IV CZ 24/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 24/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku H. M.
przy uczestnictwie A. K. i in. ,
o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym B. W.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 maja 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w B. odrzucił zażalenie
wnioskodawczyni, wniesione na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, z
powodu nieuiszczenia opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Z akt sprawy wynika, że Sąd Okręgowy w B. postanowieniem z dnia 6
kwietnia 2006 r. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawczyni z dnia 31 stycznia
2006 r., wniesioną od postanowienia z dnia 31 sierpnia 2005 r. oddalającego
apelację w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku, ponieważ nie zawierała ona
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienia (art. 3986
§ 2 w związku
z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Na to postanowienie wnioskodawczyni wniosła
zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r., w którym zarzuciła, że skarga kasacyjna –
wbrew stanowisku Sądu – spełnia wymaganie przewidziane w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. Postanowieniem z dnia 4 maja 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił to zażalenie,
ponieważ będąca adwokatem wnioskodawczyni nie uiściła należnej od niego opłaty
stałej.
Z zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie z dnia 4 maja 2006 r.
wynika, że nie było – zdaniem skarżącej – podstaw do wydania tego
postanowienia, ponieważ zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r. nie podlegało opłacie
jako oczywiście uzasadnione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Przytoczone
wymaganie stanowi jeden z elementów istotnych (konstrukcyjnych) skargi
kasacyjnej, którego niedochowanie powoduje, że skarga jest dotknięta brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu a limine.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
3
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Wniesiona przez skarżącą skarga kasacyjna nie zawiera – co wynika
wyraźnie z jej treści – wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego
uzasadnienia. W tej sytuacji Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 6 kwietnia
2006 r. trafnie odrzucił tę skargę kasacyjną z powodu niespełnienia wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Podjęta przez skarżącą w zażaleniu z dnia 16 kwietnia 2006 r. polemika
z tym orzeczeniem nie zawiera argumentów pozwalających uznać zażalenie za
oczywiście uzasadnione w rozumieniu art. 99 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
Nie można bowiem podzielić zapatrywania wnioskodawczyni, że spełnieniem
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymagania skargi kasacyjnej jest
zamieszczenie w skardze wniosku o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.
Wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu
żądanego uchylenia i zmiany stanowi bowiem – co wynika z art. 3984
§ 1 pkt. 4
k.p.c. – odrębne od przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaganie skargi
kasacyjnej.
4
Zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r., które nie może być – wbrew stanowisku
skarżącej – uznane za oczywiście uzasadnione, podlegało zatem opłacie stałej.
Nieuiszczenie zaś tej opłaty uzasadniało – jak trafnie przyjął Sąd Okręgowy
w zaskarżonym postanowieniu – odrzucenie zażalenia na podstawie art. 1302
§ 3
k.p.c.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 21 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku H. M.
przy uczestnictwie A. K. i in. ,
o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym B. W.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 czerwca 2007 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 maja 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w B. odrzucił zażalenie
wnioskodawczyni, wniesione na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, z
powodu nieuiszczenia opłaty (art. 1302
§ 3 k.p.c.).
Z akt sprawy wynika, że Sąd Okręgowy w B. postanowieniem z dnia 6
kwietnia 2006 r. odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawczyni z dnia 31 stycznia
2006 r., wniesioną od postanowienia z dnia 31 sierpnia 2005 r. oddalającego
apelację w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku, ponieważ nie zawierała ona
wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienia (art. 3986
§ 2 w związku
z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Na to postanowienie wnioskodawczyni wniosła
zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r., w którym zarzuciła, że skarga kasacyjna –
wbrew stanowisku Sądu – spełnia wymaganie przewidziane w art. 3984
§ 1 pkt 3
k.p.c. Postanowieniem z dnia 4 maja 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił to zażalenie,
ponieważ będąca adwokatem wnioskodawczyni nie uiściła należnej od niego opłaty
stałej.
Z zażalenia wnioskodawczyni na postanowienie z dnia 4 maja 2006 r.
wynika, że nie było – zdaniem skarżącej – podstaw do wydania tego
postanowienia, ponieważ zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r. nie podlegało opłacie
jako oczywiście uzasadnione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna powinna
zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Przytoczone
wymaganie stanowi jeden z elementów istotnych (konstrukcyjnych) skargi
kasacyjnej, którego niedochowanie powoduje, że skarga jest dotknięta brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu a limine.
Wymaganie uzasadniania wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nawiązuje do instytucji przedsądu, uregulowanej w art. 3989
k.p.c.,
i stanowi jej dopełnienie. Jest to zatem obowiązek nałożony na skarżącego
polegający na wykazaniu argumentów przemawiających za tym, aby skarga
3
kasacyjna została przyjęta do rozpoznania przez Sąd Najwyższy. Należy przy tym
podkreślić, że spełnieniem tego obowiązku nie jest przedstawienie dowolnych
argumentów uzasadniających przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, istotnych
tylko w ocenie samego skarżącego.
Uzasadnienie omawianego wniosku, ze względu na związek z przedsądem,
musi ściśle nawiązywać do przesłanek przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c. To oznacza, że wnoszący skargę kasacyjną
powinien wykazać – w formie wyodrębnionego wywodu prawnego – że w sprawie
występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów
prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności
w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna
jest oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
20 października 2005 r., II CZ 89/05 niepubl.).
Wniesiona przez skarżącą skarga kasacyjna nie zawiera – co wynika
wyraźnie z jej treści – wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania i jego
uzasadnienia. W tej sytuacji Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 6 kwietnia
2006 r. trafnie odrzucił tę skargę kasacyjną z powodu niespełnienia wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Podjęta przez skarżącą w zażaleniu z dnia 16 kwietnia 2006 r. polemika
z tym orzeczeniem nie zawiera argumentów pozwalających uznać zażalenie za
oczywiście uzasadnione w rozumieniu art. 99 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).
Nie można bowiem podzielić zapatrywania wnioskodawczyni, że spełnieniem
przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymagania skargi kasacyjnej jest
zamieszczenie w skardze wniosku o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.
Wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu
żądanego uchylenia i zmiany stanowi bowiem – co wynika z art. 3984
§ 1 pkt. 4
k.p.c. – odrębne od przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wymaganie skargi
kasacyjnej.
4
Zażalenie z dnia 16 kwietnia 2006 r., które nie może być – wbrew stanowisku
skarżącej – uznane za oczywiście uzasadnione, podlegało zatem opłacie stałej.
Nieuiszczenie zaś tej opłaty uzasadniało – jak trafnie przyjął Sąd Okręgowy
w zaskarżonym postanowieniu – odrzucenie zażalenia na podstawie art. 1302
§ 3
k.p.c.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db