotem leasingu były również
przedmiotowe ruchomości, mimo iż świadek tego nie stwierdziła,
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący wskazał,
że za jej rozpoznaniem przemawia oczywistość uchybień, jakie miały miejsce
w postępowaniach przed sądami obu instancji oraz ich ewidentny wpływ na treść
orzeczeń tych sądów.
Wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającego go wyroku
Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu
3
Okręgowego w E.
W złożonych przez pozwanych odpowiedziach na skargę kasacyjną pozwana
H.Ż. wnosiła o jej oddalenie z zasądzeniem kosztów postępowania. Pozwany
Skarb Państwa wnosił o odrzucenie skargi kasacyjnej, a w wypadku nie
uwzględnienia tego wniosku o wydanie postanowienia odmawiającego przyjęcia
skargi do rozpoznania. Na wypadek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
pozwany Skarb Państwa wnosił o jej oddalenie. W każdym wypadku tenże
pozwany wnosił o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podkreślając oczywistość uchybień strona powodowa nie odwołała się
wprost do treści art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. Jednakże przytoczony wniosek
i uzasadnienie skargi kasacyjnej wykluczają istnienie przesłanek przewidzianych
w art. 3989
§ 1 pkt 1-3 k.p.c.
Stosownie do powołanego art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga kasacyjna
spełnia wymaganie przewidziane w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. jeżeli zawiera
argumentację pozwalającą na przyjęcie, że jest ona oczywiście uzasadniona. Skoro
ustawodawca posłużył się wymaganiem oczywistości co do zasadności skargi
kasacyjnej, to uzasadnione i wręcz niezbędne, jest odwołanie się do przepisów
w których cecha oczywistości jest rozstrzygająca, np. art. 395 § 2, 505 § 3 k.p.c.
i art. 109 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Omawiana
okoliczność traktowana jest jako niewątpliwa, pewna, z góry widoczna dla każdego
prawnika bez potrzeby pogłębionej analizy.
Oceniając z pozycji oczywistości treść złożonej skargi należy wskazać,
że w tejże skardze kasacyjnej nie zostały przytoczone i wykazane okoliczności
pozwalające na uznanie skargi za oczywiście uzasadnioną. Nakaz wynikający z art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. dowodzi konieczności
rozróżnienia wymagania w postaci przytoczenia i uzasadnienia podstaw skargi
kasacyjnej (art. 3983
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c.) od spełnienia przesłanki wskazanej w art.
3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. przez wykazanie, iż wadliwość wynikająca z wykładni
przepisów prawa lub ich zastosowania ma cechy oczywistości. Oparcie skargi
kasacyjnej na podstawie naruszenia prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.)
4
wymaga określenia postaci naruszenia materialnego, a swoistość podstawy
przewidzianej w art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c. wyraża się w tym, że poza naruszeniem
prawa procesowego skarżący wykazuje wpływ tego uchybienia na wynik sprawy.
Nawet zatem prawidłowe sprecyzowanie i wypełnienie podstaw skargi kasacyjnej,
czego nie ocenia Sąd Najwyższy w tej fazie postępowania, nie przesądza o jej
przyjęciu do rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c.). Nie wystarczą zatem przytoczone
przez skarżącego wadliwości, popełnione - jego zdaniem - w toku postępowania
przed Sądem drugiej instancji oraz ferowania zaskarżonego orzeczenia. W świetle
powołanych przepisów niezbędnym jest zamieszczenie elementu spełniającego
wymagania przewidziane w art. 3989
§ 1 pkt 1 - 4 k.p.c. Skoro uzasadnienie
wniosku skargi kasacyjnej, o którym mowa w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., nie zawiera
żadnego z tych elementów, a samo określanie przez skarżącego wskazywanych
wadliwości jako ewidentnych, czy też oczywistych nie może być potraktowane jako
wykazujące cechę oczywistości, o którym stanowi powołany art. 3989
§ 1 pkt 4
k.p.c. Skarżący, co potwierdza treść uzasadnienia skargi kasacyjnej, nie respektuje
postanowienia ustawy stwierdzającego, że podstawą tejże skargi kasacyjnej
i wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów (art. 3983
§ 3 k.p.c.). Nie spełnienie choćby jednej
z przesłanek wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c. uzasadnia odrzucenie skargi
kasacyjnej (art. 3986
§ 2 k.p.c.) z zasądzeniem żądanych przez pozwanych
kosztów postępowania kasacyjnego (art. 39821
, 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1
zdanie pierwsze oraz art. 98 § 1 i 3 a także 99 k.p.c.) Stwierdzony, i to
o charakterze oczywistym, brak skargi kasacyjnej nie podlega konwalidacji
i powoduje bezwzględną bezskuteczność czynności procesowej zaskarżenia
orzeczenia bez potrzeby badania i rozważania pozostałych przesłanek obszernie
wyłuszczonych przez pozwany Skarb Państwa w odpowiedzi na skargę kasacyjną,
a mających - zdaniem tego pozwanego - prowadzić do uzyskania tego samego
rezultatu w postaci odrzucenia skargi kasacyjnej. Z powyższych przyczyn i na
podstawie powołanych przepisów należał orzec, jak w sentencji postanowienia.