V CZ 30/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 30/07
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
SSA Marta Romańska
w sprawie z powództwa A. R.
przeciwko R. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2007 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 7 grudnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w O. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego jako niedopuszczalną.
Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że pozwany wniósł na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 7 listopada 2006 r., oddalające jego
zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego o odmowie zwolnienia od wpisu od
apelacji, środek zaskarżenia nazwany zażaleniem kasacyjnym. Sąd Okręgowy
potraktował ten środek zaskarżenia jako skargę kasacyjną i odrzucił ją, ponieważ
postanowienie, od którego została ona wniesiona, nie należy do kategorii orzeczeń
podlegających zaskarżeniu skargą kasacyjną (art. 3981
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu pozwany, zrzucając naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., art. 102 ust.
1 i 2 ustawy o kosztach sądowych, art. 113 k.p.c., art. 6 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności oraz art. 45 w związku z art. 77 ust. 2
Konstytucji, wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje stronie od
wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia
w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących
postępowanie w sprawie. Zaskarżone postanowienie nie należy do żadnej
z kategorii postanowień wymienionych w przytoczonym przepisie. Nie podlega
zatem – jak trafnie uznał Sąd Okręgowy– zaskarżeniu skargą kasacyjną. Od tego
postanowienia nie przysługuje również zażalenie do Sądu Najwyższego.
Postanowienia wydane przez sąd drugiej instancji w wyniku rozpoznania zażalenia
– w myśl art. 3941
§ 2 k.p.c. – nie podlegają bowiem zaskarżaniu zażaleniem.
W konsekwencji podniesione w zażaleniu zarzuty, które zmierzają do podważenia
zasadności odmowy zwolnienia skarżącego od opłaty od apelacji, nie mogą być
przedmiotem kontroli Sądu Najwyższego.
3
Wniosek pozwanego o zwolnienie od opłaty od apelacji został rozpoznany
z zachowaniem zagwarantowanego w Konstytucji dwuinstancyjnego trybu
rozpoznania sprawy (art. 78 Konstytucji). Nie można zatem podzielić zarzutu
skarżącego, że wyłączenie dopuszczalności zaskarżenia zakwestionowanego
postanowienia skargą kasacyjną bądź zażaleniem do Sądu Najwyższego narusza
art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 45
w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji (por. uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 43).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
(art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
SSA Marta Romańska
w sprawie z powództwa A. R.
przeciwko R. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 kwietnia 2007 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 7 grudnia 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w O. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego jako niedopuszczalną.
Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że pozwany wniósł na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 7 listopada 2006 r., oddalające jego
zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego o odmowie zwolnienia od wpisu od
apelacji, środek zaskarżenia nazwany zażaleniem kasacyjnym. Sąd Okręgowy
potraktował ten środek zaskarżenia jako skargę kasacyjną i odrzucił ją, ponieważ
postanowienie, od którego została ona wniesiona, nie należy do kategorii orzeczeń
podlegających zaskarżeniu skargą kasacyjną (art. 3981
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu pozwany, zrzucając naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., art. 102 ust.
1 i 2 ustawy o kosztach sądowych, art. 113 k.p.c., art. 6 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności oraz art. 45 w związku z art. 77 ust. 2
Konstytucji, wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3981
§ 1 k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje stronie od
wydanego przez sąd drugiej instancji prawomocnego wyroku lub postanowienia
w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących
postępowanie w sprawie. Zaskarżone postanowienie nie należy do żadnej
z kategorii postanowień wymienionych w przytoczonym przepisie. Nie podlega
zatem – jak trafnie uznał Sąd Okręgowy– zaskarżeniu skargą kasacyjną. Od tego
postanowienia nie przysługuje również zażalenie do Sądu Najwyższego.
Postanowienia wydane przez sąd drugiej instancji w wyniku rozpoznania zażalenia
– w myśl art. 3941
§ 2 k.p.c. – nie podlegają bowiem zaskarżaniu zażaleniem.
W konsekwencji podniesione w zażaleniu zarzuty, które zmierzają do podważenia
zasadności odmowy zwolnienia skarżącego od opłaty od apelacji, nie mogą być
przedmiotem kontroli Sądu Najwyższego.
3
Wniosek pozwanego o zwolnienie od opłaty od apelacji został rozpoznany
z zachowaniem zagwarantowanego w Konstytucji dwuinstancyjnego trybu
rozpoznania sprawy (art. 78 Konstytucji). Nie można zatem podzielić zarzutu
skarżącego, że wyłączenie dopuszczalności zaskarżenia zakwestionowanego
postanowienia skargą kasacyjną bądź zażaleniem do Sądu Najwyższego narusza
art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 45
w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji (por. uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 17 stycznia 2001 r., III CZP 49/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 43).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
(art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jz